Μετά τη Μέρκελ τι;

Του Σωκρατη Τσιχλια

Θετική χαρακτήρισαν, τουλάχιστον όσοι πολιτικοί σχολιαστές διάκεινται ευμενώς προς την κυβέρνηση, τη συνάντηση Μέρκελ - Σαμαρά. Θετικώς αντιμετώπισαν και τις δηλώσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου - και ήταν πράγματι. Σημειώθηκε η ελληνική πρόοδος, το αξιοθαύμαστο επίτευγμα του πρωτογενούς πλεονάσματος, υποβαθμίστηκαν οι διαφωνίες και εκκρεμότητες με την τρόικα, περίπου αναγγέλθηκε η καταβολή μιας ακόμη δόσης. Αλλά βεβαίως, όπως όλοι περίμεναν άλλωστε, δεν είχαμε δημόσια ανακοίνωση, ούτε καν πρόγευση πήραμε, για τον τρόπο που θα ρυθμιστεί το υπέρογκο ελληνικό χρέος. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας είχαν κάνει σαφές ότι τα του χρέους μετατίθενται οριστικώς και αμετακλήτως για μετά τις ευρωεκλογές. Οι δανειστές μας δεν ρισκάρουν να ανακοινώσουν τις διευκολύνσεις προς την Ελλάδα πριν ψηφίσουν την άνοιξη οι Ευρωπαίοι, φοβούμενοι τη διόγκωση του ευρωσκεπτικισμού και την καταψήφιση των κομμάτων που κυβερνούν. Αρα, γι’ αυτό που ο πρωθυπουργός επιθυμούσε εδώ και καιρό να εκμαιεύσει υπόσχεση, δημοσίως δεν πήρε τίποτα.
Ωραία όλα αυτά, αλλά πολύ φοβούμαι ότι αφορούν ελάχιστους τεχνικούς της πολιτικής και της επικοινωνίας. Τίποτα απ’ όσα συμπαθητικά είπε η κ. Μέρκελ δεν απαντούν στις μεγάλες αγωνίες των Ελλήνων πολιτών. Δεν απαντούν στην οργή των υπερφορολογημένων μικρομεσαίων στρωμάτων που βλέπουν τις αποταμιεύσεις τους να αφανίζονται και τις περιουσίες τους να απειλούνται. Δεν απαντούν στις εκατοντάδες χιλιάδες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Δεν αφορούν τις επιχειρήσεις που ασφυκτιούν από έλλειψη ρευστότητας. Ούτε το 30% του πληθυσμού που διαλύεται μέσα στην ανεργία. Δεν είναι, άλλωστε, δουλειά της Γερμανίδας καγκελαρίου να δώσει λύσεις και απαντήσεις στους Ελληνες. Το ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας είναι δουλειά του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Υπό αυτήν την έννοια, η γενικώς θετική συνάντηση Μέρκελ - Σαμαρά αφορά κυρίως τις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων που συγκυβερνούν. Πιθανόν να παίξει τον κατευναστικό ρόλο που υποτίθεται ότι χρειάζεται. Αλλά η πατρίδα επείγεται για άλλα...                                        (Καθημερινή 23/11/΄13)