«Γιατί δεν μοιάζουμε, κουμπάρε...»

Θα είχε γούστο και πιθανώς ενδιαφέρον, στη συζήτηση στη Βουλή για τη διερεύνηση των σκανδάλων, εάν όλοι οι βουλευτές αποφάσιζαν να παραδεχτούν τις χυδαιότητες του παρελθόντος και αναλάμβαναν την ευθύνη που αναλογεί στον καθένα και στις φαύλες πολιτικές των δύο κομμάτων που επί μία τεσσαρακονταετία κυβέρνησαν τον μικρό τούτο τόπο, συνήθως για ίδιον όφελος.  
Πού, όμως, τέτοια απόφαση. 
Θα ήταν μία από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία μας η κρίση ειλικρίνειας και μετάνοιας των εκπροσώπων του έθνους.
Τώρα, μία από τα ίδια· αναλίσκονται οι ομιλούντες σε ρητορήματα και φωνασκίες επικαλούμενοι την ηθική τους ακεραιότητα και τη φροντίδα για τη μάνα πατρίδα - ναι, αλλά γιατί βοούν σκάνδαλα, γιατί απλώνεται δυσοσμία διαφθοράς στον οίκο της δημοκρατίας; Καλά κάνει ίσως το Κομμουνιστικό Κόμμα και απέχει από αυτούς τους πανηγυριώτικους θεατρινισμούς, αν και θα μπορούσε να δείξει το αμόλυντο της δομής του.
Εως ένα σημείο καλά πήγαν οι τοποθετήσεις ένθεν κακείθεν, με τους υπουργούς της κυβέρνησης να κερδίζουν τις εντυπώσεις (και πώς να γινόταν διαφορετικά;). Είχαν δίκιο όταν είπαν «ότι τα σκάνδαλα έχουν πολιτική ευθύνη αλλά έχουν και φυσικούς αυτουργούς» - και τι θα γίνει, αυτοί που πλούτισαν θα δώσουν πίσω τον (ανέντιμο και ανήθικο) πλούτο τους; Αστεία πράγματα βεβαίως...
Ανάποδο σκαμπίλι όμως δέχτηκαν τόσο ο διάλογος όσο και η πολιτική ευπρέπεια, όταν το παλικάρι απ’ τα Σφακιά κλήθηκε να απαντήσει στην εύλογη ερώτηση της αντιπολίτευσης γιατί δεν επεκτείνεται η διερεύνηση και κατά τη διακυβέρνηση του αριστεροδεξιού «μηχανισμού» τα δύο τελευταία χρόνια.
Ιδού το κλέος και η αγλαΐα του πολιτικού λόγου:
 συνέχεια
«Το ’15 και το ’16 δεν μπαίνει γιατί δεν μοιάζουμε, κουμπάρε... Δεν το καταλαβαίνεις; Οταν μετά από καμιά εικοσαριά χρόνια θα σας εμπιστευθεί ξανά ο ελληνικός λαός, να μας ελέγξετε τότε!».
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Τον ασύδοτο λαϊκισμό; Την αλαζονεία; Την υπεροψία και πολιτική εγωμανία; Ο ίδιος αλλά και αρκετοί άλλοι έχουν κόψει καπίστρι· νομίζουν ότι επειδή ο λαός τούς «εμπιστεύθηκε» ξανά -παρότι είχαν υπογράψει μνημόνιο- αυτό τους δίνει το δικαίωμα να ελεεινολογούν και να φέρονται με σκαιό τρόπο, περιφρονώντας κάθε ψήγμα ευπρέπειας και καλών τρόπων (εκτός εάν είναι μυημένοι σε άλλους θεσμούς, σε διαφορετική από των πολλών, έστω καθωσπρεπική, φιλοσοφία και κουλτούρα).
Να τι συμβαίνει (στο πλαίσιο πάντα της θεσμικής «ποιότητας» του ελληνικού Κοινοβουλίου): γεμίζουν την καρδάρα με το γάλα και αμέσως μετά (εντελώς αψυχολόγητα;) την κλοτσάνε με όλη τους τη δύναμη -εκτός εάν νομίζουν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο μαγεύουν το πόπολο, που θέλει να χορτάσει με εξυπνακισμούς και παλικαροσύνες αριστερής προέλευσης.
Καλώς, ο λαϊκισμός όμως δεν έχει χρώματα, ιδεολογίες και κουραφέξαλα· ή τον περιφρονείς ή ζεις μαζί του - και προφανώς αρκετοί θέλουν να συμβιώνουν με τούτον τον σκώληκα, που τρώει τα υγιή κύτταρα της επικοινωνίας... 
                                                                                                                    13.04.2017 
 Γιώργος Σταματόπουλος
efsyn.gr