Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

NBC News: Η Αμφίπολη είναι ο μεγαλύτερος γρίφος παγκοσμίως για το 2014...

NBC News: Η Αμφίπολη είναι ο μεγαλύτερος γρίφος παγκοσμίως για το 2014 
Η Αμφίπολη αποτελεί τον σημαντικότερο γρίφο για το 2014 σύμφωνα με το NBC News. 
Το...
δίκτυο NBC παρουσίασε τις 10 υποθέσεις που την περασμένη χρονιά απασχόλησαν τους επιστήμονες και είτε απάντησαν παλιούς γρίφους είτε ήρθαν αντιμέτωποι με νέους γρίφους και γρίφους «ζωής και θανάτου». 
Για τη συνέχεια του άρθρου πατήστε εδώ
enikos.gr

Ελλάδα, 2014: Υφυπουργός Υγείας συστήνει διατροφή που εξαφανίζει το 95% των ασθενειών

24.12.14

Για όσους τυχόν το έχουν ξεχάσει ή δεν το γνωρίζουν, η Ελλάδα έχει την τύχη να απολαμβάνει στο πόστο της υφυπουργού Υγείας τη σπουδαία Κατερίνα Παπακώστα.

Θα ήθελα λοιπόν να σας ενημερώσω ότι λίγο πριν την ανατολή του έτους 2015, η υφυπουργός Υγείας μιας δυτικής χώρας μοιράστηκε μέσω του επίσημου λογαριασμού της στο Twitter ένα αναξιόπιστο link από ένα τυχάρπαστο blog με τη «διατροφή του Πυθαγόρα και του Ιπποκράτη που εξαφανίζει το 95% των ασθενειών».
 

Δυο πράγματα που δεν έχουν συμβεί μετά από αυτό το tweet:

α) Δεν έχει ζητηθεί η παραίτηση της συγκεκριμένης κυρίας.
β) Δεν έχουν εκδοθεί ανακοινώσεις από όλους τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς που να ζητούν την παραίτηση της λόγω γελοιότητας.
parapolitiki.com

Κινδυνολογία με φωτογραφία του... 2011!...

Τόκιο 2011 
Τις τελευταίες ώρες η παραπάνω φωτογραφία κάνει το γύρο του (ελληνικού) διαδικτύου. Όσοι - κυρίως νεοφιλελεύθερης κοπής - τη διακινούν λένε ότι είναι από...
αγορά στη Ρωσία. Και προειδοποιούν ότι θα ζήσουμε τα ίδια στην Ελλάδα.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της Αντιγόνης Λυμπεράκη, που έχει περάσει από όλα σχεδόν τα νεοφιλελεύθερα κόμματα και πλέον έχει κατασταλάξει στο Ποτάμι. Συγκεκριμένα γράφει στον λογαριασμό της στο twitter: «Τώρα από Αγία Πετρούπολη Ρωσία.Οι αγορές χορεύουν πεντοζάλι. Άδεια ράφια παντού. Άντε και στα δικά μας».
Κλικάρετε  ΕΔΩ για να δείτε ολόκληρο το tweet 
Μόνο που η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι του 2011 και είναι τραβηγμένη από φωτογράφο του πρακτορείου Reuters στην... Ιαπωνία! Όταν συνέβη τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς το δυστύχημα στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα επικράτησε πανικός που οδήγησε σε μαζικό «άδειασμα» των ραφιών στα σούπερ μάρκετ του Τόκιο.
Μπορείτε να βρείτε την φωτογραφία σε ιαπωνικό ιστότοπο ΕΔΩ και σε αμερικάνικη ειδησεογραφική ιστοσελίδα ΕΔΩ.
Όποιος μάλιστα είναι λίγο πιο παρατηρητικός θα δει ότι στις επιγραφές υπάρχουν γιαπωνέζικοι χαρακτήρες!
Ψιλά γράμματα για τους προπαγανδιστές...
 

Τίνος είναι ο μουντζούρης;..

