Να μην εξαρτάται η χώρα από την όρεξη του καθενός...

Να θωρακιστεί η χώρα...

Η διαρκής επιστροφή στις διαχρονικές «μαύρες τρύπες» της Ελλάδας υπενθυμίζει διαρκώς τη συνδρομή της μίζας και της διαφθοράς σε τομείς όπως αυτοί των εξοπλισμών, της Υγείας, των προμηθειών του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης στην υπερμεγέθυνση του δημοσίου χρέους, η οποία έφερε τη χώρα στο χάλι που ζούμε σήμερα.

Προφανώς, κάθε προσπάθεια για διερεύνηση και ξεκαθάρισμα παλαιών υποθέσεων, όποια και αν είναι η αφετηρία ή το κίνητρό της, είναι καλοδεχούμενη. Ως εκ τούτου και η τρέχουσα υπόθεση με το σκάνδαλο παράνομων χρηματοδοτήσεων εκ μέρους της Novartis πρέπει να ξεκαθαρίσει το συντομότερο.

Μάλιστα πληροφορίες λένε ότι ο τομέας της Υγείας είναι ένας από τους πλέον ευάλωτους και ταλαιπωρημένους σε ζητήματα διαφθοράς εδώ και πολλά χρόνια και, αν κάποιος είχε την υπομονή και το κουράγιο να συνεχίσει το ξεσκόνισμα, θα έβρισκε πολλούς σκελετούς στα ντουλάπια και θα χρειαζόταν κάμποσα χρόνια για να οδηγήσει στη Δικαιοσύνη σημαντικές υποθέσεις, ειδικά στον τομέα των προμηθειών.

Ωστόσο, ας μην κοροϊδευόμαστε. Πέρα από το ξεκαθάρισμα των παλαιών υποθέσεων, το κρίσιμο ζητούμενο είναι η θεσμική θωράκιση της χώρας ως προς τις προμήθειές της. Όπως γνωρίζουμε, αλλά και όπως διαπίστωσε η τρόικα κατά τη μακρά παραμονή της στη χώρα μας, το θεσμικό χάλι της Ελλάδας είναι απλώς... παροιμιώδες...
συνέχεια
Από την αρχή της παρουσίας της εδώ, πέρα από τα όσα σοκαριστικά επέβαλε εις βάρος του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας, διαπίστωσε – πολύ χαρακτηριστική επ’ αυτού μια κατ’ ιδίαν παραδοχή πολύπειρου μεγαλοστελέχους της – ότι η χώρα μας υπολείπεται ακόμη και χωρών της υποσαχάριας Αφρικής στο πεδίο της ύπαρξης και της επάρκειας των θεσμών.

Εδώ βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι όποιες προσπάθειες των όποιων κυβερνήσεων είναι απολύτως ειλικρινείς και εν τέλει αποτελεσματικές στην καταπολέμηση της παλαιότερης διαφθοράς, τίποτε δεν εξασφαλίζει ότι μια επόμενη κυβέρνηση, με άλλη λογική και νοοτροπία, δεν θα επανέλθει στα γνωστά ολισθηρά μονοπάτια.

Είναι άλλωστε εξαιρετικά προβληματικό το να εξαρτάται η ασφάλεια και η λογική διαχείριση του δημοσίου χρήματος και του δημοσίου συμφέροντος μόνο από την καλή προαίρεση του εκάστοτε πρωθυπουργού, του εκάστοτε κόμματος, του εκάστοτε υπουργού και πάει λέγοντας – και κλαίγοντας.

Το επείγον, κατά συνέπεια, είναι η θεσμική θωράκιση της χώρας. Σε πολλούς, οι οποίοι ικανοποιούνται μόνο για να βλέπουν αίμα στην αρένα, αυτή η παρατήρηση μπορεί να φαίνεται... εκτός θέματος. Κι όμως, το ζητούμενο είναι ακριβώς αυτό. Να μην εξαρτάται η χώρα από την όρεξη του καθενός. Διαφορετικά το κύλισμα στον βούρκο θα συνεχίζεται εις το διηνεκές...


Σταύρος Χριστακόπουλος 
topontiki.gr