Και
είναι ενδιαφέρον ότι αυτά και άλλα παρόμοια, τα λένε υπουργοί που δεν
έχουν σχέση με τις διαπραγματεύσεις. Δεν μετέχουν σε αυτές, αποφεύγουν
να μετέχουν στην πρακτική προετοιμασία της ελληνικής πλευράς (ώστε να
διατηρούν το προνόμιο να λένε εκ των υστέρων «τι έπρεπε να γίνει» και
«ελεύθερα» να κρίνουν τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης και, ειδικά,
τους υπουργούς που κάνουν την διαπραγμάτευση...) και δεν κατανοούν ούτε
τους κανόνες διεξαγωγής της διαπραγμάτευσης (εξ ου και οι συνήθεις
ανοησίες περί «τεχνικής» και περί «πολιτικής» διαπραγμάτευσης). Αλλά, σε
αντίθεση με τους διαπραγματευτές, όλοι αυτοί οι κύριοι εμβριθώς
μελετούν (μόνο) τις δημοσκοπήσεις και αμετακλήτως (αγνοώντας το
κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο...) αποφαίνονται ποιοι φόροι και πόσο
πρέπει ανυπερθέτως να μειωθούν το 2019...
συνέχεια
Η πλάκα πρέπει να τελειώνει. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να παραποιείται συστηματικά και βάναυσα, χωρίς κόστος – και για τον ελληνικό λαό.
Τι προβλέπει η συμφωνία του Eurogroup; Προβλέπει ότι η Βουλή θα νομοθετήσει τώρα μέτρα που θα τεθούν σε ισχύ το 2019, προκειμένου το ΔΝΤ να πειστεί ότι είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος μέχρι τότε και, άρα, να αποφασίσει ότι θα παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Θα νομοθετηθούν δύο δέσμες μέτρων. Μία, με μέτρα περιοριστικά (υφεσιακά) κι άλλη μία με μέτρα επεκτατικά (τόνωσης της οικονομίας). Οι δύο δέσμες θα έχουν την ίδια συνολική αξία, τα μέτρα καθεμιάς θα αθροίζονται στο ίδιο ύψος δισ. ευρώ, συνολικά.
Ωστόσο, εξασφαλισμένη είναι μόνο η εφαρμογή των μέτρων της περιοριστικής δέσμης – που στον πυρήνα της έχει τη μείωση του αφορολογήτου και τη μείωση της προσωπικής διαφοράς, ήτοι τη μείωση των συντάξεων. Αυτά τα μέτρα θα επιβληθούν σε κάθε περίπτωση, όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα – άσχημα, καλά ή ακόμη και πολύ, ανέλπιστα καλά.
Η εφαρμογή των μέτρων της δεύτερης δέσμης, για την τόνωση της οικονομίας, δεν θα γίνει αυτόματα, τελεί υπό αίρεση. Συγκεκριμένα:
– Αν το φθινόπωρο του 2018 εκτιμηθεί ότι το 2019 θα επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ χωρίς να απαιτούνται νέα μέτρα, θα εφαρμοστούν και τα νομοθετημένα επεκτατικά μέτρα στο σύνολό τους.
– Αν εκτιμηθεί ότι το πρωτογενές πλεόνασμα χωρίς νέα μέτρα θα υπολείπεται του 3,5% (π.χ., κατά 1 ποσοστιαία μονάδα), τότε τα επεκτατικά μέτρα θα είναι περικομμένα αναλόγως, κατά το ίδιο ποσοστό (στο παράδειγμα, κατά 1 ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ).
– Αν εκτιμηθεί ότι χωρίς νέα μέτρα θα υπερβούμε τον στόχο 3,5%, θα εφαρμοστούν πλήρως, όλα τα νομοθετημένα επεκτατικά μέτρα. Και το επιπλέον ποσό, όσο είναι η υπέρβαση, θα το διαχειριστούμε κατά το δοκούν. Βεβαίως, αυτό δεν είναι παρά σενάριο φαντασίας.
Στο Eurogroup, αν υπήρξε επιτυχία, είναι η εξής: Επιτεύχθηκε μια συμφωνία, που είναι η αρχή για το ξεκλείδωμα της αξιολόγησης. Η αρχή – όχι το τέλος. Τα βήματα για το ξεκλείδωμα είναι πέντε: (α) Να κλείσει η διαπραγμάτευση με την τρόικα που ξαναρχίζει την Τρίτη και να υπάρξει συμφωνία άμεσα. (β) Να συμφωνηθούν οι στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το 2019 και, σε άμεση συνάρτηση, τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος. (γ) Να αποφασίσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι συμφωνεί με τα προηγούμενα και τα κρίνει ικανοποιητικά ώστε να συμμετάσχει στο Πρόγραμμα. (δ) Αφού γίνει αυτό, να ξεκινήσει η διαδικασία για τη χορήγηση στη χώρα της δανειακής δόσης. (ε) Μέσα σε αυτό τον χρόνο, δηλαδή κάποια στιγμή αφού γίνει το (α), ο κ. Ντράγκι να αποφασίσει ότι δέχεται την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Ετσι και τότε ξεκλειδώνει η αξιολόγηση...
