Οι πολιτικάντηδες της συμφοράς

Όταν ο Άδωνις «πυροβολούσε» στον αέρα...

Βλέπεις, τότε που τα σκάγια κατέβαιναν από τον ουρανό έπεφταν πάνω σε Πακιστανούς, ενώ τώρα οι σφαίρες που έφευγαν κατά πάνω ήταν μάλλον από χέρι Τσιγγάνου. Εκεί εντοπίζονται και τα εκάστοτε κριτήρια του κ. Γεωργιάδη και των ομοϊδεατών του εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας.

Πάνε σχεδόν τρία χρόνια από την εποχή που ο ακροδεξιός αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας υπερασπιζόταν τους πιστολάδες δουλέμπορους της Μανωλάδας και θεωρούσε λογικό να επιβάλουν τον νόμο τους με πυροβολισμούς. Δεν έβρισκε τίποτε το μεμπτό ο Άδωνις Γεωργιάδης για τους μπράβους των φραουλοχώραφων, μιας και δεν έριχναν με τις καραμπίνες στο ψαχνό των μεταναστών αλλά πυροβολούσαν στον αέρα.
Όπως χαρακτηριστικά έλεγε τότε από κανάλι σε κανάλι, “κάποιοι πυροβόλησαν στον αέρα και τα σκάγια, όπως κατέβαιναν, χτύπησαν μερικούς και είχαμε σωματικές βλάβες. Δεν είχαμε απόπειρα ανθρωποκτονίας”, εξηγώντας μάλιστα με παραστατικές κινήσεις των χεριών του πότε ένας πυροβολισμός είναι δολοφονικός και πότε όχι. Αυτά, λοιπόν, έλεγε κάποτε ο κ. Γεωργιάδης για τις τουφεκιές και τους πυροβολισμούς στον αέρα, και πήγαν τα λόγια του όλα στον αέρα τώρα που μια σφαίρα, καθώς κατέβαινε από ψηλά, έτυχε να χτυπήσει ένα παιδί και να το σκοτώσει. Στον αέρα οι πιστολιές, στον αέρα και τα επιχειρήματα του αντιπροέδρου της Ν.Δ. που κάθε φορά πάνε κατά πού φυσάει ο άνεμος.
Βλέπεις, τότε που τα σκάγια κατέβαιναν από τον ουρανό...
συνέχεια
...έπεφταν πάνω σε Πακιστανούς, ενώ τώρα οι σφαίρες που έφευγαν κατά πάνω ήταν μάλλον από χέρι Τσιγγάνου. Εκεί εντοπίζονται και τα εκάστοτε κριτήρια του κ. Γεωργιάδη και των ομοϊδεατών του εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας. Στο χρώμα του δέρματος και στη φυλετική ταυτότητα του θύτη ή του θύματος. Βλέπεις, τώρα που στο Μενίδι οι αδέσποτες σφαίρες σκοτώνουν ανυποψίαστα παιδιά, “η κυβέρνηση είναι ανίκανη να προστατέψει τους πολίτες”, σύμφωνα με τους βουλευτές της Ν.Δ., ενώ όταν ο ουρανός έβρεχε σκάγια πάνω στα κεφάλια Πακιστανών, που είχαν το θράσος να ζητούν και μεροκάματο, ήταν απλώς ένα ανοιξιάτικο πρωινό του 2014 και ο Άδωνις Γεωργιάδης υπερασπιζόταν τους κουμπουροφόρους της Μανωλάδας, υποστηρίζοντας πως, αφού πυροβολούσαν έχοντας στραμμένα τα όπλα τους ψηλά δεν είχαν πρόθεση να σκοτώσουν κανέναν και ορθώς δεν είχαν καταδικαστεί.
Με αυτό το σκεπτικό, λοιπόν, θα περιμένουμε τον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας να υπερασπιστεί και τον δολοφόνο του δεκάχρονου αγοριού που χάθηκε στο Μενίδι, αφού κι αυτός στον αέρα πυροβολούσε. Αλλά θα μου πεις, ψιλά γράμματα αυτά για τους πολιτικάντηδες της συμφοράς.

14 Ιουνίου 2017 

Πέτρος Κατσάκος