Αδυνατώ να εξηγήσω ορθολογικά την ξαφνική εμμονή της ελληνικής Αριστεράς, αν υποθέσουμε ότι την εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, για την καθιέρωση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό.
Αυτή ήταν πάντοτε η πάγια θέση της Νέας Δημοκρατίας σε κάθε συνταγματική
αναθεώρηση, κυρίως λόγω του τραύματος από τη συνταγματική αναθεώρηση
του 1986, όταν και καταργήθηκαν σχεδόν όλες οι ρυθμιστικές αρμοδιότητες
του Προέδρου. Δεν θυμάμαι ποτέ την Αριστερά να έχει κάποιο ιδιαίτερο
σχετικό καημό.
Αναρωτιέμαι αν η εμμονή Τσίπρα οφείλεται σε κάποια υπόσχεση που έχει
δώσει στον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια
στηρίζει ενεργά μέσω των κύκλων του κάθε σημαντική απόφαση του project «Πρώτη Φορά Αριστερά».
Μου μοιάζει αρκετά πιθανό η προώθηση της συγκεκριμένης αλλαγής να
αποτελεί τμήμα κάποιας ευρύτερης συμφωνίας μεταξύ των δυο ανδρών.
Μαθαίνω μάλιστα ότι οι αντιδράσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγαλύτερες από όσες έχουν περάσει προς τα ΜΜΕ, αν και η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό είναι κάπως δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι υπάρχει όντως το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Όλα δείχνουν ότι υπάρχει μόνο ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας με την ομάδα του.
Πάντως, με απλή αναλογική και διακοσμητικό πρόεδρο ενισχυμένο από τη λαϊκή βούληση, ο όρος «σταθερότητα» θα μοιάζει με ανέκδοτο στα χρόνια που έρχονται.
Μαθαίνω μάλιστα ότι οι αντιδράσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγαλύτερες από όσες έχουν περάσει προς τα ΜΜΕ, αν και η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό είναι κάπως δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι υπάρχει όντως το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Όλα δείχνουν ότι υπάρχει μόνο ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας με την ομάδα του.
Πάντως, με απλή αναλογική και διακοσμητικό πρόεδρο ενισχυμένο από τη λαϊκή βούληση, ο όρος «σταθερότητα» θα μοιάζει με ανέκδοτο στα χρόνια που έρχονται.
25.7.16
parapolitiki.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.