Παν μέτρον άριστον

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Έχει δίκιο η κ. Πιπιλή που αποκαλεί τον Γιώργο Καμίνη μετριότητα. Οντως ο δήμαρχος Αθηναίων δεν πληροί τα κριτήρια της αριστείας που ισχύουν στην πολιτική δραματουργία του τόπου. Δεν έχει καταγγείλει μέχρι στιγμής τουλάχιστον τους προκατόχους του ότι του παρέδωσαν καμένη γη. Ούτε βγήκε να καταγγείλει τον κ. Παπουτσή, όταν αυτός ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης, ότι έχοντας επιλέξει ανάμεσα στα σπασμένα μάρμαρα και στα σπασμένα κεφάλια τα αδρανή υλικά, επέτρεπε, για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους, την καταστροφή του κέντρου της Αθήνας. Ναι, όντως, ο κ. Καμίνης δεν φωνάζει, δεν καταγγέλλει, και δεν δημιουργεί επεισόδια. Ενίοτε μάλιστα δείχνει και την αμηχανία του, κάτι απαράδεκτο για πολιτικό άνδρα στη χώρα των σοφών Ηρακλειδών. Κι αν συμμάζεψε τα ασυμμάζευτα οικονομικά του δήμου, αυτό το έκανε ως μετριότητα που είναι. Και τι σημασία έχει που συμμάζεψε τα οικονομικά του δήμου, τη στιγμή που πέρυσι καθυστέρησε τρία ολόκληρα λεπτά για να ανακοινώσει την άφιξη του νέου έτους; Οχι ο κ. Καμίνης δεν έχει την ευστροφία ενός Παύλου Χαϊκάλη, το ιδεολογικό βάρος ενός Ιορδάνη Τζαμτζή, ή τη διορατικότητα μιας Βάνας Μπάρμπα η οποία, όπως δήλωσε, έπαψε να πληρώνει τους συνεργάτες της πριν από την κρίση για να τους εκπαιδεύσει στις συνθήκες της κρίσης. Ο κ. Καμίνης είναι μια μετριότητα, ένας κανονικός άνθρωπος, στη χώρα των αρίστων.

Δεν ξέρω την κατάσταση του δήμου όσο καλά την ξέρει η κ. Πιπιλή. Και της αναγνωρίζω το πολιτικό θάρρος να υπερβεί τα όρια του κομματικού μικροχώραφου, προτείνοντας στο κόμμα της να υποστηρίξει για τη Θεσσαλονίκη την υποψηφιότητα Μπουτάρη. Ως εκ τούτου πολύ θα ήθελα να ξέρω πού βάζει τον πήχυ της μετριότητας και βάσει ποίου μέτρου την ορίζει. Δεν μπορώ όμως να παραγνωρίσω το γεγονός ότι η Αθήνα που παρέλαβε ο κ. Καμίνης από τον προκάτοχό του κ. Κακλαμάνη ήταν μια πόλη σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ αυτήν που ο ίδιος παραδίδει. Ζω στο κέντρο και βλέπω κάθε μέρα τα απορριμματοφόρα του δήμου να κάνουν την δουλειά τους, και επειδή δεν είμαι αφελής, ξέρω πόσες ισορροπίες πρέπει να κρατήσει ο δήμαρχος για να το επιτύχει. Δεν μπορώ να παραγνωρίσω το γεγονός ότι παρέλαβε μια πόλη στην οποία, οι ίδιες οι αρχές «προωθούσαν» τον πληθυσμό των μεταναστών που συνελάμβαναν στα σύνορα για χρόνια. Εγκαταλελειμμένη από τους ίδιους τους κατοίκους της η Αθήνα υπήρξε ανοχύρωτη. Μια μετριότητα σαν τον Καμίνη κατάφερε να αποκαταστήσει τις συνθήκες της αστικής ζωής στην πλατεία Βικτωρίας, για παράδειγμα. Κι αν οι προκάτοχοί του είχαν φροντίσει να αφήσουν και λίγο χωματάκι τα πράγματα θα ήσαν πολύ καλύτερα. Να πω τέλος πως ο Καμίνης, όταν οι άριστοι της πολιτικής ζωής κοιτούσαν αλλού για να μην προκαλέσουν τη Χρυσή Αυγή στάθηκε, με τον θεσμικό του ρόλο, απέναντι στα ρατσιστικά συσσίτια. Και η κ. Πιπιλή στην οποία οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όλοι πως υπήρξε από τους πρώτους που αντιμετώπισαν με θάρρος το καταθλιπτικό φαινόμενο αυτό θα όφειλε να το εκτιμήσει.

Η Αθήνα εξακολουθεί να έχει πολλά προβλήματα. Με την ανεργία στα ύψη και το ηθικό των κατοίκων της στα βάθη μοιάζει με το εργαστήριο της πτωχευμένης χώρας. Με την περιφρόνηση που εκ παραδόσεως δείχνουμε απέναντι στον δημόσιο χώρο, χωρίς ουσιαστικά όπλα χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά για να φτάσει στα επίπεδα της «μέτριας» ζωής που θα την κάνει ανεκτή. Ναι, ο κ. Καμίνης είναι μετριότητα γιατί δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που θα καταλάβει τον σταθμό των διοδίων ή θα βουτήξει στα παγωμένα νερά για τον εορτασμό των Θεοφανίων. Τόσα χρόνια δήμαρχος και δεν άφησε πίσω του ούτε μια έξυπνη ατάκα, απ’ αυτές που λατρεύουν οι Λαζόπουλοι, οι αριστείς του έρημου τόπου. Ας είχαμε καμιά δεκαριά ακόμη τέτοιες μετριότητες κι ας αφήναμε τις μεγαλοφυΐες στο λαμπρό μέλλον όπου κι αν ανήκουν.
kathimerini.gr