(Εκφράζοντας καί τό πνεύμα τών ημερών) : Βαίνουμε πρός μετεκλογική «αποκαθήλωση» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε...

Η σιωπηρή συμμαχία Σουλτς - Μέρκελ για την Ελλάδα

Νικόλ Λειβαδάρη 
Το προσύμφωνο της Μάλτας, όπως επιβεβαιώνει πλέον ανοιχτά και ο γερμανικός Τύπος, ήταν μεταξύ άλλων και προϊόν της παρέμβασης του σοσιαλδημοκρατικού άξονα της γερμανικής κυβέρνησης στην Μέρκελ, κόντρα στη σκληρή γραμμή Σόιμπλε.

Με διαμεσολαβητή τον γερμανό υπουργό Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, Μέρκελ και Σουλτς φαίνεται πως διαμόρφωσαν το μεταξύ τους, προεκλογικό και μετεκλογικό, modus vivendi μέσω της Ελλάδας: Προέκριναν την αποδραματοποίηση του ελληνικού ζητήματος, προέταξαν ως γερμανικές και ευρωπαϊκές προτεραιότητες τη διαχείριση του Brexit, της απρόβλεπτης εποχής Τραμπ και των γεωπολιτικών εντάσεων στη Μέση Ανατολή, και έθεσαν κομψά στην άκρη τον «σκληρό» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
«Η λύση της λογικής»
«Ηταν η λύση της λογικής», είπε ο ίδιος ο Μάρτιν Σουλτς στη συνέντευξή του στους ξένους ανταποκριτές επικαλούμενος ακριβώς όλα τα διεθνή και γεωπολιτικά ρίσκα που επιβάλουν την διασφάλιση της ομαλότητας και της ενότητας στην Ευρώπη. «Θα πρέπει», εξήγησε, «να έχουμε ένα μεγάλο ενδιαφέρον να κρατήσουμε την ΕΕ ενωμένη, να τη διαμορφώσουμε σε ένα ισχυρό πολιτικό μπλοκ», είπε ο υποψήφιος του SPD για την καγκελαρία....
 συνέχεια
Η ίδια συνέντευξη Τύπου, όμως, μάλλον διαλύει και αρκετούς μύθους για όσους προσδοκούν ότι μια ενδεχόμενη νίκη Σουλτς στις εκλογές του Σεπτεμβρίου - ή ακόμη και μια μεγάλη ενίσχυση των σοσιαλδημοκρατών - θα επιφέρει «επαναστατικές» αλλαγές στην αντιμετώπιση της Ελλάδας από το Βερολίνο και στο γερμανικό οικονομικό δόγμα για την ευρωζώνη συνολικότερα.
Οι όροι ενός νέου «μεγάλου συνασπισμού» 
Με βάση τις δημοσκοπήσεις, άλλωστε, και κόντρα στις ελληνικές - και όχι μόνον - ελπίδες για μια συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Αριστεράς, το πιθανότερο σενάριο παραμένει εκείνο ενός νέου «μεγάλου συνασπισμού» μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών.
Εκείνο που ενδεχομένως θα αλλάξει, εάν κερδίσει ο Σουλτς, θα είναι ο ένοικος της καγκελαρίας ή, εάν απλώς αυξηθούν τα ποσοστά του SPD, η σύνθεση και το πολιτικο-ιδεολογικό κέντρο βάρους της νέας κυβέρνησης.
Πάνω σ' αυτό το σενάριο, δε, φαίνεται να χτίζεται ήδη η σιωπηρή συμμαχία Σουλτς - Μέρκελ για την διαχείριση του ελληνικού ζητήματος και συνολικά του ευρωπαϊκού οικονομικού μοντέλου, κι αυτή η συμμαχία μάλλον δεν χωρά θεαματικές ανατροπές.
Το τιμωρητικό δόγμα Σόιμπλε μπορεί να μπει μεν στην άκρη, ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μπορεί να μην είναι - σε βαθμό βεβαιότητας - πλέον υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και η ανάπτυξη μπορεί να αποκτήσει μια πιο διακριτή θέση δίπλα στη ρητορική της λιτότητας. Όμως, το μεγάλο κάδρο και το δόγμα της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και της «γερμανικής Ευρώπης» δύσκολα θα αλλάξει.