Η προετοιμασία της χώρας για την έξοδο στις αγορές καθυστερεί επικίνδυνα. Ισως βρισκόμαστε στο όριο. Δεν θα προλάβουμε να ολοκληρωθούν τα πέντε βήματα πριν από τις εκλογές στη Ολλανδία. Εκτακτο Eurogroup δεν θα γίνει. Αν τρέξουμε, ίσως προλάβουμε το Eurogroup τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Μετά το 2015 και το 2016 κινδυνεύουμε να χάσουμε το 2017. Τα καραγκιοζιλίκια βλάπτουν. Τα ψέματα, επίσης. Και δεν έχουμε χρόνο.
27.02.2017
kathimerini.gr
συνέχεια
Η πλάκα πρέπει να τελειώνει. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να παραποιείται συστηματικά και βάναυσα, χωρίς κόστος – και για τον ελληνικό λαό.
Τι προβλέπει η συμφωνία του Eurogroup; Προβλέπει ότι η Βουλή θα νομοθετήσει τώρα μέτρα που θα τεθούν σε ισχύ το 2019, προκειμένου το ΔΝΤ να πειστεί ότι είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος μέχρι τότε και, άρα, να αποφασίσει ότι θα παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Θα νομοθετηθούν δύο δέσμες μέτρων. Μία, με μέτρα περιοριστικά (υφεσιακά) κι άλλη μία με μέτρα επεκτατικά (τόνωσης της οικονομίας). Οι δύο δέσμες θα έχουν την ίδια συνολική αξία, τα μέτρα καθεμιάς θα αθροίζονται στο ίδιο ύψος δισ. ευρώ, συνολικά.
Ωστόσο, εξασφαλισμένη είναι μόνο η εφαρμογή των μέτρων της περιοριστικής δέσμης – που στον πυρήνα της έχει τη μείωση του αφορολογήτου και τη μείωση της προσωπικής διαφοράς, ήτοι τη μείωση των συντάξεων. Αυτά τα μέτρα θα επιβληθούν σε κάθε περίπτωση, όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα – άσχημα, καλά ή ακόμη και πολύ, ανέλπιστα καλά.
Η εφαρμογή των μέτρων της δεύτερης δέσμης, για την τόνωση της οικονομίας, δεν θα γίνει αυτόματα, τελεί υπό αίρεση. Συγκεκριμένα:
– Αν το φθινόπωρο του 2018 εκτιμηθεί ότι το 2019 θα επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ χωρίς να απαιτούνται νέα μέτρα, θα εφαρμοστούν και τα νομοθετημένα επεκτατικά μέτρα στο σύνολό τους.
– Αν εκτιμηθεί ότι το πρωτογενές πλεόνασμα χωρίς νέα μέτρα θα υπολείπεται του 3,5% (π.χ., κατά 1 ποσοστιαία μονάδα), τότε τα επεκτατικά μέτρα θα είναι περικομμένα αναλόγως, κατά το ίδιο ποσοστό (στο παράδειγμα, κατά 1 ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ).
– Αν εκτιμηθεί ότι χωρίς νέα μέτρα θα υπερβούμε τον στόχο 3,5%, θα εφαρμοστούν πλήρως, όλα τα νομοθετημένα επεκτατικά μέτρα. Και το επιπλέον ποσό, όσο είναι η υπέρβαση, θα το διαχειριστούμε κατά το δοκούν. Βεβαίως, αυτό δεν είναι παρά σενάριο φαντασίας.
Στο Eurogroup, αν υπήρξε επιτυχία, είναι η εξής: Επιτεύχθηκε μια συμφωνία, που είναι η αρχή για το ξεκλείδωμα της αξιολόγησης. Η αρχή – όχι το τέλος. Τα βήματα για το ξεκλείδωμα είναι πέντε: (α) Να κλείσει η διαπραγμάτευση με την τρόικα που ξαναρχίζει την Τρίτη και να υπάρξει συμφωνία άμεσα. (β) Να συμφωνηθούν οι στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το 2019 και, σε άμεση συνάρτηση, τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος. (γ) Να αποφασίσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι συμφωνεί με τα προηγούμενα και τα κρίνει ικανοποιητικά ώστε να συμμετάσχει στο Πρόγραμμα. (δ) Αφού γίνει αυτό, να ξεκινήσει η διαδικασία για τη χορήγηση στη χώρα της δανειακής δόσης. (ε) Μέσα σε αυτό τον χρόνο, δηλαδή κάποια στιγμή αφού γίνει το (α), ο κ. Ντράγκι να αποφασίσει ότι δέχεται την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Ετσι και τότε ξεκλειδώνει η αξιολόγηση...
Η προετοιμασία της χώρας για την έξοδο στις αγορές καθυστερεί επικίνδυνα. Ισως βρισκόμαστε στο όριο. Δεν θα προλάβουμε να ολοκληρωθούν τα πέντε βήματα πριν από τις εκλογές στη Ολλανδία. Εκτακτο Eurogroup δεν θα γίνει. Αν τρέξουμε, ίσως προλάβουμε το Eurogroup τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Μετά το 2015 και το 2016 κινδυνεύουμε να χάσουμε το 2017. Τα καραγκιοζιλίκια βλάπτουν. Τα ψέματα, επίσης. Και δεν έχουμε χρόνο.
27.02.2017
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.