Αλαμπουρνέζικα...

                                                                                                               τού Θανάση Καρτερού

Είναι γνωστή και ακατανίκητη η αρχή της καλής δημοσιογραφίας, ότι ποτέ δεν πρέπει να αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάει μια ωραία ιστορία.
Καμιά διάψευση, καμιά λογική αμφισβήτηση, καμιά διαμαρτυρία δεν μπορεί να...
νικήσει μια ωραία ιστορία. Αυτή, ό,τι κι αν γίνει, θα κάνει τον κύκλο της, θα συνεπάρει τους εύπιστους, θα απασχολήσει τους καχύποπτους και τελικώς θα ξεφουσκώσει αφού κάνει τη δουλειά για την οποία προορίζεται. Γιατί συνήθως οι καλές-καλές ιστορίες δεν είναι ντουφεκιές στον αέρα -όλο και κάπου σημαδεύουν.

Το τελευταίο παράδειγμα μιας όχι απλώς καλής αλλά εξωτικά συναρπαστικής ιστορίας είναι τα δήθεν μαγειρέματα για κυβέρνηση Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σαμαράς αντιπρόεδρος σε κυβέρνηση Τσίπρα ή ο Τσίπρας αντιπρόεδρος σε κυβέρνηση Σαμαρά - ανάλογα, λέει, με το εκλογικό αποτέλεσμα. Το φαντάζεστε; Κοινές εμφανίσεις των δύο; Ο επικίνδυνος εξτρεμιστής και φίλος της τρομοκρατίας αγκαλιά με τον προστάτη του νόμου και της τάξης; Ο Τσίπρας να εξηγεί γιατί μας χρειάζεται άλλο ένα Μνημόνιο ή ο Σαμαράς γιατί είναι επικίνδυνη η πολιτική Μέρκελ;

Αυτά δεν γίνονται, θα πεις. Μωρέ...
...δεν γίνονται, αλλά οι κότες το ξέρουν ότι δεν είσαι καλαμπόκι; Φούντωσε στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο το νταβαντούρι. Οι προφήτες επιχαίρουν -τα λέγαμε για τον συμβιβασμένο ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι δεξιοί χαίρουν -μεγάλος συνασπισμός και τα μυαλά στα έδρανα. Και ο "Ριζοσπάστης" ακόμα υποκύπτει στον πειρασμό, τσιμπάει μια μπουκιά από την ωραία ιστορία, και αναρωτιέται σχολιάζοντας την ειρωνεία του Γλέζου στη Βουλή: "Μήπως εδώ ταιριάζει το γλώττα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει;".

Μήπως; Αυτό είναι συνήθως το απόσταγμα μιας ζουμερής ιστορίας -το μήπως. Διότι μέσα από τον χαβαλέ, από τα πυρά στα chat rooms, από τη χαρά του αυτουργού ειδήσεων και την ηδονή του κουτσομπόλη, αυτό το "μήπως" αφήνει όσο να 'ναι την κουτσουλιά του. Και στην αλήθεια, αλλά και σε όσους επαγγέλλονται κάτι νέο και διαφορετικό, απέναντι στην άποψη ότι όλοι ίδιοι είναι.

Διά ταύτα, κι επειδή πολλές τέτοιες νάρκες τύπου "μήπως" θα βρεθούν στη διαδρομή ΣΥΡΙΖΑ - Μαξίμου, ίσως η ομοιοπαθητικά αλαμπουρνέζικη απάντηση στα σχετικά αλαμπουρνέζικα είναι καλύτερη από τα νεύρα: Similia similibus curantur -τα όμοια θεραπεύονται με όμοια. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ.; Ναι, αλλά μόνο αν τη Δημόσια Τάξη την αναλάβει ο Διαμαντόπουλος με υφυπουργό τον Δένδια...