Ο λαϊκισμός ως… αθώα παιδούλα

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 
Εχουμε διαβάσει πολλούς ορισμούς -πολιτικούς και επιστημονικούς- του «λαϊκισμού». Παρακολουθώντας όμως τι λέει και τι κάνει και η σημερινή αντιπολίτευση, τείνω να πιστεύω ότι, τελικά, ο λαϊκισμός στην Ελλάδα είναι «συνώνυμο» της «αντιπολίτευσης»!
Τι κι αν αυτοαποκαλείται «ευρωπαϊκή» και «αντιλαϊκίστικη»; Τι κι αν φέρει τεράστιες ευθύνες για τη χρεοκοπία της χώρας; Τι κι αν από το 2010 μέχρι το 2015 έχει υλοποιήσει σκληρότατα προγράμματα αυστηρής λιτότητας και υπερφορολόγησης (25% μείωση ΑΕΠ, 27% ανεργία); Τι κι αν έχει μεγάλη εμπειρία από τους «εκβιαστικούς» τρόπους άσκησης της εποπτείας των δανειστών μας; Συμπεριφέρεται σαν να μην ξέρει τίποτε απ’ όλα αυτά! Σαν να είναι «αμέτοχη» της καταστροφής… Αθώα παιδούλα.
Και κάτι ακόμα: μεταθέτει, διά της μεθόδου της διολισθήσεως, το σημείο της καταστροφής στο… 2015-2017!
Γιατί; Μα γιατί στο τέλος του 2014 η ΝΔ θα είχε βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια! Ξεχνάει όμως ότι δεν είχε ακόμα κλείσει τη σχετική αξιολόγηση (τη… βασάνιζε για κάμποσους μήνες) και δεν υπήρξε συμφωνία. Γνώριζε επίσης το πολιτικό κόστος της συμφωνίας και δεν ήθελε να το αναλάβει.
Γι’ αυτό έφερε νωρίτερα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, στο όνομα της «αριστερής παρένθεσης» και της παγίδευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά… Μιλάμε για μεγάλη «υπευθυνότητα»!
Σήμερα η ΝΔ, που διαπιστώνει ότι το αφήγημά της περί «αντιευρωπαϊκού» ΣΥΡΙΖΑ, που δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια, δεν ευσταθεί, εγκαταλείπει τη σχετική «καταστροφολογία». Στρέφει την αντιπολίτευσή της σε...
 συνέχεια
...ζητήματα καθημερινότητας. Την ενοχλούν τώρα το μεγάλο πλεόνασμα και η διανομή του κοινωνικού μερίσματος, όταν πανηγύριζε για το πλεόνασμα το 2014 και είχε δεσμευτεί για τα επόμενα χρόνια σε πλεόνασμα 4,2%! Και όταν, επιπλέον, γνωρίζει τη σημασία του για την αποπληρωμή των δανείων και τη διαπραγματευτική βαρύτητά του προς τους δανειστές.
Την ενοχλεί η υπερφορολόγηση, χωρίς όμως να έχει κάνει τίποτα για την καταπολέμηση της μεγάλης και μικρής φοροδιαφυγής, την οποία, μάλιστα, δικαιολογεί και… ηθικά (Αδωνις, Paradise Papers)! Θέλει καλύτερες συντάξεις και μικρότερες εισφορές, αφού έφτασε την ανεργία στο 27%, χρεοκόπησε τα ασφαλιστικά ταμεία και κούρεψε με το PSI τα αποθεματικά τους!
Θέλει μεγαλύτερες περικοπές των δημοσίων δαπανών (που έχουν ήδη γίνει), καλύτερη παιδεία, υγεία και κοινωνική προστασία, αλλά με ακόμα λιγότερους πόρους!
Φωνάζει για την εξόντωση της «μεσαίας τάξης», όταν την περίοδο της δικής της διακυβέρνησης είχαμε μείωση του ΑΕΠ κατά 25 μονάδες και κατάρρευση της εσωτερικής αγοράς!
Φανατικά υποστήριζε τις ελαστικές μορφές εργασίας. Τώρα όμως, που μειώνεται η ανεργία, διαμαρτύρεται γιατί οι περισσότερες νέες θέσεις εργασίας είναι μερικής απασχόλησης!
Συνιστούν όλα αυτά υπεύθυνη αντιπολίτευση; Μήπως έχουν κάποια σχέση με τον λαϊκισμό;
Προφανώς, πρέπει να μειωθεί η φορολογία και να γίνει δικαιότερη και προοδευτικότερη. Να βελτιωθούν οι συντάξεις και το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Να αποκατασταθούν οι εργασιακές σχέσεις. Να ενισχυθεί η δημόσια παιδεία, η υγεία κ.λπ.
Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν ομαλοποίηση της οικονομίας, σταδιακή απαγκίστρωση από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, επενδύσεις, ανάπτυξη, μείωση της ανεργίας κ.ο.κ. Δεν γίνονται «διά μαγείας». Η χώρα χρειάζεται «κανονική» αντιπολίτευση. Οχι μικροκομματική. Είναι κι αυτό προϋπόθεση.
Το τι έλεγε στο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί. Εν πάση περιπτώσει, δεν αποτελεί δικαιολογία για τη σημερινή στάση της αντιπολίτευσης. Τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κυβερνητική εμπειρία, σε συνθήκες, μάλιστα, σκληρής ευρωπαϊκής εποπτείας. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, παρότι έχουν… μπόλικη εμπειρία, κάνουν σαν να μην ξέρουν τίποτα!
Προφανώς, υπάρχουν σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων. Φαίνονται και σήμερα, παρά τα στενά όρια διαφοροποιήσεων που επιβάλλουν οι μνημονιακές δεσμεύσεις. Αλλο όμως αυτό κι άλλο ένας μικροκομματικός και φθηνός λαϊκισμός, χωρίς πραγματικό και ρεαλιστικό περιεχόμενο…

 Δημοσιεύτηκε στο φύλλο 24 της εφημερίδας Νέα Σελίδα, 19/11/2017