Είναι πρόδηλο ότι στην Ε.Ε. έχει αρχίσει το παιχνίδι των ευθυνών, το blame game για την παταγώδη αποτυχία του προγράμματος που εφαρμόστηκε επί πέντε χρόνια στην Ελλάδα. Η επιτυχία, έλεγε το φθινόπωρο ο κ. Σαμαράς, «θα...
είναι επιτυχία όλων». Ομως αυτό που αρνούνταν να δει η ελληνική κυβέρνηση, το τρομακτικό ναυάγιο, δεν θα μπορούσε να το παραβλέπει ο κόσμος όλος. Καμία αγορά δεν ήταν ανοιχτή για το ελληνικό χρέος χωρίς ρύθμιση ή νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Ρύθμιση του χρέους οι εταίροι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να συζητήσουν και νέο Μνημόνιο δεν αντέχει η χώρα.

Επιτυχία λοιπόν δεν υπάρχει, για να την πιστωθούν όλοι, συνεπώς το ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι ποιος θα χρεωθεί την αποτυχία. Οι εταίροι και δανειστές δείχνουν ήδη με το δάχτυλο την κυβέρνηση Σαμαρά. Πριν από τον Μπαρόζο το ίδιο είχε κάνει και ο Γιούνκερ, μετά ο Μοσκοβισί, ενώ με τον τρόπο της και η καγκελάριος Μέρκελ παίρνει αποστάσεις ασφαλείας από την Αθήνα. Καμία έκπληξη. Το εκπληκτικό είναι πως στο μέγαρο Μαξίμου εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Μπάμπη Αγρόλαμπου, πατήστε εδώ
 

«Ναι» στον Σταύρο Δήμα από 168 βουλευτές - 131 «παρόν»

«Ναι» στον Σταύρο Δήμα από 168 βουλευτές - 131 «παρών»

Δεν εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας ούτε κατά τη δεύτερη ψηφοφορία που ολοκληρώθηκε στη Βουλή την Τρίτη.

Τα βλέμματα τώρα είναι στραμμένα στην τρίτη και τελευταία ψηφοφορία που θα διεξαχθεί την επόμενη Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου, κατά την οποία απαιτούνται 180 θετικές ψήφοι για την εκλογή Προέδρου.

Κατά τη δεύτερη ψηφοφορία η υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα συγκέντρωσε 168 ψήφους, ενώ 131 βουλευτές δήλωσαν «παρών». Απούσα ήταν μία βουλευτής, η Μαρία Κόλλια - Τσαρουχά.

(από 
tanea.gr)

Ο Δημήτρης Χαντζόπουλος σατιρίζει την επικαιρότητα

                                                                                                                από "TA NEA"

Κρούγκμαν: Ο Πούτιν και οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ ζουν τη «Μεγάλη Ψευδαίσθηση»

Κρούγκμαν: Ο Πούτιν και οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ ζουν τη «Μεγάλη Ψευδαίσθηση»
Πάνω από ένας αιώνας έχει περάσει από τότε που ο Νόρμαν Εϊντζελ, βρετανός δημοσιογράφος και πολιτικός, εξέδωσε τη «Μεγάλη Ψευδαίσθηση», δοκίμιο στο οποίο υποστήριζε ότι η εποχή των κατακτήσεων έχει –ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχει– παρέλθει. Δεν προέβλεψε τότε το τέλος των πολέμων, υποστήριξε όμως ότι οι επιθετικοί πόλεμοι δεν έχουν πλέον νόημα, αφού βλάπτουν τόσο τους νικητές όσο και τους ηττημένους.

Ο Εϊντζελ είχε δίκιο, γράφει ο Πολ Κρούγκμαν στο άρθρο του στους New York Times. Αλλά το μάθημα αυτό δεν το έχουν διδαχθεί όλοι. Σίγουρα δεν το διδάχθηκαν ούτε ο Πούτιν ούτε οι αμερικανοί νεοσυντηρητικοί, που φαίνεται να μην έμαθαν τίποτα από το φιάσκο του Ιράκ.

Ο Εϊντζελ επισήμανε ότι δεν μπορείς να μεταχειριστείς μια σύγχρονη κοινωνία όπως η Ρώμη είχε μεταχειριστεί τις περιοχές που κατακτούσε, αφού καταστρέφεις έτσι τον πλούτο που θέλεις να αποκτήσεις. Ο πόλεμος ή η απειλή του πολέμου, με δεδομένο ότι διακόπτει τις εμπορικές και χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, έχει ένα κόστος που υπερβαίνει κατά πολύ τη δαπάνη της διατήρησης και της ανάπτυξης των στρατών. Ο πόλεμος σε κάνει φτωχότερο και πιο αδύνατο, ακόμη κι όταν τον κερδίζεις.

Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Υπάρχουν ακόμη εκείνοι που κάνουν πολέμους για πλάκα ή για να αποκομίσουν κέρδη, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο σε περιοχές όπου οι εκμεταλλεύσιμες πρώτες ύλες αποτελούν την αποκλειστική πηγή πλούτου. Οι συμμορίες που διαλύουν την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία θέλουν διαμάντια και ελεφαντόδοντο. Το Ισλαμικό Κράτος μπορεί να διακηρύσσει ότι επιδιώκει τη δημιουργία του νέου χαλιφάτου, αλλά προς το παρόν καταλαμβάνει πετρελαιοπηγές.

Με άλλα λόγια, οτιδήποτε έχει νόημα για έναν πολέμαρχο του τέταρτου κόσμου είναι απλώς αυτοκαταστροφικό για μια χώρα σαν την Αμερική –ή τη Ρωσία. Η τελευταία μπορεί να κατέλαβε την Κριμαία χωρίς αντίσταση, αλλά το μόνο που αποκόμισε από τον θρίαμβό της είναι μια προβληματική οικονομία που δεν επιβιώνει χωρίς βοήθεια.

Επιπλέον, οι ξένες επενδύσεις και ο δανεισμός προς την ίδια τη Ρωσία είχαν καταρρεύσει πριν ακόμη η μείωση της τιμής του πετρελαίου μετατρέψει την κατάσταση σε μια κανονική οικονομική κρίση.

Δύο ερωτήματα προκύπτουν. Γιατί ο Πούτιν έκανε κάτι τόσο βλακώδες; Γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν εντυπωσιαστεί από τη βλακεία του;

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα, γράφει ο Κρούγκμαν, είναι προφανής αν σκεφτεί κανείς ότι ο Πούτιν είναι ένας πρώην κατάσκοπος. Αυτά που ξέρει είναι η βία, η απειλή της βίας, η διαφθορά και η δωροδοκία. Για πολλά χρόνια, δεν χρειαζόταν να μάθει κάτι άλλο: οι υψηλές τιμές του πετρελαίου εξασφάλιζαν τον πλούτο της Ρωσίας κι εκείνος είχε πειστεί ότι αυτό οφειλόταν στον ίδιο.

Το πιθανότερο είναι ότι μέχρι πριν από λίγες ημέρες δεν είχε καταλάβει πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς τον 21ο αιώνα.

Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα είναι λίγο πιο σύνθετη. Δεν πρέπει να ξεχνά όμως κανείς ότι ο πόλεμος στο Ιράκ δεν έγινε ως απάντηση στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, αλλά ήταν ένας πόλεμος από επιλογή, με σκοπό να αποδείξει την αμερικανική ισχύ.

Στην Αμερική εξακολουθεί να υπάρχει μια ισχυρή πολιτική τάση, που πιστεύει ότι πρέπει να είσαι σκληρός και να κάνεις τους άλλους να φοβούνται. Κάπως έτσι πρέπει να εξηγηθούν και τα βασανιστήρια: ο στόχος δεν ήταν τόσο να αποσπαστούν ομολογίες, όσο να αποδειχθεί ότι οι αρχιτέκτονες του πολέμου κάνουν ό,τι θέλουν.

Οι νεοσυντηρητικοί βλέπουν σήμερα τον ρωσικό τυχοδιωκτισμό με θαυμασμό και φθόνο. Μπορεί να εκφράζουν την ανησυχία τους για τις ρωσικές ενέργειες, στην πραγματικότητα όμως ο Πούτιν κάνει τη ζωή που θα ήθελαν να κάνουν εκείνοι. Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο πόλεμος δεν φέρνει αποτελέσματα. Η Αμερική μπορεί να αντέξει το κόστος του πολέμου στο Ιράκ, αλλά μια εύθραυστη οικονομία όπως η ρωσική δεν έχει την ικανότητα να απορροφά τα λάθη της.

  (New York Times)