«Αυτοκριτική» κατά των άλλων

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
 Αν κρίνουμε από την ομιλία του στους βουλευτές του κόμματός του, ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης ή δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να κατανοήσει γιατί το Ποτάμι, αντί να δρέψει το 10%, έχασε το 1/3 της δύναμής του. Είπε βέβαια τις λέξεις «αποτύχαμε», «αυτοκριτική», «λάθος». Τα συμφραζόμενα όμως χρέωναν το λάθος στους ανώριμους ψηφοφόρους. Οχι στην ηγεσία. «Και εδώ πρέπει να κάνω μια αυτοκριτική» είπε συγκεκριμένα. «Φανήκαμε αδύναμοι, αποτύχαμε. Δεν καταφέραμε να πείσουμε τους Ελληνες ότι μπορεί η Ελλάδα να γίνει ευρωπαϊκό κράτος». Αδυνατώ να δω πόσο αυτοκριτικό είναι το να ψέγεις τον λαό ότι δεν θέλησε να γίνει η Ελλάδα ευρωπαϊκό κράτος. Και γιατί δεν θέλησε; Αντιγράφω ξανά από το σάιτ του Ποταμιού: «Ολοι δυσανασχετούν με αυτό που ζουν, τελικά όμως την κρίσιμη στιγμή οι περισσότεροι επιστρέφουν σε αυτό που έχουν μάθει και σε αυτό που τους βολεύει. Αναβάλλουν έτσι τις αλλαγές και τις αναταράξεις και μένουν κάποιοι πρωτοπόροι, κάποιοι τολμηροί να επιμένουν ότι αυτή η χώρα μπορεί να αλλάξει»…
«Αυτοκριτική» Νο 2. «Κάναμε ένα λάθος, και βέβαια ο επικεφαλής ίσως να έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Θεωρήσαμε δεδομένο ότι οι άνθρωποι που είναι σαν κι εμάς, οι αυτοδημιούργητοι, οι κανονικοί λαϊκοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που έχουν προσπαθήσει στη ζωή τους, που έχουν πέσει, που έχουν σηκωθεί, που τα έχουν ψιλοκαταφέρει, που τα έχουν καταφέρει […] πιστέψαμε λοιπόν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα καταλάβουν την αλήθεια του Ποταμιού και θα έρθουν εύκολα μαζί μας». Ποιος και πάλι ο φταίχτης; Ο λαός. Που δεν είδε ποιοι είναι ίδιοι σαν κι αυτόν (με την κ. Λυμπεράκη π.χ.;), δεν ταυτίστηκε μαζί τους, αλλά προτίμησε να συνεχίζει «να ζει με τα ξεροκόμματα που πετάει πολλές φορές το πολιτικό σύστημα, ένα επίδομα, ένα διορισμό, ένα ρουσφετάκι…».
Να κατανοεί άραγε ο επικεφαλής του «Ποταμιού» πόσο προσβάλλει όσους πολίτες δεν τον ψήφισαν, όταν τους χαρακτηρίζει βολεψάκηδες και ξεροκομματοφάγους; Θα το θεωρούσα πιθανό, αν δεν μας είχε προτρέψει στο ντιμπέιτ να ψηφίσουμε «για πρώτη φορά σοβαρά». Τι είναι άραγε αλαζονικότερο και παλαιοκομματικότερο. Το να ηγείσαι κόμματος ασφυκτικά εξαρτημένου από το όνομα και την εικόνα σου ή το να πιστεύεις ότι μόνο όσοι σε ψηφίζουν είναι «σοβαροί» και «κανονικοί» άνθρωποι;
από τήν Έντυπη "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"