Η Εκκλησία της Ελλάδος, επομένως, δεν έχει λόγο να ασκεί βέτο σε ζητήματα εκπαίδευσης, ούτε η πολιτεία υποχρεούται να της ζητάει την άδεια όταν επιθυμεί να εκσυγχρονίσει τη διδασκαλία των Θρησκευτικών. Αυτό είναι δουλειά των επιστημόνων της εκπαίδευσης αποκλειστικά και, βεβαίως, της συντεταγμένης πολιτείας που θέτει τους γενικούς στόχους και κανόνες.
Το μελόδραμα που έστησε ο υπουργός Παιδείας με την Ιεραρχία, άλλοτε πληγωμένη και άλλοτε έξαλλη, επιβεβαίωσε την καθυστέρησή μας. Παρενέβη ο πρωθυπουργός και βεβαίως τον κόμπο έλυσε ο ευσεβής της κυβέρνησης Π. Καμμένος, ο οποίος δήλωσε καμαρωτός ότι το κόμμα του θα ψηφίσει ό,τι θέλει η Ιερά Σύνοδος!
Κρίμα για την αντιπολίτευση που σύρθηκε στην παλαιοκομματική θέση «να αλλάξουμε το μάθημα μαζί με την Εκκλησία» και δύο φορές κρίμα που φλερτάρει ακόμα με την κοσμική πλευρά της Εκκλησίας, την πλέον αμφιλεγόμενη.
Τρεις φορές κρίμα για τον υπουργό Παιδείας, που, με απίστευτη προχειρότητα, ετοίμασε μια δήθεν αλλαγή, χωρίς διάλογο κοινωνικό, πολιτικό, επιστημονικό, για να ακυρώσει, εν τέλει, ένα τόσο δα εκσυγχρονιστικό βήμα που, υποτίθεται, ότι επιθυμούσε να κάνει.
Και για να μην παρεξηγούμαστε: Οχι, δεν πιστεύω σε ένα μάθημα Θρησκευτικών χωρίς διδασκαλία του χριστιανισμού, μου μοιάζει το ίδιο γελοίο με τα αρχαία από μετάφραση. Και ναι, βεβαίως να ερωτηθεί η Εκκλησία να πει τη δική της γνώμη σε μια πιθανή αλλαγή. Τη γνώμη της.
από τήν Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.