Προαπαιτούμενα της «κλειδαρότρυπας»
29.09.2017
Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με τη «θεωρία της κλειδαρότρυπας» που αναπτύσσουν οι βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποφύγουν τη συζήτηση για την επίσκεψη που έκανε ο σύντροφός τους και υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος σε ρουλέτα του Λονδίνου. Να θυμίσουμε ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Θοδωρής Δρίτσας θεώρησε το θέμα «παρεμπίπτον που αποκάλυψαν οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ της κλειδαρότρυπας» (ΣΚΑΪ, 25.9.2017). Ο κ. Δρίτσας τάχθηκε κατά της εξεταστικής επιτροπής για τις συνομιλίες του κ. Καμμένου με ισοβίτη, χωρίς να διευκρινίσει αν τις θεωρεί κι αυτές μέρος της ιδιωτικής ζωής τού υπουργού. Πιο γλαφυρή ήταν η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φωτεινή Μπάκα που δήλωσε: «Το ότι φτάνουμε, όμως, σε ένα σημείο να τίθεται μέσα στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου θέμα του καζίνο που πήγε ο υπουργός τάδε, του ζεϊμπέκικου του άλλου –που ήταν fake news– και να κάνουμε μια αντιπολίτευση κλειδαρότρυπας, κουτσομπολιού και fake news, αυτό δεν περιποιεί τιμή στον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε» (ΣΚΑΪ, 27.9.2017) .
Το πρόβλημα δεν είναι οι ιερεμιάδες που εξαπέλυαν στο παρελθόν οι ισόβιοι ιδιοκτήτες του «ηθικού πλεονεκτήματος», για μικρότερα ηθικά παραπτώματα. Αφορά τα όρια του ιδιωτικού βίου των πολιτικών, τα οποία θέλουν να τα κόβουν και να τα ράβουν στα μέτρα τους. Και η «θεωρία της κλειδαρότρυπας» εμπεριέχει μια αντίφαση: για να υπάρξει κλειδαρότρυπα χρειάζεται πόρτα. Ελα όμως που στον δημόσιο χώρο δεν υπάρχουν πόρτες και δη ιδιωτικές. Οτιδήποτε κάνει ένας πολίτης –και πολύ περισσότερο ένας πολιτικός– είναι δημόσιο.
Κάποιοι θεωρούν ότι περιβάλλονται από ένα αόρατο τείχος «ιδιωτικότητας» όπου κι αν βρίσκονται. Ετσι, αν ένας υπουργός κάνει κωλοτούμπες στην πλατεία Συντάγματος, αυτό θεωρείται «ιδιωτική του υπόθεση», αρκεί να το δηλώσει ο ίδιος. Αν πάλι διαδηλώνει στην ίδια πλατεία, καλεί τις κάμερες να τον τραβήξουν, διότι ο ίδιος πάλι βαφτίζει την παρουσία του «δημόσια υπόθεση». Αυτό δεν είναι απλώς λογοκρισία. Είναι αρχισυνταξία. Ο πολιτικός αποφασίζει μόνος του ποια στοιχεία του δημόσιου βίου του θα προβληθούν και ποια θα αποκρυβούν.
Οτιδήποτε συμβαίνει στον δημόσιο χώρο είναι δημόσιος βίος, ασχέτως των μεταμοντέρνων ανοησιών που οδήγησαν τη νομοθεσία και τη νομολογία σε απίστευτους παραλογισμούς. Κάποτε δόθηκε μάχη για τις κάμερες στους δρόμους, οι οποίες μπορούσαν να είναι δίπλα σε πρεσβευτικές κατοικίες, αλλά όχι στο παραδίπλα τετράγωνο. Μπορούσαν να λειτουργούν σε δρόμους, αλλά όχι όταν γίνονταν διαδηλώσεις, διότι το να διαδηλώνει κάποιος δημοσίως ήταν... ιδιωτική του υπόθεση. Η «ιδιωτικότητα» ήταν το νέο κοσκινάκι πολιτικών, νομικών κ.ά. και επειδή δεν έβρισκαν πού να το κρεμάσουν, το έβαζαν παντού.
από kathimerini.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ "Νέας Μυκόνου" : O υπέρτιτλος είναι δικός μας
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Νο 2 : Τό κείμενο παλαιό μέν, μέ ενδιαφέρον σκεπτικό δέ.
