O δημόσιος λόγος των πολιτικών παντού -καί στή Μύκονο- διαφέρει, ενίοτε θεαματικά, από τον ιδιωτικό

                                                     από σκίτσο τού Στάθη Σ.

Είναι γνωστό ότι ο δημόσιος λόγος τών πολιτικών διαφέρει -μερικές φορές θεαματικά- από τόν ιδιωτικό. Πράγματα πού γίνονται ή λέγονται εμπιστευτικά σέ κατ’ ιδίαν συναντήσεις, απέχουν απ’ αυτά πού εκφωνούνται σέ πλατείες καί κινηματοθέατρα ή πού ηθελημένα οι ίδιοι διοχετεύουν στό fb καί στά άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Απέχουν, βέβαια, καί δέν βλέπουν τό φώς τής δημοσιότητας  
γιατί "καραδοκεί ο κίνδυνος τής γελοιοποίησης".

Ύστερα από καιρό μαθαίνουμε τί ακριβώς ειπώθηκε ή τί έγινε πίσω από τίς κλειστές πόρτες, όταν οι συνέπειες από τήν αποκάλυψη δέν θά βλάψουν τούς πρωταγωνιστές, είτε γιατί δεν παίζουν πια κανένα ρόλο είτε γιατί έχουν -τεχνηέντως καί ευσχήμως- εγκαταλείψει τήν ενεργό πολιτική είτε, ακόμη, καί τόν μάταιο τούτο κόσμο. 

Όταν σπάει ο κώδικας αυτής τής σιωπής, πρίν από τήν παρέλευση τού χρόνου "παραγραφής" (αδιάφορο άν αυτός σπάσει γιά κάποιο πολύ σπουδαίο λόγο ή γιατί -από επιπολαιότητα καί ματαιοδοξία- κάποιος παρατρεχάμενος θέλει νά δείξει στόν κύκλο του "ότι κάτι ελέγχει")...
...τότε όσοι δέν εγνώριζαν τά μόλις αποκαλυφθέντα ("διαμειφθέντα" καί  ..."σκαρωθέντα") άλλοτε μέν πέφτουν από τά σύννεφα, άλλοτε δέ πιάνουν τή μύτη τους από τή μπόχα...
                                                                              ***
Εμείς εδώ, βέβαια, θύοντες -παλαιόθεν- θυμιάματα καί καίοντες -καθ' έξιν- καντάρια λιβανωτούς στόν μέγα Φλωρεντινό Νικολό Μακιαβέλι, "σάν έτοιμοι από καιρό" (σάν ...προπονημένοι) δέν έχουμε φόβο ούτε νά πέσουμε από τά σύννεφα ούτε νά πιάσουμε τή μύτη μας ούτε κάν νά ξαφνιαστούμε από τό...αιφνίδιο τών πραγμάτων!..
Κάτι τέτοια, εμείς, τάχουμε γιά πανηγύρι.
Καί τέλος πάντων νά τραβούμ' εμπρός... 

 Δημήτρης Ν.Αγγελετάκης