Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018

Η υπνηλία των οδηγών...

Οι δονήσεις του αυτοκινήτου ευθύνονται για την υπνηλία των οδηγών
Οι μακρινές αποστάσεις και τα μεγάλα ταξίδια με το αυτοκίνητο μπορούν να κάνουν τον οδηγό να νυστάξει λένε οι επιστήμονες. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, ο συνηθέστερος λόγος ατυχήματος, με 1 στα 5 ατυχήματα, είναι λόγο υπνηλίας ή κούρασης του οδηγού.
Μια ομάδα ερευνητών διαπίστωσε πρόσφατα ότι οι δονήσεις που εκπέμπονται από το αυτοκίνητο καθώς τρέχει μπορεί να είναι ο λόγος για την υπνηλία. Σημείωσαν ότι μόνο περίπου 15 λεπτά από αυτές τις δονήσεις είναι αρκετές για να προκαλέσουν σε ένα άτομο υπνηλία όταν οδηγεί. Η μελέτη αυτή δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Ergonomics...

Σύγχρονοι Ιζνογκούντ: Νά "πριονίσουμε" τόν Τσακαλώτο...!


ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΟΙ αι βουλαί των κυρίων -και των κυριών που βρίσκονται πίσω από τον τρέχοντα «τσακαλωτισμό». Πίσω, δηλαδή, από την καμπάνια, που παρουσιάζει ως βέβαιη και επικείμενη την εκδίωξη του Τσακαλώτου από την κυβέρνηση, «αποκαλύπτει» σύγκρουσή του με τον Τσίπρα και θεωρεί δεδομένη την απόφαση του τελευταίου να τον... φάει, ως επικίνδυνο αντίπαλο. Και άλλα παρόμοια, εξόχως κουζινικά και μαγειρικά, τα οποία αναγκάζουν τον Τσακαλώτο να σχολιάζει με αγγλοσαξονικό φλέγμα. Και ωθούν διάφορους εύπιστους, να ρωτούν τους παντογνώστες της καφετέριας, με ύφος συνωμοτικό: Θα τον φάει τον Τσακαλώτο, ε;
ΚΑΤΑ ΠΡΩΤΟΝ, σε σχέση και με αυτό, ας μην ξεχνάμε την αρχή του διαβασμένου αναγνώστη: Δεν πρέπει σε τίποτε, για κανένα ζήτημα, να πιστεύει κανείς τα έντυπα του Μαρινάκη, όταν αναφέρονται στα της κυβέρνησης. Από τα αθλητικά μέχρι τα πολιτικά και από τα πολιτιστικά μέχρι τα ευρωπαϊκά, ο τύπος έχει μετατρέψει τις εφημερίδες του σε όπλα φθοράς και ανατροπής του Τσίπρα. Με πρώτο θύμα την αλήθεια. Αυτό συνεπώς που πρέπει κάθε φορά να κυνηγά κανείς, δεν είναι τα άπιαστα πουλιά της κατά Μαρινάκη αλήθειας. Το τι, όσον αφορά τα έντυπά του, δεν έχει καμιά σημασία. Το γιατί, όμως, ίσως και να έχει.
Γιατί λοιπόν εμφανίζουν εμφύλιο Τσίπρα-Τσακαλώτου;

Γιά τόν Μάνο Αντώναρο...

Κάντο ένα ποστ ρε ΖανΚαφά...

Δεν μπορώ να το χωνέψω ακόμη ότι σε λίγες ώρες δευτεριάτικα θα πάμε να θάψουμε τον Μάνο Αντώναρο και από την Παρασκευή που πέθανε η θλίψη για την...
απώλεια ενός πολύ καλού φίλου είναι μεγαλύτερη από το κέφι για γράψιμο – πάντα αυτό μου έλεγε: να έχεις κέφι για γράψιμο. Είναι καταπληκτικό πόσα πολλά θετικά γράφτηκαν για τον Μανούλη μου,.. τον φίλο μου. Φυσικά δεν γράφτηκαν από αυτούς που τον ξέχασαν, όχι τώρα που πέθανε, από τότε που τους έδωσε ένα χέρι βοήθειας.

Φυσικά κανείς από αυτούς που ενοχλήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια που ξέρω έγω τον Μάνο δεν έγραψαν κάτι – ευτυχώς γιατί θα ήταν πολύ αντιαισθητικό. Αν και πολύ φοβάμαι ότι κάποιοι σίγουρα θα πλασαριστούν το μεσημέρι στο νεκροταφείο.

Ο Μάνος ενοχλούσε γιατί είχε την άνεση, την ικανότητα και την καλοσύνη να πει σε κάποιον πράγματα για τον εαυτό του που κανονικά θα τα ανακάλυπτες μετά από χρόνια ψυχανάλυσης. Η διαφορά είναι ότι μετά από χρόνια ψυχανάλυσης πολλοί θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε την όποια αλήθεια.

Έλα όμως που ο Μάνος αυτήν την πουτάνα την αλήθεια του καθενός της αντιλαμβανόταν γρήγορα εύκολα και με τόση οξυδερκή ακρίβεια που δυστυχώς ο εκάστοτε συνομιλητής του δεν ήταν βέβαιο ότι μπορούσε να το αντέξει. 

Και πολλές φορές αυτόν τον αυθορμητισμό και την ευθύτητά του την πλήρωσε – επαγγελματικά σίγουρα, μάλλον και σε προσωπικό επίπεδο.

Ο Μάνος ήταν γεννημένος δάσκαλος, όχι για να επιδεικνύει γνώσεις, όχι καθόλου. Με τους εκάστοτε «μαθητές» ανακάλυπταν μαζί πράγματα. Γιατί του άρεσε να μαθαίνει.


