Πεταμένες μάσκες, Συνωμοσία, Τσιπάκια καί Αφέλεια...

Η αφέλεια ήρθε δίπλα μας

Πρώτα έμαθες/άκουσες την αφέλεια (τουλάχιστον «αφέλεια») της άρνησης από την τηλεόραση, το διαδίκτυο, τις εφημερίδες. Διάβασες/είδες αυτούς που χοροπηδούσαν πάνω σε πεταμένες μάσκες, οσμίζονταν συνωμοσία πίσω από την πανδημία, φαντασιώνονταν τσιπάκια στην άκρη της βελόνας των εμβολίων, πίστευαν ότι οι διασωληνώσεις από τους γιατρούς στα νοσοκομεία είχαν έναν και μοναδικό συνειδητό στόχο: να προκαλέσουν θάνατο. 

Όλοι αυτοί ήταν μακριά σου, δεν σε άγγιζαν –ήταν θέμα δημοσιογραφικό και διαδικτυακό. Ώσπου η κηλίδα απλώθηκε και οι επικίνδυνα αφελείς ήρθαν δίπλα σου. Τους συναντάς, πλέον, στο φιλικό σου περιβάλλον, στο εργασιακό, στο οικογενειακό.

Προσπαθούν να σε πείσουν:

Ότι οι γιατροί σκοτώνουν με τη διασωλήνωση –στοχεύουν τον το  θάνατο των ασθενών τους!– για να υπηρετήσουν την παγκόσμια συνωμοσία.

Ότι η μάσκα θα σου φέρει δεινά που δεν έχεις διανοηθεί.

Ότι τα εμβόλια θα σε κάνουν, περίπου, πιθηκάνθρωπο.

Ότι τα τεστ καταλύουν την ελευθερία σου.

Τα πιστεύουν, τα υποστηρίζουν, τα διαδίδουν και στοιχίζονται πίσω από σκοτεινούς ιντερνετικούς λογαριασμούς, θρησκόληπτους προπαγανδιστές, γραφικά δημοσιογραφικά Μέσα, τραγουδογιατρούς, περίεργους γιατρούς –με πτυχίο!– και συχνά πίσω από ολοφάνερα, από απόλυτα, γελοία ανθρώπινα νούμερα.

Τώρα όλοι αυτοί δεν είναι είδηση που τη διαβάζεις. Είναι άνθρωποι δίπλα σου, οι κίνδυνοι πλάι σου. Που δε νοιάζονται καν ότι οι ημερήσιοι νεκροί της μάστιγας από τριάντα έγιναν σε λίγες ημέρες πενήντα, από πενήντα εβδομήντα και χθες από εβδομήντα ογδόντα. Δεν πιστεύουν ότι είναι τόσοι. Και αν το πιστεύουν, είναι σίγουροι ότι τους τριάντα, πενήντα, εβδομήντα, ογδόντα τους σκότωσε το σύστημα για να υπηρετήσει τους σκοπούς του.

Τους χαρακτηρίζουμε «αφελείς» για να μη χρησιμοποιήσουμε βαρύτερους χαρακτηρισμούς για ανθρώπους που αγαπάμε. Άτομα πεπλανημένα, θύματα παραπληροφόρησης και κύκλων που μπήκαν στο μυαλό τους και το άλωσαν. Ας ελπίσουμε ότι μετά από την πανδημική κρίση θα ξαναβρεθούμε μαζί τους σε κοινούς τόπους λογικής. Δύσκολο, αλλά το ευχόμαστε. Προς το παρόν μάς χωρίζουν κόσμοι και πλανήτες... 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Φυσικά και τα κρούσματα, μαζί με πολύ βαριές περιπτώσεις, ήρθαν δίπλα μας. Δεν είναι μακρινές ειδήσεις. Είναι κοντινοί μας άνθρωποι που βασανίστηκαν,  βασανίζονται ή ακόμα και "έφυγαν". Αλλά αυτό δεν προκαλεί συγκίνηση στους με κάθε τρόπο ασυγκίνητους. Όπως δεν συγκινούνται τα τσιμέντα.