Η παρτίδα μετά τήν κίνηση τών "λευκών" εξελίσσεται σέ φινάλε "τρελών "...***

Από την αυτοκτονία, καλύτερα εκλογές.

Tvxs Άρθρο | 08 Δεκ. 2016

 Του Στέλιου Κούλογλου
Η ελληνική πλευρά έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να προχωρήσει η συμφωνία, του καλοκαιριού του 2015, με τους δανειστές. Η κυβέρνηση εφάρμοσε κατά γράμμα το μνημόνιο. Ο Α. Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε όσο δυνατόν καλύτερα τις διεθνείς συμμαχίες, μέχρι και ο Ομπάμα έκανε το τελευταίο του ταξίδι στην Αθήνα, πλέκοντας το εγκώμιο της Ελλάδας. Ακόμη και ο ανασχηματισμός, αν είχε κάποιο νόημα, ήταν να στείλει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να παραμερίσει όλα τα εμπόδια, αρκεί να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση.

Με έμμεσο τρόπο, και οι Έλληνες, έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν. Για μια χώρα όπου δεν υπάρχουν θερμόμετρα σε νοσοκομεία, η αντιμετώπιση των προσφύγων δεν είχε προηγούμενο στην Ευρώπη. Η απάντηση του Βερολίνου, σε πείσμα μάλιστα και των Βρυξελλών αλλά και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που θέλουν να τελειώσει η ελληνική εκκρεμότητα στην ευρωζώνη, ήταν ένα μεγάλο όχι.
Η σειρά από τρικλοποδιές που ο κ. Σόιμπλε δεν έχει σταματήσει να βάζει από το καλοκαίρι του 2015 κορυφώθηκε τη Δευτέρα στο eurogroup, όταν άφησε να διαφανεί ότι, πριν από την όποια δεύτερη αξιολόγηση, έχει κι άλλα βασανιστήρια.
Ακόμη και το ΔΝΤ, πρωτομάστορας των οικονομικών Γκουαντανάμο, υποκλίθηκε μπροστά στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Παρά τις προηγούμενες διαβεβαιώσεις του, ότι δηλαδή θα απορρίψει τις γερμανικές αξιώσεις για παράλογα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018 και την παραπομπή της ρύθμισης του χρέους στις ελληνικές καλένδες.
Αν η στάση αυτή οφείλεται στην υποχωρητικότητα του μνημονιακού αρχιτέκτονα Τόμσεν και στις διαφωνίες του με τη κυρία Λαγκάρντ, έχει μικρή σημασία: άλλοτε μαλώνοντας και άλλοτε όχι, οι δύο γάιδαροι καταστρέφουν ότι έχει απομείνει από τον ελληνικό αχυρώνα.
Από αυτήν την άποψη, η απάντηση του πρωθυπουργού με το σημερινό διάγγελμα ήταν και αναπόφευκτη και ενδεδειγμένη. Η κυβέρνηση δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να υποχωρήσει περισσότερο, υπονομεύοντας και τη χώρα με τα εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα που ζητάει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών αλλά και την ίδια. 
Το περίσσευμα από το πρωτογενές πλεόνασμα το δικαιούνται οι χαμηλοσυνταξιούχοι, όπως ακριβώς δικαιούνται το πάγωμα της αύξησης του ΦΠΑ τα νησιά που δέχονται τα προσφυγικά ρεύματα.
Βεβαίως, αν οι Βρυξέλλες κατανοούν το τελευταίο μέτρο, ούτε το ΔΝΤ ούτε ο φον Σόιμπλε μπορούν να χωνέψουν εύκολα το επίδομα στις χαμηλόμισθες συντάξεις που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας. Με τον δικό τους τρόπο, και το ένα και ο άλλος, έχουν δηλώσει ότι οι Έλληνες δεν αξίζουν παρά συντάξεις πείνας.
Από αυτή τη άποψη, με το διάγγελμα του, ο πρωθυπουργός πέταξε χωρίς αμφιβολία το γάντι στους δανειστές.  Θα το σηκώσουν, την ώρα που ο Μπέμπε Γκρίλο ζητάει δημοψήφισμα για την αποχώρηση από το ευρώ,  διακινδυνεύοντας την αναθέρμανση της ανοικτής κρίσης στην ευρωζώνη;
Η κυβέρνηση θέλει φυσικά, ακόμη και σήμερα, να κλείσει η αξιολόγηση και να μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Μ. Ντράγκι, ελπίζοντας στην αναθέρμανση της οικονομίας.  Αλλά όχι και να αυτοκτονήσει. Στο κάτω κάτω δεν μπορεί το μέλλον μιας χώρας να εξαρτάται από τις εκλογές μιας άλλης, που θα γίνουν το ερχόμενο φθινόπωρο. Εκλογές, ξέρουμε να κάνουμε κι εμείς.

***Σημείωση : Ο υπέρτιτλος, παρμένος από τή σκακιστική 
                                  ορολογία, γράφτηκε από τή "Ν.Μ.".