Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Τί είναι η "Μυκονοποίηση"...καί η "Σύμβαση τού Παλέρμο"

Διαβάστε τό παρακάτω κείμενο τού έγκριτου δημοσιογράφου Αλέξη Παπαχελά -πού δημοσιεύτηκε στήν "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" τής Κυριακής- γιά νά δείτε πόσο εύκολα καθιερώνονται νέες λέξεις στό Ελληνικό λεξιλόγιο -καί πόσο κατανοητές γίνονται αμέσως- όταν τό περιεχόμενο τους δημιουργεί προσλαμβάνουσες παραστάσεις πού συμπίπτουν, απολύτως, μέ τήν χαίνουσα πραγματικότητα.  
                                                   ---
Τό περιεχόμενο καί η μεστή σημασία τής λέξης "μυκονοποίηση" είναι προϊόν μακροχρόνιου μόχθου, μιάς σειράς ανθρώπων πού δούλεψαν γι'αυτό πού βλέπουμε νά συμβαίνει, σήμερα, στή Μύκονο. 
                                                   ---
Η "Σύμβαση τού Παλέρμο" περί οργανωμένου εγκλήματος κτλ. πού -σχετικά πρόσφατα, τό 2010, κυρώθηκε καί από τή χώρα μας- δίνει τό νομικό περίγραμμα καί ορίζει τά χαρακτηριστικά δεδομένα, ορισμένα εκ τών οποίων, υποχρεωτικά πρέπει νά συνυπάρχουν καί νά συμπίπτουν προκειμένου νά έχει ισχύ καί εφαρμογή επί προσώπων -αυτή η νομοθεσία- στίς χώρες πού τήν συνυπογράφουν...
Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης 
                                                                                     ----------- 

Στο ψαροχώρι

Αλέξης ΠαπαχελάςΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
Π​​ριν από πάρα πολλά χρόνια είχα πάει, φοιτητής ων, σε ένα πανέμορφο κυκλαδίτικο νησί. Εφτασα σε ένα απόμερο ψαροχώρι, που είχε μία ταβέρνα και ένα εργαστήρι που έφτιαχνε πήλινα αντικείμενα. Μετά το κολύμπι, αργά το μεσημέρι, πήγαμε στην ταβέρνα και ρωτήσαμε κατά πόσον θα μπορούσαμε να φάμε κάτι. «Μπα, δεν έχουμε τίποτα» ήταν η απάντηση. Ρωτήσαμε μήπως μπορούσαν να μας φτιάξουν μια χωριάτικη και λίγες πατάτες, αλλά πήραμε την ίδια απάντηση. Η συζήτηση είχε σουρεαλιστική τροπή, γιατί κάποιος ρώτησε στο τέλος «μα καλά, ντομάτα δεν έχετε;». «Εχουμε» απάντησε ο ταβερνιάρης. «Αγγούρι, φέτα;», συνέχισε ο πεινασμένος ταξιδιώτης. «Και από αυτά έχουμε, άντε να σας φτιάξω κάτι», ήταν η τελική απάντηση την οποία ακολούθησε ένα κανονικό, αξέχαστο γεύμα που συμπεριλάμβανε πολύ περισότερα από μια χωριάτικη και ένα από εκείνα τα αυθόρμητα ελληνικά γλέντια που ξεχωρίζουν στη μνήμη μου.

Ξαναπήγα φέτος στο ίδιο ψαροχώρι. Είχα ακούσει από τους συνήθως υπερβάλλοντες φίλους μου ότι έχει αλλάξει, έχει χαλάσει κ.λπ. Οντως έχουν κτισθεί μερικά σπίτια και φτάνει εκεί ένας ημικανονικός δρόμος. Δεν έχει, όμως, χάσει τίποτα από την απλότητα, την ομορφιά και τη μαγεία του. Νιώθεις μια σιγουριά γι’ αυτόν τον τόπο όταν περνούν τα χρόνια, και οι δεκαετίες, και παρόλα αυτά υπάρχουν γωνιές που έχουν εξελιχθεί, αλλά δεν έχουν χαλάσει. Πόσο μεγάλη διαφορά από την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Τουρκία και πολλά ακόμη μέρη όπου η ανάπτυξη τα ισοπέδωσε όλα. Κάτι κάναμε σωστά σε αυτήν τη χώρα. Παρά τον νεοπλουτισμό που περάσαμε και την έλλειψη παράδοσης στην αισθητική, καταφέραμε να κρατήσουμε αρκετά μέρη σχετικά ανέπαφα. Δεν είναι βεβαίως πολλά αυτά τα μέρη. Δεν αναφέρω το όνομα του νησιού και του ψαροχωριού, γιατί πείσθηκα από κάποιους φίλους ότι τέτοια μέρη καλό είναι να τα «προστατεύεις» από την υπερβολική διαφήμιση, που μπορεί να τα χαλάσει και να τα οδηγήσει σε μυκονοποίηση.

