Χ΄.....ε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί…

ΠΑΣΟΚάρα τέλος...

Το βασικό συμπέρασμα της αναμέτρησης των μνηστήρων για την  ηγεσία της «κεντροαριστεράς» είναι ότι η εν λόγω «γοητευτική»  πολιτική συσκευασία,   είναι κατειλημμένη. Από τον ΣΥΡΙΖΑ...
Το πλήθος των υποψηφίων αρχηγών, ο αριθμός των ψηφοφόρων που όλοι μαζί αυτοί κινητοποίησαν καθώς και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αποδεικνύει ότι η εν λόγω διαδικασία δεν αφορά τελικά τίποτε περισσότερο από μια μάχη για τη διαχείριση του ερειπωμένου ΠΑΣΟΚ και των μηχανισμών του.
Η υπερ-προβολή από τα media αυτής της εσωκομματικής, όπως αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, αναμέτρησης προφανώς δεν συμπίπτει με το ενδιαφέρον της κοινωνίας για ελπιδοφόρες μείζονες πολιτικές εξελίξεις αλλά με την επιθυμία κάποιων να διαμορφώσουν νέες ισορροπίες στην κεντρική πολιτική σκηνή χρησιμοποιώντας τον «νέο φορέα» ως τσόντα και δεκανίκι σε επερχόμενα μετεκλογικά σενάρια.
Η δυσκολία ενός τέτοιου εγχειρήματος- δηλαδή της ανασύστασης ενός πολιτικού χώρου- στην προκειμένη περίπτωση είναι προφανής για μια σειρά από λόγους:
συνέχεια

• Έλλειψη πολιτικής πρότασης. Η… κεντροαριστερά της Γεννηματά ή του Ανδρουλάκη δεν έχει διατυπώσει την παραμικρή ουσιαστική διαφωνία με τα ιερά κείμενα των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων με βάση τα οποία κυβερνιέται η χώρα. Σ αυτές τις «δέκα εντολές» των δανειστών έχουν άλλωστε ορκιστεί όλοι οι κεντροαριστεροί αυτού του του τόπου, των δεξιών νεοφιλελεύθερων συμπεριλαμβανομένων.
• Μάχη προσωπικοτήτων. Δεδομένου του άνοστου πολιτικού χυλού που υποχρεωτικά σέρβιραν μη διαθέτοντας τίποτε  άλλο  αυτοί που διεκδικούν την ηγεσία του «νέου φορέα» αυτό που απομένει ως κριτήριο επιλογής είναι η «λάμψη» της προσωπικότητάς τους. Οι δέκα, λοιπόν, υποψήφιοι για το εγχείρημα της ανασύστασης της κεντροαριστεράς, κινητοποίησαν 200.000 ανθρώπους ή κατά μια άλλη διατύπωση χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί…
• Η κεντροαριστερά είναι εδώ: Διαφεύγει προφανώς σ όσους ονειρεύονται πρωταγωνιστικό ρόλο (και όχι ρόλο τσόντας)  στη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού σκηνικού μέσα από την «κεντροαριστερά», ότι έχουν χάσει  το εν λόγω πολιτικό μαγαζί. Αδιαμφισβήτητος προς το παρόν και το ορατό μέλλον, κύριος του «καταστήματος» είναι ο Αλέξης Τσίπρας.

Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ο επόμενος αρχηγός του «νέου φορέα» θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα ίδια ακριβώς πολιτικά προβλήματα που οδήγησαν το πάλαι ποτέ κυρίαρχο ΠΑΣΟΚ στην παρακμή και συρρίκνωση: 

• Αδυναμία αμφισβήτησης των βασικών οδηγιών των δανειστών για τη διακυβέρνηση της χώρας. Τη σοσιαλδημοκρατία των λόγων και των νεοφιλελεύθερων πράξεων άλλωστε εκπροσωπεί μια χαρά και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα
• Αδυναμία διαχείρισης των εσωτερικών αμφισβητήσεων από βαρόνους του παρελθόντος και βαρονίσκους τους παρόντος.
• Αδυναμία, απόλυτη, διάρρηξης της σχέσης του νέου φορέα με το παρελθόν του, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, που είναι συνυφασμένο στη συνείδηση του κόσμου με το ΔΝΤ τα μνημόνια και την καταστροφή την οποία βιώνει η χώρα και η κοινωνία της.

Συμπέρασμα: η εντύπωση που απομένει τελικά είναι ότι δεν παρακολουθούμε τη γέννηση ενός  «νέου φορέα» της κεντροαριστεράς  αλλά την μακρά  και δυσώδη διαδικασία αποσύνθεσης της πάλαι ποτέ κραταιάς ΠΑΣΟκάρας. Δεν είναι άλλωστε πρωτοφανές: οι «πεθαμένοι» δεν αντιλαμβάνονται την κατάστασή τους, οι τριγύρω τους τους θάβουν…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ
topontiki.gr