"Πίσω από τον κ. Βενιζέλο δεν μπορεί να δημιουργηθεί ή να αναστηθεί κανένα κόμμα μαζικό και δυναμικό γιατί απλούστατα ο λόγος του είναι κενός ιδεολογικού και πολιτικού περιεχομένου"...
Απ' ό,τι αντιλαμβάνομαι, αυτό το καλοκαίρι δεν θα πλήξουμε. Στο ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε η «επιχείρηση ανασυγκρότησης». Όπως δηλώνουν οι «άνθρωποι του προέδρου» και...
όπως υποστηρίζουν οι γνωστοί άγνωστοι αναλυτές των ΜΜΕ, το μήνυμα της κάλπης είναι ένα και μοναδικό: Κεντροαριστερά με Βαγγέλη αρχηγό. Ο οποίος είναι «μια χαρισματική προσωπικότητα, αποφασιστικός, σοβαρός, με σπάνια πολιτική οξυδέρκεια και ξεκάθαρες ιδέες», αλλά... τον πολεμούν τα συμφέροντα! Τα οποία συμφέροντα βγάζουν τους κομματικούς οχθρούς του προέδρου στα ΜΜΕ να τον διαβάλουν. Οι οποίοι οχθροί είναι «δέσμιοι του παρελθόντος» και- κατ' επέκτασιν- τροχοπέδη στη δημιουργία του νεου ΠΑΣΟΚ που θα λέγεται Ελιά και θα έχει τον Μπένι βασιλιά.
Είναι φανερό από τα πρώτα λεπτά ότι το ματς θα είναι σκληρό (και διασκεδαστικό για το κοινό), αλλά άνευ περιεχομένου: τα κόμματα δεν γεννιούνται από το κεφάλι κανενός κομματικού αρχηγού, όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Δεν δημιουργούνται από τα σχέδια επί χάρτου που εκπονούν τα επιτελεία της οικονομικής και μιντιακής ολιγαρχίας.
Πίσω από τον κ. Βενιζέλο δεν μπορεί να δημιουργηθεί ή να αναστηθεί κανένα κόμμα μαζικό και δυναμικό γιατί απλούστατα ο λόγος του είναι κενός ιδεολογικού και πολιτικού περιεχομένου.
Ο λόγος του ΠΑΣΟΚ δεν πείθει πλέον τον λαό της Κεντροαριστεράς. Αυτό πολλά από τα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ το αντιλαμβάνονται.
Ευφυείς και έμπειροι, μπορούν να αποκωδικοποιούν τα μηνύματα που στέλνουν τα εκλογικά αποτελέσματα: το εμπόρευμα δεν έχει πλέον ζήτηση, οι ψηφοφόροι δεν αγοράζουν πια.Αλλά σταματούν εκεί. Δεν αρθρώνουν δημοσίως, γιατί δεν μπορούν ή γιατί δεν τολμούν, πολιτικό λόγο. Δεν μας λένε ποιο είναι το μοντέλο της κοινωνίας που οραματίζονται, ποιες λύσεις προτείνουν για τις κρίσεις της πολιτικής, της οικονομίας, της δημοκρατίας, της κοινωνίας, που συνταράσσουν τη χώρα. Δεν έχουν τη δύναμη να κάνουν την υπέρβαση. Να προσπαθήσουν να αλλάξουν ριζικά (όπως λέγαμε κάποτε) και το κόμμα και τον εαυτό τους. Δεν έχουν το ψυχικό σθένος να παίξουν το παιχνίδι που θέλουν και ας χάσουν, γιατί φοβούνται την ήττα.Συμβαδίζοντας με το πνεύμα των καιρών, της lifestyle πολιτικής, αναζητούν λαμπερό αρχηγό που θα παρασύρει τα πλήθη και όχι ιδέες που θα συγκινήσουν τα πλήθη.
Είναι τόσο εξαρτημένα με την εξουσία ώστε και η παραμικρή πιθανότητα να τη στερηθούν, να επιστρέψουν σε μια ζωή κοινών θνητών, τους παραλύει. Τραγικές φιγούρες που κινούνται, δρουν, ζουν σε ένα τοπίο έρημο από αξίες, σε ένα θέατρο που οι θεατές έχουν εγκαταλείψει. Όλοι -ή σχεδόν όλοι- είναι πρόθυμοι να πουν τα πάντα, να συμμαχήσουν με τους πάντες. Το μόνο που μετράει γι' αυτούς είναι πώς θα παραμείνουν στο τραπέζι της εξουσίας. Με οποιοδήποτε τίμημα.
Ο χρόνος τους όμως τέλειωσε, όσες Ελιές και να φυτέψουν, σε όσα Ποτάμια και να βουτήξουν. Όσο το γρηγορότερο το καταλάβουν τόσο το καλύτερο και γι' αυτούς και για τη χώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.