Στα δημόσια μαιευτήρια, ζητούν σεντόνια για την έγκυο και το μωρό, αλλά και πάνες για το νεογέννητο και ό,τι άλλο προαιρείται ο κάθε ένας. Αλλού κάνουν ρεφενέ για οινόπνευμα, αλλού για γάντια μιας χρήσης, κάπου τα αναλώσιμα τελειώνουν και χειρουργεία αναβάλλονται, νοσοκομεία ανταλλάσσουν μ’ άλλα νοσοκομεία κάτι που περισσεύει με αυτό πού λείπει. Συμβαίνουν θα μου πείτε, όπως έτυχε οι τράπεζες να έχουν φτάσει στο αμήν, ο ιδιωτικός τομέας, μεγάλα τμήματά του τουλάχιστον, σε στάση πληρωμών, η οικονομία πάλι σε ύφεση. Ετυχε τέσσερις μήνες μετά, να συνεχίζεται η δηλητηριώδης αβεβαιότητα που προκαλεί φαινόμενα κοινωνικής, οικονομικής, αλλά και πολιτικής παράλυσης. Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως ο αλησμόνητος Γ. Παπανδρέου με το «λεφτά υπάρχουν», υποσχέθηκε μια μαγική συνταγή, δημιούργησε μια ακραία ψευδαίσθηση: θα αποκατασταθούν τα πάντα εντός ευρώ, με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, με μικρό έστω πλεόνασμα για το χρέος, με κοινωνική δικαιοσύνη, ισονομία και ισοπολιτεία... Είχε ξεχάσει πως είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα, με οριακή ισορροπία στις τράπεζες, που δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές, που πρέπει να οδηγηθεί στην πολυπόθητη έξοδο υπό την προστασία της Ε.Ε. και με τα δανεικά των εταίρων.
Εδώ και τέσσερις μήνες προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους του ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι έχει μπέσα, έχει λόγο, έχει πρόγραμμα, ότι τιμά τη λαϊκή εντολή. Αντί ενός καθαρού «εδώ κάναμε λάθος, εδώ συνεχίζουμε, σε τρία χρόνια η Ελλάδα θα πάει εκεί», έχουμε περιπέσει σ’ ένα ντροπιαστικό παιχνίδι εντυπώσεων, με ντόπιους και ξένους πρωταγωνιστές. Αν είχε σχέδιο η κυβέρνηση, είχε τρόπο να διαπραγματευτεί με καλύτερα αποτελέσματα. Αντί για αυξήσεις στον ΦΠΑ και οριζόντιες φορολογίες, που βρίσκονται στον αντίποδα της ανάπτυξης που ευαγγελίζεται, θα είχε ετοιμάσει ένα στέρεο, μακράς πνοής, δίκαιο, αλλά και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα, ένα γρήγορο και σκληρό πρόγραμμα σύλληψης διαφυγόντων φορολογικών εσόδων, ένα ευέλικτο σχέδιο πάταξης της τρέχουσας φοροδιαφυγής, της μη καταβολής εισπραχθέντος ΦΠΑ. Θα είχε τουλάχιστον ξεκινήσει τη διαβούλευση για τα νομοσχέδια που θα έβαζαν τέλος στον γιαλαντζί ελληνικό καπιταλισμό της κλεπτοκρατίας και της διαφθοράς. Θα είχε εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα της νέας πολιτικής δύναμης, το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Είδατε τίποτα;
Έντυπη "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.