Ο Μάνος μοιραζόταν στιγμές, εμπειρίες και το κέφι του για ό,τι του έκανε κέφι.

Είτε ήταν σε φάση που καλοπληρωνόταν είτε σε φάση αφραγκίας είχε κέφι, ιδέες και ήταν πάντα δοτικός.

Για το συνάφι μας πολλοί θα ήθελαν να έχουν τις ιδέες του Αντώναρου αλλά δεν άντεχαν τον Μάνο, κι έτσι τον άφησαν στην απέξω, και πήγαν να εφαρμόσουν αυτό που ο Αντώναρος τους είχε πει σε έναν «τίτλο». Η διαφορά είναι ότι ο Μάνος μπορεί να είχε βγάλει στο φτερό έναν πετυχημένο τίτλο για ένα πρότζεκτ, αλλά μεχρι να τον καταλάβει ο άλλος και να πει «μμμ ωραίο» ο Μάνος είχε σκεφτεί το κόνσεπτ, είχε βρει τα λάθη, το είχε απορρίψει και πήγαινε για το επόμενο. Γελώντας, κάνοντας πλάκα.


Ο Μάνος έπαιρνε πολύ σοβαρά τον εαυτό του, γι’ αυτό και μπορούσε να τον κάνει καρτούν, να τον σατιρίσει, να τον λιανίσει.


Κι αυτό δεν αντέχεται από τους περισσότερους! Ε, για σκέψου το!


Χιούμορ, οξυδέρκεια, ευγένεια, αυθορμητισμός και Αλήθεια.


Αυτή την αλήθεια που δύσκολα αντέχει κάποιος. Αυτή την είχε ο Μάνος Αντώναρος!

Δεν θέλω να μιλήσω αναλυτικά για τις προσωπικές μας στιγμές και εμπειρίες γιατί τον είχα κράξει όσο ζούσε ότι κάπου το παράκανε με την προβολή της ζωής του μέσα από το blog, site, Facebook.

Όμως αυτός ήταν ο Μάνος. Ανοιχτός σαν βιβλίο, από εκείνα τα μαγικά βιβλία που τα γράφει ο αναγνώστης με τον συγγραφέα όσο επικοινωνούν.


Εγώ ευχαριστώ τον Μάνο γιατί με βοήθησε να πιστέψω ότι δημοσιογραφία είναι πολύ περισσότερα πράγματα από το να σε δει κάποιος το βράδυ στην τηλεόραση – την εποχή που έβγαινα κι εγώ κάθε βράδυ στην τηλεόραση.


Ευχαριστώ τον Μάνο για τις ώρες που περάσαμε κουβεντιάζοντας, γελώντας, πίνοντας, τρώγοντας.


Δεν είναι κακό να κλαίμε, ούτε και να γελάμε. Οι φίλοι μας είναι πάντα παρόντες, ακόμη κι αν τους αποχαιρετάμε τυπικά σε ένα νεκροταφείο.


«Ρε Μάνο, έχεις παρατηρήσει ότι τα νεκροταφεία είναι οι πιο κρύες περιοχές το χειμώνα και οι πιο ζεστές το καλοκαίρι» – Ξέρεις τι κουβέντα θα ανοίγαμε μ’ αυτή την ατάκα  – και θα έλεγε: Κάντο ένα ποστ ρε ΖανΚαφά – είναι γαμηστερό…


Γιάννης Καφάτος


viewtag.gr

"...αυτή η κυβέρνηση προχώρησε σε κάτι που ουδείς φανταζόταν, να απελάσει, δηλ., πράκτορες υπερδύναμης..."

Φέρτε τα ρούβλια μας πίσω!..
Δεν γνωρίζω πόσο σοβαρές θεωρούν οι ελληναράδες ΧΑ, ΝΔ και λοιπών εθνικοπαραφρονικών φορέων τις κατηγορίες σε βάρος των δυο Ρώσων διπλωματών τους οποίους απέλασε η ελληνική κυβέρνηση, ή αν η κίνηση αυτή εμπίπτει -κατ’ αυτούς- στην προσπάθεια προσέγγισης του αριστερού προέδρου των ΗΠΑ, του νεομπολσεβίκου, Ντόναλντ Τραμπ. Φαντάζομαι ότι το βλέπουν σαν μια ουρά της συνωμοσίας που έστησε το FBI για το σκάνδαλο Novartis σε βάρος Ελλήνων πολιτικών η εντιμότητα των οποίων και η πορεία τους είναι πιο διαυγής κι από το νεράκι που πίνουμε.
δηλ
Ωστόσο, μιας και αυτή η κυβέρνηση που προχώρησε σε κάτι που ουδείς φανταζόταν, να απελάσει δηλαδή πράκτορες υπερδύναμης, κωλύεται να δώσει όλα τα στοιχεία, όπως συνήθως συμβαίνει μ’ αυτές τις ιστορίες παγκοσμίως, επιχειρώ να αποκρυπτογραφήσω τα όσα ανακοινώθηκαν. 
 Περίμενα βέβαια να αντιδράσουν οι 'Αγιοι πατέρες της Ιεράς Συνόδου και οι γνωστοί για τη διαχρονική προσήλωσή τους στα πατριωτικά ιδεώδη μοναχοί του Αγίου Ορους (βλ. και επιστολή στον Χίτλερ), αλλά μέχρι στιγμής, μούγκα. Περίμενα, ματαίως να σηκώσει τον κόσμο στο ποδάρι ο αρχιδήμαρχος κ. Πατούλης και να απαιτεί να γίνουν γνωστά τα ονόματα των δημάρχων που φέρονται να ανέπτυξαν ειδικές σχέσεις με τους ρώσους διπλωμάτες. Και πάλι μούγκα...