Αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις…

Ο Μητσοτάκης Πρωθυπουργός; Γιατί όχι; Αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις…

Toυ Γ. Λακόπουλου

Ήταν μια θλιβερή εικόνα, για ένα κόμμα που τίμησαν ως ηγέτες του οι Καραμανλήδες, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Έβερτ και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης: ο σημερινός επικεφαλής του να λέει σε διεθνές ακροατήριο -στο αμερικανικό δίκτυο PBS- ότι στη σημερινή Ελλάδα οι εκλογές γίνονται για …το μέλλον της Δημοκρατίας!
Μια εικόνα που συμπλήρωνε την ανοησία ότι οι αγορές δεν επικυρώνουν της πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά επιβραβεύουν την… κυβέρνηση Μητσοτάκη! Και τον αδιάντροπο ισχυρισμό του πορτ παρόλ ότι -και- η υποψηφιότητα Τσίπρα για το Νόμπελ, την οποία στηρίζουν όλες οι πτέρυγες του Ευρωκοινοβούλιου- είναι επίσης αποτέλεσμα συναλλαγής για τη συμφωνία των Πρεσπών -και όχι τιμή για τη χώρα που λέει ο προκάτοχός του. Ξεπεσμός μέσα κι έξω από τα σύνορα.
Ωστόσο είναι ολοφάνερο τι υποκινεί αυτή τη συμπεριφορά:
η απελπισία, καθώς τα ψέματα τελειώνουν. Η περίοδος των δημοσκόπων τελειώνει και έρχεται ώρα των πολιτών. Η ώρα της αλήθειας. Η εποχή της ακριβοπληρωμένης επικοινωνίας και της φαιάς προπαγάνδας κλείνει και παίρνει τη σκυτάλη η πολιτική.
Οι εκλογές δεν γίνονται με «πίτες’ και «κολώνες» αδιαφανών δημοσκοπήσεων, ούτε με δημοσιεύματα διαπλεκόμενων μιντιαρχων και ξεσαλωμένων αρθρογράφων. Γίνονται με ψήφους και οι ψήφοι έχουν κριτήρια πολιτικά, οικονομικά, ιστορικά, ιδεολογικά, αισθητικά. Και κρίνονται με βάση τα συμφραζόμενα της συγκυρίας στην οποία διεξάγονται και τις απαντήσεις στο κεντρικό δίλημμα που θέτουν. Όλα αυτά είναι πλέον καθαρά.
Από τη διαφθορά και τη χρεοκοπία στην ανάκαμψη
Η χώρα κυβερνήθηκε διαδοχικά για δεκαετίες από τη Ν Δ και το ΠΑΣΟΚ. Εξέθρεψαν τη διαφθορά, τη σήψη, την ανομία, την διασπάθιση του κρατικού, τραπεζικού, κοινοτικού και ιδιωτικού χρήματος. Πήγε σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, χρυσοκάνθαρους τη δημοσίου, μιντιάρχες, επιτήδειους -μεταξύ τους και εξωνημένοι δημοσιογράφοι- πολιτικούς- συνδικαλιστές και αυτοδιοικητικούς.
Τελικά τη χρεοκόπησαν και την οδήγησαν με αφροσύνη σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και στα Μνημόνια – και δεν είχαν πρόβλημα να συγκυβερνήσουν αφήνοντας πίσω τις αλληλοκατηγορίες για σκάνδαλα και αποτυχίες.
Η κυβέρνηση Τσίπρα προέκυψε από τη λαϊκή αποστροφή στις πρακτικές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ξεκίνησε λάθος και έπαιξε με τη φωτιά- από άγνοια. Αλλά διόρθωσε την πορεία της και έφερε αποτελέσματα. Καταγράφονται ανάγλυφα και με στοιχεία. Έτσι θεμελιώθηκε η πορεία εξόδου από τη κρίση-που διανύει ήδη η Ελλάδα κατά παγκόσμια αναγνώριση.
