"Σχεδιάζει το μέλλον... ...λες και δεν θα πεθάνει ποτέ"...!

Εκλογές σε παραλλαγές Ερντογάν...

Έλεγαν για τους κατοίκους του Ακράγαντα (Σικελία, τότε Μεγάλη Ελλάδα), την εποχή του μεγάλου πλούτου τους (5ος αιώνας π.Χ.), ότι χτίζουν σαν αθάνατοι και τρωγοπίνουν σαν να είναι να πεθάνουν αύριο. Κάτι ανάλογο θυμίζει ο Ερντογάν: Σχεδιάζει το μέλλον της Τουρκίας (και του εαυτού του) λες και δεν θα πεθάνει ποτέ και εφαρμόζει πολιτικές ευκαιρίας κατατρώγοντας θεσμούς, πολιτικά ήθη και διεθνείς σχέσεις, λες και τελειώνει αύριο.

Το βέβαιο είναι ότι κάποτε θα τελειώσει· πολιτικά· το βιολογικό του τέλος είναι αδιάφορο. Εκείνο για το οποίο υπάρχουν αμφιβολίες –αμφιβολίες που ο ίδιος ενθαρρύνει με τις εκάστοτε επιλογές του– είναι εάν ο ίδιος πιστεύει στο πολιτικό του τέλος...
συνέχεια
 Διότι, με όσα κάνει, με τον τρόπο που τα κάνει και επί όσων θέλει να θέσει τη σφραγίδα του (της αιωνιότητας), αρχίζω να έχω αμφιβολίες αν πιστεύει και στο βιολογικό του τέλος ή θεωρεί εαυτόν αθάνατο.

Ποιος Κεμάλ (που διακαής του πόθος είναι να τον επισκιάσει ξαναγράφοντας την Ιστορία της Τουρκίας από εποχής Αλπ Αρσλάν και Σελτζούκων και πράσιν’ άλογα…). Εδώ πρόκειται για σοβαρή περίπτωση ψυχοσύνθεσης, που δεν αιφνιδιάζει μόνο εταίρους, συνεταίρους, συμπολίτευση, αντιπολίτευση, συμμάχους, αμάχους, εμπολέμους και απολέμους… αιφνιδιάζει ακόμα και τον εαυτό του. Νομίζει πως είναι εκεί και παρών, ενώ τον έχει ξεγελάσει και είναι αλλού και απών.

Εκλογές λοιπόν σε παραλλαγές Ερντογάν μπορεί να σημαίνουν: από διαφορετική εκδοχή εκλογών (ας πούμε, εκλογές προκάτ και μάλιστα… διαμέρισμα ετοιμοπαράδοτο, επιπλωμένο), μέχρι παραλλαγή (παραποίηση) πολιτικής ενδυμασίας προς εξαπάτηση αντιπάλου (όπως οι καταδρομείς) και μέχρι παραλλαγή πυξίδας (αλλού δείχνει, αλλού βρισκόμαστε). Είναι μοναδική περίπτωση νομίζω στην ιστορία της ελληνικής διπλωματίας που η ψυχραιμία είναι μονόδρομος...

Πέτρος Μανταίος