Μου έκανε όμως και κάτι άλλο εντύπωση. Κάθησα στην ίδια ταβέρνα που είχε ντομάτα, αγγούρι και φέτα, αλλά όχι... χωριάτικη. Προφανώς την έχουν τα παιδιά ή και τα εγγόνια του ταβερνιάρη που γνώρισα τη δεκαετία του 1980. Μου φάνηκε απίστευτο πόσο είχαν αλλάξει όλα, χωρίς όμως υπερβολές ή αντιαισθητικές πινελιές. Οι άνθρωποι ήταν απίστευτα εξυπηρετικοί και φιλικοί, το μαγαζί (και οι τουαλέτες που κάποτε τρόμαζες να τις επισκεφθείς) πεντακάθαρο, τα κρασιά τους φθηνά αλλά καλά ψαγμένα και το φαγητό όπως το θυμόμουν.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο, πιο μοναδικό από το πάντρεμα της λελογισμένης εξέλιξης με την παράδοση και την ομορφιά αυτού του ευλογημένου τόπου. Γεμίζεις με αισιοδοξία όταν γνωρίζεις νέα παιδιά που ψάχνονται, βελτιώνονται θεαματικά σε σχέση με τους γονείς τους, γίνονται σωστοί επαγγελματίες και ταυτόχρονα φροντίζουν τα πανηγύρια τους και τα έθιμά τους.

Προσωπικά δεν συμμερίζομαι την αγωνία όσων προβλέπουν ότι αυτές οι «γωνιές» της Ελλάδας θα σβήσουν. Αντεξαν σε εποχές που οι άνθρωποι ήταν πολύ λιγότερο ευαισθητοποιημένοι στην παράδοσή τους και την ανάγκη της προστασίας του περιβάλλοντος. Θέλω να ελπίζω ότι θα αντέξουν πολλές δεκαετίες ακόμη και πως τα παιδιά μας δεν θα διηγούνται στα δικά τους πώς ήταν μια Ελλάδα που δεν θα υπάρχει πια. Νομίζω ότι αυτή η νέα γενιά Ελλήνων που συνάντησα φέτος το καλοκαίρι θα καταφέρει να παντρέψει την παράδοση με την εξέλιξη, τον μαγικό ελληνικό αυθορμητισμό με τον επαγγελματισμό.

από τήν "Καθημερινή" τής Κυριακής 3/8/14

 


Μανιφέστο 60 δημάρχων τής Ν.Δ. για την αυτοδιοίκηση ...


Συνυπογράφει καί ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος Μυκόνου Κώστας Κουκάς
Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για τις εκλογές για το προεδρείο της ΚΕΔΕ και ήδη οι διαβουλεύσεις αλλά και το παρασκήνιο είναι ιδιαιτέρως έντονο.

Δήμαρχοι από 60 πόλεις της χώρας δημιούργησαν ...
το «κίνημα ανατροπής στην αυτοδιοίκηση». Πρόκειται για μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία η οποία όπως αναφέρει η κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν οι δήμαρχοι «αποστρέφεται τη λογική του κομματικού εναγκαλισμού και στόχο έχει τη δημιουργία μιας ισχυρής αυτοδιοικητικής συμμαχίας, που υπερβαίνει προσωπικές ή μικροκομματικές σκοπιμότητες»

Στόχος της κίνησης είναι η αναβάθμιση της λειτουργίας των θεσμικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης «πρέπει να είναι να καταστεί η Αυτοδιοίκηση ουσιαστικός συν-διαμορφωτής της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Κι όχι ζητιάνος της Κεντρικής Εξουσίας και των Περιφερειών»