Όσα και αν προσάψει κανείς σ’ αυτή την κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκριθούν μαζί της ούτε όσοι έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, ούτε όσοι επιδιώκουν να την ξαναφέρουν. Ό,τι και αν έκανε λάθος ο Τσίπρας δεν είναι ούτε Σαμαράς, ούτε Γ. Παπανδρέου, ούτε Μητσοτάκης.
Οι Συριζαίοι υστερούν σε πολλά και ίσως μπορούσαν να κάνουν περισσότερα. Αλλά δεν έκαναν γιούργια στο νταβά με τα κουλούρια. Δεν κλέβουν, δεν άλλαξαν τρόπο ζωής με το δημόσιο χρήμα, δεν συχνάζουν στις αυλές διαπλεκόμενων επιχειρηματιών. Δεν πουλάνε την ψυχή τους σε μιντιάρχες και δεν μαζεύουν γύρω τους τυχοδιώκτες και δακτυλοδεικτούμενους του παρελθόντος.
Κάνουν λάθη, είναι συχνά ανόητοι ή αφελείς και ορισμένοι ανίκανοι και ακατάλληλοι. Αλλά δεν είναι διεφθαρμένοι, ούτε εκτελούν εντολές από σπόνσορες και χρηματοδότες τους. Αν υπάρχουν εξαιρέσεις -που θα υπάρχουν- επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Απόδειξη ότι τα δυο κόμματα, ΝΔ και Κινάλ, που έχουν στην καμπούρα τους σκάνδαλα επί σκανδάλων και τα στελέχη τους ξημεροβραδιάζονται σε εισαγγελικά γραφεία- ενώ οποίος έχει μάτια βλέπει πώς διαχειρίσθηκαν τους πόρους που προορίζονται για την κοινωνία- αντιπαραθέτουν τον… Πετσίτη.
Οι υπόλογοι για τη Ζήμενς, τη Νοβάρτις, τις μίζες στα εξοπλιστικά και τόσα άλλα, δεν αντιλαμβάνονται ότι αν αυτό είναι το «σκάνδαλο που καίει τον Τσίπρα» οι ίδιοι έχουν γίνει από καιρό κάρβουνο.
Οι επιλογές της κάλπης
Στις εκλογές λοιπόν, αρχής γενομένης από τις 26 Μαΐου οι επιλογές που θα έχουν στη διάθεση τους οι ψηφοφόροι θα είναι συγκεκριμένες, ευδιάκριτες και απλές:
Από τη μια θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας ως κεντρικός εκπρόσωπος της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης- με τις αξίες, την ιστορική διαδρομή, τα οράματα, το πρόγραμμα και τον ριζοσπαστισμό της. Όπως και τα λάθη της.
Είναι ο Τσίπρας που ξέρουμε. Με τα θετικά και τα αρνητικά της κυβέρνησης του. Κυρίαρχος στο κόμμα του, αποδεκτός στην Ευρώπη, σαφής στις μεταμνημονιακές επιδιώξεις του, αυθεντικός, γήινος και ανθρώπινος. Με διεθνή αναγνώριση και με μια υποψηφιότητα -τουλάχιστον -για Νόμπελ.
Χωρίς τζάκια και σπόνσορες, χωρίς σκελετούς στα ντουλάπια του και πρωτίστως …tefal: δεν κολλάει πάνω του παραμικρό από τον ποταμό λάσπης που χρησιμοποιήθηκε για να φορτιστεί αρνητικά το όνομα του- περισσότερο από όσο συνέβη με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Καραμανλή από τα ίδια συμφέροντα.
Αν κερδίσει ο Τσίπρας και η Δημοκρατική Παράταξη, ξέρουμε τι θα επακολουθήσει. Θα συνεχιστεί η αναπτυξιακή πορεία που ήδη γνωρίζουμε και η εξυγίανση του δημοσίου βίου, θα εδραιωθεί η πολιτική ομαλότητα, θα αναβαθμισθεί περισσότερο η χώρα. Δεν θα φτάσουμε στον Παράδεισο, αλλά θα απομακρυνθούμε κι άλλο από την Κόλαση.