Το «όχι» στα ευρωομόλογα
Ο ίδιος ο Μάρτιν Σουλτς, άλλωστε, με την συνέντευξή του φρόντισε να δείξει εγκαίρως τις προθέσεις και την πολιτική του στροφή: Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας από τη σύνοδο του Νότου στη Μαδρίτη δήλωνε ότι μετά τις γερμανικές εκλογές πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για την αμοιβαιοποίηση των κινδύνων, τα ευρωομόλογα και τον κοινό προϋπολογισμό των χωρών της ευρωζώνης, ο Μάρτιν Σουλτς εγκατέλειπε οριστικά ένα από τα αιτήματα που ο ίδιος είχε κάνει σημαία ως πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου - την αναγκαιότητα των ευρωομολόγων.
«Το πιο ενδιαφέρον στα Bond(s)… είναι το «James», είπε χαριτολογώντας και κάνοντας λογοπαίγνιο με τη λέξη Eurobonds (ευρωομόλογα) και Τζέημς Μποντ. Για να προσθέσει, με νόημα, και αρκούντως κατηγορηματικά: «Με τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) δεν τίθεται πλέον θέμα ευρωμολόγων».
Το έτερο θέμα που επίσης δεν τίθεται, σύμφωνα με τις πληροφορίες από το Βερολίνο, είναι οποιαδήποτε συζήτηση για «κούρεμα» - ριζικό και ονομαστικό – του ελληνικού χρέους. Ο Μάρτιν Σουλτς, είτε ως υποψήφιος καγκελάριος είτε ως υποψήφιος συγκυβερνήτης της Μέρκελ, γνωρίζει ότι τα όρια του γερμανικού εκλογικού σώματος είναι εξαιρετικά περιορισμένα σε ό,τι αφορά την «γενναιοδωρία» προς την Ελλάδα. Και δεν σκοπεύει να ρισκάρει τη διάρρηξή τους, όπως δεν σκοπεύει να ρισκάρει και μια ολική αποκαθήλωση του δόγματος της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην ευρωζώνη – ενός δόγματος που, εν τέλει, έχει αποφέρει τα τεράστια πλεονάσματα της γερμανικής εξαγωγικής μηχανής.
Η περιθωριοποίηση του Σόιμπλε
Η δέσμευσή του αυτή στο μοντέλο της «ισχυρής Γερμανίας» φαίνεται να είναι ο ένας πυλώνας της σιωπηρής συμμαχίας του με τη Μέρκελ. Ο έτερος πυλώνας, όπως λέγεται στους κύκλους του SPD, είναι εκείνος που θα δικαιώσει την ήπια έστω επιστροφή του κόμματός του στις σοσιαλδημοκρατικές και κοινωνικές του ρίζες. Και αυτή η επιστροφή φέρεται να είναι συνδεδεμένη με την «αποκαθήλωση», ή τουλάχιστον την περιθωριοποίηση, του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, σε έναν νέο μεγάλο συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, είναι ήδη συμφωνημένο μεταξύ Μέρκελ και Σουλτς πως ο Σόιμπλε δεν πρόκειται να διατηρήσει τον θώκο του υπουργού Οικονομικών. Εάν νέος καγκελάριος είναι ο Μάρτιν Σουλτς, τότε ο Σόιμπλε απλώς θα πάει σπίτι του. Εάν η Μέρκελ παραμείνει στην καγκελαρία με ένα ενισχυμένο SPD στην συγκυβέρνηση , τότε το επικρατέστερο σενάριο είναι πως ο νυν υπουργός Οικονομικών θα ακυρωθεί δια της «αναβάθμισής» του –πιθανώς σε θέση αντικαγκελάριου.
Δεν πρόκειται σίγουρα για ένα deal… επαναστατικών προδιαγραφών, ενδεχομένως όμως να πρόκειται για το καλύτερο δυνατό σενάριο για την Ελλάδα και τον υπόλοιπο Νότο με όρους πολιτικούς ρεαλισμού σε μια υπαρξιακά κλονισμένη και διχασμένη Ευρώπη…
tvxs.gr 12 Απρ. 2017