Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Ψηφίζει με υπερηφάνεια…

και το φυλλάδιο του ΚΚΕ στα χέρια...

Το σόου που καθημερινά κάνει στα κανάλια, ο καραγκιόζης υπουργός Υγείας, το μετέφερε και στο βήμα της Βουλής.

Κρατώντας στα χέρια ένα παλιό φυλλάδιο του ΚΚΕ, είπε…
διάφορες ανοησίες, προκαλώντας την θυμηδία των όσων σοβαρών υπάρχουν στην αίθουσα της Βουλής, για να καταλήξει με τα συνθήματα «σήμερα αποφασίζουμε να πάρουμε την χώρα στα χέρια μας», «ψηφίζουμε με υπερηφάνεια».

Ήμασταν απολύτως βέβαιοι…

Να ετοιμαστούν οι ράφτρες…





Την φοβερή είδηση, πρώτοι αναδείξαμε εδώ στο Νonews. Μας άρεσε όμως, το…
σχόλιο της Real News (στήλη «Μεταξύ μας») και το επαναλαμβάνουμε.

«Είναι μες στα σχέδια ο γάμος» αποκάλυψε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος.

Ραφτείτε ψηφοφόροι!..
 

Aνοιχτή επιστολή τού Δημήτρη Ν. Μανιάτη

30 Μαρτίου 2014


Στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές δεν θα έχω καμία συμμετοχή, ως δημότης Μυκόνου...

ΜΥΚΟΝΟΣ
Στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές δεν θα έχω καμία συμμετοχή, ως δημότης Μυκόνου. Ο βιοπορισμός μου σχεδόν για όλο τον χρόνο στην Αθήνα δεν με νομιμοποιεί να λάβω μέρος σε μια κρίσιμη για τον τόπο μάχη. Επιπροσθέτως, τα μέχρι τώρα σχήματα και οι προγραμματικές τους θέσεις δεν ακουμπούν τον πυρήνα των δικών μου θέσεων για σύγκρουση με την κεντρική διοίκηση με αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, συλλογική κουλτούρα, πνεύμα τοπικών συνελεύσεων με διαμόρφωση όρων ρήξης και λαϊκού μαχόμενου πολιτισμού. Θα μου πείτε, τι λέω τώρα; Η Μύκονος, είναι ο μεγαλύτερος κοσμοπολίτικος κόμβος της Μεσογείου, η φετινή σεζόν θα είναι πρωτόγνωρη σε μαζικότητα, ένα τμήμα των μικρομεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων θα κάνει τζίρους, το εργατικό δυναμικό που απασχολείται εποχιακά ή μόνιμα θα μείνει απροστάτευτο από σερβιτόρους των tour operators ή ανθυποκορλεόνε με πούρα και σηκωμένους γιακάδες, ο δημόσιος χώρος θα συρρικνωθεί κι άλλο (με την συνενοχή των ντόπιων), ο παραδοσιακός οικισμός της Χώρας θα ξεχαρβαλωθεί λίγο ακόμη από όψιμους ιθαγενείς. Όλα θα επιτραπούν για μερικούς μήνες μέχρι την επόμενη σεζόν που θα επιτραπούν ακόμη περισσότερο. Και τώρα, για λίγο, μέχρι τον Μάιο, όλοι θα κάνουν τους σοβαρούς, τους έχοντες έγνοια για τον τόπο και το κατακρεουργημένο τοπίο και ιστό του. Όλοι θα πουλήσουν λίγο μυκονιατισμό μέχρι να ακουστεί η πρωτη ιαχή ιταλού από την Φάμπρικα που θα τους κάνει να το βουλώσουν για το x,z της ταμειακής τους μηχανής. Ακόμη κι οι λιγοστοί που δεν ξεχνούν πως ο τόπος υμνήθηκε από ποιητές και μποέμ και υπήρξε ΙΕΡΟΣ από κάθε έννοια, μοιάζουν σήμερα το άλλοθι σε μια αναπότρεπτη συνθήκη που θέλει το νησί προάστειο της Αθήνας, μια αναπαράσταση τουριστικού θερέτρου και προφιντελικής Κουβας με πουτάνες και μαφιόζους. Ως πότε τούτη η άμυνα και πού θα μας βγάλει; Νάστε καλά όλοι.
Δημήτρης Ν. Μανιάτης

(δημοσιεύτηκε στό )

Τα κληρονομικά δικαιώματα των «εντός»...

Πάσχος Μανδραβέλης ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ 
 Προς τι ο κλαυθμός και ο οδυρμός για το κληρονομικό δικαίωμα στην εργασία των βλαστών όσων εργάζονται ή εργάστηκαν στην Εθνική Τράπεζα; Κεκτημένο δεν είναι, από εκείνα τα «ιερά και όσια» για τα οποία οι συνδικαλιστές έλιωσαν χιλιάδες σόλες παπουτσιών πηγαινοερχόμενοι στην οδό Σταδίου; Από πότε μας πειράζει το κληρονομικό δικαίωμα κάποιων να νέμονται αποκλειστικά περιοχές του δημόσιου χώρου; Και γιατί είναι «απαράδεκτος, πελατειακό όρος» απαράδεκτο, «να έχουν μόνο παιδιά εργαζομένων ή συνταξιούχων της Εθνικής Τράπεζας δικαίωμα συμμετοχής στον διαγωνισμό για πρόσληψη στο Ταμείο Υγείας του Προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας (ΤΥΠΕΤ); Δεν είναι «απαράδεκτος και πελατειακός όρος» να έχουν μόνο τα παιδιά φαρμακοποιών το «δικαίωμα» να ανοίγουν φαρμακείο;

