ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ...

Φελνίκος
Προ ημερών, όταν συναντήθηκαν ο Κάρολος Παπούλιας με τον Αλέξη Τσίπρα, για να συζητήσουν τα του Γιούρογκρουπ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε στον πρωθυπουργό ότι η Ευρώπη ζει ιστορικές στιγμές και έκανε αναφορά στην επανάσταση 1848 που συνετέλεσε καθοριστικά στη δημιουργία των εθνικών κρατών. Υπονοώντας προφανώς ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία για το "ελληνικό ζήτημα" είναι ενδεχόμενο να οδηγηθούμε σε διάλυση της ενωμένης Ευρώπης και να ξαναγυρίσουμε στον αστερισμό των εθνικών κρατών.
Αναμφίβολα, όπως έδειξε και το αποτέλεσμα του χθεσινού Γιούρογκρουπ, η συσχέτιση ήταν άστοχη. Η Ελλάδα όχι μόνον δεν υπήρξε ο πυροκροτητής που θα ανατίναζε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ούτε οδηγήθηκε η ίδια σε έξοδο από την ευρωζώνη, αλλά αντίθετα η ευρωζώνη και κατ' επέκτασιν και η Ευρωπαϊκή Ένωση μάλλον ενδυναμώθηκαν ως συλλογισμοί θεσμοί έκφρασης και λειτουργίας των κρατών-μελών της, ενώ στην Ελλάδα δόθηκε μιά ακόμη ευκαιρία για να ενσωματωθεί στα κοινοτικά δεδομένα.
Η απόφαση του Γιούρογκρουπ ήταν σολομώντεια. Κανείς δεν επιτρέπεται να θριαμβολογεί αλλά και κανείς δεν μπορεί να οδύρεται. Και η Ελλάδα και η Γερμανία -αφού στις δύο αυτές χώρες επικεντρώθηκε η αντίθεση για τους δύο διαφορετικούς δρόμους στους οποίους πρέπει εφεξής να βαδίσει οικονομοπολιτικά η Ευρώπη- κέρδισαν και έχασαν. Οι ηγεσίες και των δύο αναγκάστηκαν να νερώσουν το κρασί τους και να κάνουν υποχωρήσεις προκειμένου να μην διαταραχθεί η συνοχή της ευρωζώνης και της ΕΕ.
Η ελληνική κυβέρνηση σαφέστατα έκανε περισσότερες υποχωρήσεις από τη Γερμανική. Τηρουμένων όμως των μεγεθών και της ισχύος των δύο κρατών αλλά και λαμβάνοντας υπόψιν το γεγονός πως ήταν η Ελλάδα αυτή που είχε το πρόβλημα μπορούμε να πούμε πως η μονομαχία έληξε με ισοπαλία, κάτι που μάλλον, σ' αυτή τουλάχιστον τη φάση, θα πρέπει να δεχθούμε ωφελεί την Ελλάδα.
Βέβαια, το κλειδί των εξελίξεων συνεχίζει να το κρατά η Γερμανία κι αυτό επειδή η Ελλάδα θα πρέπει σε τρεις ημέρες να καταθέσει συγκεκριμένο και κοστολογημένο πρόγραμμα για να συνεχίσει να απολαμβάνει την ασφάλεια της ευρωπαϊκής ομπρέλας και σε τέσσερεις μήνες θα πρέπει να αποδείξει ότι ο δρόμος που αυτή προκρίνει, για την αντιμετώπιση της κρίσης που την μαστίζει, είναι περισσότερον τελεσφόρος από αυτόν που την έχουν βάλει εδώ και πέντε χρόνια οι εταίροι-δανειστές της.
Η απόφαση, όπως είναι διατυπωμένη, παρέχει την ευχέρεια στην κάθε πλευρά, να τονίζει, κατά το δοκούν, τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα που έχει για το ένα ή το άλλο μέρος, η απόφαση. Οι Έλληνες μπορούν να ισχυρίζονται ότι δεν έχασαν από τους "ιμπεριαλιστές" του Βορρά και οι Γερμανοί ότι δεν κέρδισαν οι "ξυπόλητοι" του Νότου. Οι μεν θα υποστηρίζουν ότι για τέσσερεις μήνες δεν θα υπάρχει λιτότητα και το ύψος των πλεονασμάτων χαμήλωσε τόσο ώστε να μην πνιγεί η χώρα και οι δε ότι η παράταση του υφιστάμενου Προγράμματος συνεχίζεται και οι Έλληνες στο μεσοδιάστημα, και μέχρι να υπάρξει μια νέα και ολοκληρωμένη συμφωνία, δεν θα προβούν σε μονομερείς ενέργειες.
                                                                              
Κατά κάποιο τρόπο η απόφαση εξισούται με αναβολή "εκτέλεσης" εκτός κι αν η ελληνική κυβέρνηση καταφέρει, κάτι που όμως είναι δύσκολο, να παρουσιάσει ένα σοβαρό και αξιόπιστο ανορθωτικό πρόγραμμα. Τον χρόνο που και οι δύο πλευρές ζητούσαν κατάφεραν να τον πάρουν. Οι μεν Γερμανοί για να ετοιμαστούν καλύτερα σε περίπτωση που οι Έλληνες αποτύχουν, οπότε η έξοδος από το ευρώ ίσως καταστεί αναπόφευκτη, οι δε Έλληνες επειδή ευελπιστούν ότι στο τετράμηνο που ακολουθεί μπορεί να αλλάξουν πράγματα στην Ευρώπη, οπότε να επωφεληθούν και οι ίδιοι.
Στη συμφωνία υπάρχουν σημεία τα οποία μπορούν να επικαλεστούν στο εσωτερικό των χωρών τους προκειμένου η μεν Μέρκελ να πείσει την κοινή της γνώμη ότι θα πρέπει να δοθεί μια ευκαιρία, η τελευταία, στους Έλληνες, ο δε Τσίπρας για να υποστηρίξει ότι αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν διαπραγματευθεί όπως αυτός δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Σε κάθε πάντως περίπτωση η επιτυχία του Τσίπρα τελεί υπό την αίρεση ότι θα μπορέσει το επόμενο διάστημα να παρουσιάσει συγκεκριμένες προτάσεις και ένα συνεκτικό σχέδιο που θα πείθει ότι μπορεί να υπάρξει διαφορετική συνταγή προκειμένου να αναρρώσει η χώρα.
Κατόπιν τούτων δικαιούμαι να δανειστώ τα λόγια του Μπωντλαίρ και να πω στον αγαπητό Πρόεδρο Κάρολο Παπούλια ότι το 1848 αφενός υπήρξε διασκεδαστικό μόνο και μόνο γιατί ο καθένας έφτιαχνε ουτοπίες σαν να ήσαν πύργοι στην Ισπανία και αφετέρου υπήρξε γοητευτικό μόνο και μόνο χάρη στην υπερβολή του Γελοίου...
από matrix24.gr