Από την άλλη βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Ένας ακόμη υιός του πατρός -μιας κακόφημης πολιτικής οικογένειας, εκπρόσωπος της χειρότερης Δεξιάς, δέσμιος του Σαμαρά και του Άδωνι, αλλά και των μιντιαρχών που τον χειραγωγούν, υπερασπιστής των εμπλεκόμενων σε σκάνδαλα και άλλων υπόπτων για τις ανομίες του παρελθόντος. Πολιτικός ,χωρίς επαρκή δημόσια παρουσία και συγκροτημένο λόγο, χωρίς ιδεολογία και πρόγραμμα, με σκελετούς στις ντουλάπες, διεθνή ανεπάρκεια, με σκηνοθετημένη λειτουργία και οδηγό την μανία επικράτησης.
Στα τρία και περισσότερα χρόνια που ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πρόεδρος της ΝΔ -χωρίς να γίνει ποτέ ηγέτης της συντηρητικής παράταξης,- υπήρξε ο χειρότερος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης και έδειξε στοιχεία πολιτικής πρακτικής που δεν θα ήθελε καμία ευρωπαϊκή κοινωνία να δοκιμάσει. Αρκεί να δει κάνεις τι είπε και τι αποδέχθηκε στο διαβόητο ΚΕΦΙΜ – άσχετα αν οι Συριζαίοι κοιμούνται  και δεν το ανέδειξαν.
Αν εκλεγεί είναι καθαρό και προβλέψιμο τι θα συμβεί: θα αμνηστευθούν τα σκάνδαλα, θα ξεσπάσει πογκρόμ καταδίωξης των πολιτικών αντιπάλων του -προαναγγέλλεται από στελέχη του και οικείους αρθρογράφους,  θα διασαλευθεί η πολιτική ομαλότητα, θα διαταραχθούν οι σχέσεις με την Ευρώπη, θα αποδυναμωθεί ο διεθνής ρόλος της χώρας.
Από τις ίδιες τις υποσχέσεις του προκύπτει ότι θα σβήσει το κράτος πρόνοιας και συνδικαλισμός. Θα παραδοθούν οι συντάξεις, οι μισθοί, η εργασία και ο δημόσιος πλούτος στην βουλιμία των κερδοσκόπων -με το πρόσχημα των «ιδιωτικοποιήσεων που θα εφεύρουν ανάπτυξη». Θα αποκατασταθεί η διαπλοκή, τη θέση της πολιτικής θα πάρει ο αυταρχισμός και θα ισοπεδωθούν τα κοινωνικά δικαιώματα. Δεν κρύβει τις προθέσεις του και μόνο όσοι δεν θέλουν δεν τις βλέπουν.
Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη
Αυτό είναι το δίλημμα των εκλογών: συνεχίζουμε ή ξανά από την αρχή, με άλλον μαθητευόμενο μάγο. Θα περίμενε κανείς ότι η κεντροαριστερή μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ θα αξιοποιούνταν από τη ΝΔ για να ανακτήσει την κεντροδεξιά της ταυτότητα και τον ιδρυτικό Καραμανλισμό της. Για να διαδεχθεί, όποτε κρίνουν οι πολίτες, τη σημερινή κυβέρνηση στα πλαίσια της εναλλαγής του κοινοβουλευτισμού.
Αντί γι’ αυτό ανέχθηκε την επιστροφή στην οικογενειοκρατία με την Νεομητσοτακισμό που αλλοίωσε την ταυτότητά της και απειλεί να γονατίσει ξανά τη χώρα. Όπως ακριβώς έκανε ο Γ. Παπανδρέου στη χώρα και στο κόμμα του.
Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το δάκτυλο του ή πίσω από τον μιντιάρχη του. Παρά όσα λέει ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα έχουμε Δημοκρατία και όποιος θέλει μπορεί να επιλέξει από τις δυο επιλογές τη χειρότερη.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Ίσως με τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό- για όσο αντέξει- να ξεκαθαρίσουν οριστικά κάποια πράγματα. Αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις…

16 Απριλίου 2019 

από : Ανοιχτό Παράθυρο