Η μονομαχία του φόβου

                                       τού  ΣΩΚΡΑΤΗ ΤΣΙΧΛΙΑ 
Η κυβέρνηση, ιδιαιτέρως η Ν.Δ. αλλά και το ΠΑΣΟΚ, ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί καταστροφή για τη χώρα. Κατ’ αρχήν ως αντιπολίτευση, καθώς αντιμετωπίζει αρνητικά και την παραμικρή κυβερνητική πρωτοβουλία. Αλλά κυρίως θα αποβεί καταστροφικός εάν καταλάβει την εξουσία. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η αλλοπρόσαλλη πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα οδηγήσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης και τη χώρα σε μια κατάσταση τρισχειρότερη από τη σημερινή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη πλευρά, υποστηρίζει ότι η κυβερνητική πολιτική της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ υπηρετεί μια απολύτως αδιέξοδη συνταγή εξόδου από την κρίση. Ζητεί δε εκλογές υποσχόμενος ριζική αλλαγή.

Ανάμεσα σε δύο καταστροφές, λοιπόν, βρίσκονται οι πολίτες. Ελάχιστα επιχειρήματα ανταλλάσσονται καθημερινά από τα γραφεία Τύπου των δύο κομμάτων αλλά και από τα στελέχη τους, ενώ περισσεύουν οι χαρακτηρισμοί, οι ειρωνείες και μια παθιασμένη ρητορική διχασμού «εσείς θα μας καταστρέψετε», «όχι εσείς». Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αρνούνται...
...τη διαφωνία μέσα από πολιτικό διάλογο, επιλέγουν να μην απευθύνονται σε εθνικό ακροατήριο αλλά σε κομματικούς οπαδούς καλλιεργώντας εμφυλιακό κλίμα. Φανατίζουν, δεν προβληματίζουν, χάνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο για την ανεύρεση πραγματικών λύσεων στον ελληνικό γρίφο. O φόβος, τον οποίο θεωρητικά αποστρέφονται τα επιτελεία όλων των δημοκρατικών κομμάτων, καθώς θεωρείται πολιτικό εργαλείο ολοκληρωτικής λογικής, είναι στην ουσία το βασικό όπλο των δύο μονομάχων, αφού αλληλοενοχοποιούνται ως φορείς καταστροφικών ιδεών ή πρακτικών. Φοβίζουν λοιπόν τους ψηφοφόρους επισείοντας έναν κίνδυνο, τον αντίπαλο, αντί να εμπνέουν και να συνεγείρουν με λόγο πολιτικό που εμπεριέχει λύσεις ρεαλιστικές. Ο φόβος κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό αντί για τις προτάσεις διεξόδου.

Οι μεταρρυθμίσεις, το δυσβάσταχτο χρέος, η θλιβερή πρωτιά στην ανεργία των νέων, η πτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, απαιτούν διαρκή δημόσιο διάλογο και εθνικό σχέδιο. Ιδού ένα λαμπρό προεκλογικό πεδίο λοιπόν. Εξαντλητική παράθεση προγραμμάτων αντί για επίθετα και χαρακτηρισμούς. Και μετά την ευθύνη ας την πάρουν οι πολίτες.

Η Kαθημερινή     01.02.2014