29.09.2017 Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με τη «θεωρία της κλειδαρότρυπας» που αναπτύσσουν οι βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποφύγουν τη συζήτηση για την επίσκεψη που έκανε ο σύντροφός τους και υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος σε ρουλέτα του Λονδίνου. Να θυμίσουμε ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Θοδωρής Δρίτσας θεώρησε το θέμα «παρεμπίπτον που αποκάλυψαν οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ της κλειδαρότρυπας» (ΣΚΑΪ, 25.9.2017). Ο κ. Δρίτσας τάχθηκε κατά της εξεταστικής επιτροπής για τις συνομιλίες του κ. Καμμένου με ισοβίτη, χωρίς να διευκρινίσει αν τις θεωρεί κι αυτές μέρος της ιδιωτικής ζωής τού υπουργού. Πιο γλαφυρή ήταν η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φωτεινή Μπάκα που δήλωσε: «Το ότι φτάνουμε, όμως, σε ένα σημείο να τίθεται μέσα στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου θέμα του καζίνο που πήγε ο υπουργός τάδε, του ζεϊμπέκικου του άλλου –που ήταν fake news– και να κάνουμε μια αντιπολίτευση κλειδαρότρυπας, κουτσομπολιού και fake news, αυτό δεν περιποιεί τιμή στον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε» (ΣΚΑΪ, 27.9.2017) .
Το πρόβλημα δεν είναι οι ιερεμιάδες που εξαπέλυαν στο παρελθόν οι ισόβιοι ιδιοκτήτες του «ηθικού πλεονεκτήματος», για μικρότερα ηθικά παραπτώματα. Αφορά τα όρια του ιδιωτικού βίου των πολιτικών, τα οποία θέλουν να τα κόβουν και να τα ράβουν στα μέτρα τους. Και η «θεωρία της κλειδαρότρυπας» εμπεριέχει μια αντίφαση: για να υπάρξει κλειδαρότρυπα χρειάζεται πόρτα. Ελα όμως που στον δημόσιο χώρο δεν υπάρχουν πόρτες και δη ιδιωτικές. Οτιδήποτε κάνει ένας πολίτης –και πολύ περισσότερο ένας πολιτικός– είναι δημόσιο.
Κάποιοι θεωρούν ότι περιβάλλονται από ένα αόρατο τείχος «ιδιωτικότητας» όπου κι αν βρίσκονται. Ετσι, αν ένας υπουργός κάνει κωλοτούμπες στην πλατεία Συντάγματος, αυτό θεωρείται «ιδιωτική του υπόθεση», αρκεί να το δηλώσει ο ίδιος. Αν πάλι διαδηλώνει στην ίδια πλατεία, καλεί τις κάμερες να τον τραβήξουν, διότι ο ίδιος πάλι βαφτίζει την παρουσία του «δημόσια υπόθεση». Αυτό δεν είναι απλώς λογοκρισία. Είναι αρχισυνταξία. Ο πολιτικός αποφασίζει μόνος του ποια στοιχεία του δημόσιου βίου του θα προβληθούν και ποια θα αποκρυβούν.
Οτιδήποτε συμβαίνει στον δημόσιο χώρο είναι δημόσιος βίος, ασχέτως των μεταμοντέρνων ανοησιών που οδήγησαν τη νομοθεσία και τη νομολογία σε απίστευτους παραλογισμούς. Κάποτε δόθηκε μάχη για τις κάμερες στους δρόμους, οι οποίες μπορούσαν να είναι δίπλα σε πρεσβευτικές κατοικίες, αλλά όχι στο παραδίπλα τετράγωνο. Μπορούσαν να λειτουργούν σε δρόμους, αλλά όχι όταν γίνονταν διαδηλώσεις, διότι το να διαδηλώνει κάποιος δημοσίως ήταν... ιδιωτική του υπόθεση. Η «ιδιωτικότητα» ήταν το νέο κοσκινάκι πολιτικών, νομικών κ.ά. και επειδή δεν έβρισκαν πού να το κρεμάσουν, το έβαζαν παντού.
από kathimerini.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ "Νέας Μυκόνου" : O υπέρτιτλος είναι δικός μας
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Νο 2 : Τό κείμενο παλαιό μέν, μέ ενδιαφέρον σκεπτικό δέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.