Προ τεσσάρων ετών, όταν ξεκίνησε το (ανολοκλήρωτο ακόμη) έπος της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, ο τότε πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Δημήτρης Βαγιωνάς, μιλώντας στο συνέδριο Pharmapoint (Θεσσαλονίκη, 16-17.10.2010), έβαλε τις κόκκινες γραμμές στον διάλογο που θα έκαναν οι φαρμακοποιοί με την κυβέρνηση, «γιατί αλλιώς θα έχει κακά ξεμπερδέματα». Μία από τις «κατακόκκινες γραμμές ήταν η «... μη αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του φαρμακείου και της κληρονομικότητας του φαρμακείου...». Κληρονομικό δικαίωμα στο φαρμακείο σε μια χώρα που κατήργησε διά δημοψηφίσματος την κληρονομική βασιλεία; Φυσικά. Στη δευτερολογία του o κ. Βαγιωνάς υπόσχεται στα μέλη των φαρμακευτικών συλλόγων: «Το επάγγελμα τού φαρμακοποιού είναι ένα. Από αυτό ζήσαμε εμείς, και από αυτό θα ζήσουν τα παιδιά σας...».

Γιατί λοιπόν να υπάρχει κληρονομικό δικαίωμα μόνο στην κρατικά παρεχόμενη άδεια λειτουργίας ενός φαρμακείου (αποκλείοντας ταυτοχρόνως με πληθυσμιακά και άλλα κριτήρια όλους τους άλλους φαρμακοποιούς) και να μην υπάρχει στο κρατικά επιδοτούμενο ταμείο των υπαλλήλων της Εθνικής; Κληρονομικό δικαίωμα, εξάλλου, έχουν και όσοι κατέχουν άδειες ταξί, φορτηγών, λεωφορείων κ.λπ. Ενώ απαγορεύεται σε άλλους να ασκήσουν το επάγγελμά τους, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες κ.ά. όταν βγουν στη σύνταξη κληροδοτούν ή εμπορεύονται το προνόμιο που τους έδωσε το κράτος. Και αν ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θεωρεί ότι είναι πολλές οι άδειες των φορτηγών, γιατί δεν καταθέτει ένα νομοσχέδιο να τις μαζέψει, το οποίο θα λέει το λογικό: όταν συνταξιοδοτείται κάποιος θα επιστρέφει την άδεια στο κράτος, το οποίο του την παραχώρησε.

Εξι χρόνια τώρα η χώρα βυθίζεται στην ύφεση επειδή ακριβώς κατεστημένα συμφέροντα με πολιτικές πλάτες δεν επιτρέπουν σε νέους ανθρώπους να δοκιμάσουν νέες λύσεις στην αγορά· κάποιες από αυτές θα αποδειχθούν πιο παραγωγικές και θα φέρουν την ανάπτυξη. Τέσσερα χρόνια τώρα, και παρά την ουσιαστική χρεοκοπία, οι κυβερνήσεις προχωρούν σε ημίμετρα απελευθέρωσης, που κάνουν πιο πολύπλοκη τη νομοθεσία αποτρέποντας επί της ουσίας τις επενδύσεις.

Δεν θέλουμε να ισοπεδώσουμε τα πράγματα. Κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση έγιναν από το 2010 και θα γίνουν αφού ψηφιστεί αυτό το πολυνομοσχέδιο. Είναι όμως πάντα πολύ αργά και πολύ λειψά και αυτό διότι πολλοί πολιτικοί λειτουργούν περισσότερο σαν ατζέντηδες συγκεκριμένων πελατειακών ομάδων –που ονομάζονται «επαγγελματικές»– αντί να βουλεύονται για το καλό του έθνους και κυρίως εκείνων που δεν είχαν την τύχη να είναι παιδιά υπαλλήλων της ΕΤΕ, φαρμακοποιών κ.ά. ή, τέλος πάντων, να έχουν κατοχυρώσει κάποια κεκτημένα. Η προστασία από τον ανταγωνισμό, για την οποία διαρκώς μας πιπιλίζουν τα αυτιά, είναι προστασία των «εντός» από εκείνους τους άτυχους που βρέθηκαν «εκτός»...
kathimerini.gr

Σκίτσο του Ηλία Μακρή

"Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος"

             "Ο πορθμεύς τής Αχερουσίας Χάρων ...(Θεο)Χάρων ! 

                            (Γ.Γ.εσόδων τού Δωδεκαθέου)

Χάρων : Ο πορθμεύς τής Αχερουσίας

Σ' έναν απολαυστικό Νεκρικό Διάλογο τού Λουκιανού μεταξύ τού Χάροντα καί τού Μένιππου οφείλεται η έκφραση "ουκ αν λάβοις παρά τού μή έχοντος". 

Όταν ο Χάρων, πού τόν μετέφερε στόν Άδη μέσω τού Αχέροντος ποταμού, απαίτησε τόν οβολό του (ήδη ο μύθος έλεγε ότι ούτε να πεθάνει μπορεί κανείς χωρίς να πληρώσει), ο Μένιππος, γνήσιος μαθητής τού Αντισθένη καί τού Διογένη, αρνήθηκε. Ο Χάρων λύσσαξε αλλά ο Μένιππος, πιστός στίς αρχές του, τόν έστειλε… ανόβολο, αρνούμενος τήν εξουσία τού θανάτου, αδιαφορώντας γι' αυτόν...

Σημείωση Ν.Μ. : Έχει ξαναδημοσιευθεί μέ τόν ίδιο τίτλο :"ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" χωρίς υπότιτλο στίς 7/2/14