"...καί προχωρούσα μέσα στή νύχτα,
χωρίς νά γνωρίζω κανέναν
κι ούτε κανένας μέ γνώριζε..."
(Μανώλης Αναγνωστάκης/Έρημοι δρόμοι)
ώσπου, ξαφνικά, μεταξύ μιάς αίθουσας αναμονής
κι ενός διαδρόμου βιαστικών, διαβατάρικων, ανθρώπων
-στό αεροδρόμιο τής Φρανκφούρτης-
έπεσα πάνω στό εικονιζόμενο θηρίο.
Γιά τήν ακρίβεια : στό υβριδικό, αυτό, θηρίο.
Τό οποίο είναι κανονικό μοντέλο παραγωγής καί τό οποίο στά γρήγορα φωτογράφησα -δέν κρατήθηκα- γιά νάχουμε υλικό γιά τίς τεχνολογικές μας ονειρώξεις...
χωρίς νά γνωρίζω κανέναν
κι ούτε κανένας μέ γνώριζε..."
(Μανώλης Αναγνωστάκης/Έρημοι δρόμοι)
ώσπου, ξαφνικά, μεταξύ μιάς αίθουσας αναμονής
κι ενός διαδρόμου βιαστικών, διαβατάρικων, ανθρώπων
-στό αεροδρόμιο τής Φρανκφούρτης-
έπεσα πάνω στό εικονιζόμενο θηρίο.
Γιά τήν ακρίβεια : στό υβριδικό, αυτό, θηρίο.
Τό οποίο είναι κανονικό μοντέλο παραγωγής καί τό οποίο στά γρήγορα φωτογράφησα -δέν κρατήθηκα- γιά νάχουμε υλικό γιά τίς τεχνολογικές μας ονειρώξεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.