Από την ανακοίνωση των 60 δημάρχων δεν απουσιάζουν και οι αιχμές εναντίον της κίνησης Μπουτάρη – Καμίνη χωρίς να τους κατονομάζουν «Όχι μια κίνηση με σημαία ευκαιρίας , σαν αυτές που άρχισαν να δημιουργούνται λίγο πριν από τις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, που στόχο είχαν και έχουν να καταμετρήσουν κάποιες κομματικές δυνάμεις και συσχετισμούς και θα διαλυθούν αμέσως μετά την εκλογή των νέων θεσμικών μας οργάνων».


ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ 60 ΔΗΜΑΡΧΩΝ 


real.gr

Ελληνάρας ολέ...

 
Μοναδική είναι η νοοτροπία μας, δεν υπάρχει σε κανέναν άλλον πλανήτη αυτό που συμβαίνει με εμάς.
Ελληνας, πρώτος σε όλα. Θέλει να είναι πρώτος σε όλα. Πρώτος στη σειρά. Πρώτος στο φανάρι. Πρώτος στις...
επιδόσεις. Πρώτος στην ξαπλώστρα. Πρώτος στην είσοδο του μαγαζιού, και όχι μόνο πρώτος αλλά να έχει παρκάρει ακριβώς έξω από το μαγαζί.
Δεν θέλει κανέναν μπροστά του ή πίσω του... Θέλει να έχει αποκλειστικότητα σε όλα.
Την πρωτιά σε όλα (χωρίς ιδιαίτερο κόπο). Θέλει πολλά λεφτά, να έχει το πιο ακριβό αυτοκίνητο, να έχει "πρόσωπο" στα μαγαζιά, να είναι πρώτο τραπέζι.
Φυσικά αυτό δεν γίνεται γιατί- δυστυχώς, κύριε μοναδικέ Ελληνα- δεν είσαι μόνος σε αυτόν τον πλανήτη, υπάρχουν κι άλλοι... (που δυστυχώς ή ευτυχώς μπορεί να σκέφτονται σαν κι εσένα)...
Ο ένας και μοναδικός Ελληνας... 
Αυτός λοιπόν ο ένας θεωρεί ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι χαζοί και εκείνος πιο έξυπνος. Ενα "σας κοροϊδεύω"... γιατί απλά έτσι είναι το σύστημα. Καραμελίτσα που έλιωσε...
Το Σαββατοκύριακο λοιπόν ξεκινάς να κάνεις ένα μπάνιο. Πρέπει να ξυπνήσεις την Κυριακή στις 7 το πρωί και φτάνοντας στην παραλία γύρω στις 9.00 παρατηρείς ότι όλες οι ξαπλώστες έχουν μία πετσέτα πάνω με ένα μανταλάκι.... Και αναρωτιέσαι: καλά από τις 7 ήρθαν; Οχι βρε αλλά αυτός είναι πιο έξυπνος από 'σένα. Εβαλε την πετσετούλα του από χθες ή έχει τα "κονέ" με τον μαγαζατορα, γιατί είναι πολύ μούρη, να πούμε. Κάπως έτσι!
Γιατί δεν μπορεί να κάτσει όπου να 'ναι... ο ένας και μοναδικός Ελληνάρας.
enet.gr

ΥΠOIK: Κάναμε λάθος στον ΕΝΦΙΑ!...



 Να 'ταν το μόνο!...
Μιλάμε για ενα αλαλούμ. Απίστευτα λάθη από το υπουργείο Οικονομικών στον υπολογισμό και τα στοιχεία των φορολογουμένων, στον φόρο ακίνητης περιουσίας.
Μπορεί να φταίνε και...
οι ίδιοι οι φορολογούμενοι, αλλά μπορεί να φταίμε και 'μεις, λενε οι σκιτζήδες του υπουργείου Οικονομικών .
Ο Παππούς επανέλαβε πως οι φορολογούμενοι μπορούν μέχρι 30 Νοεμβρίου να κάνουν τροποποιήσεις με συμπληρωματικές δηλώσεις. Ασφαλώς, χωρίς πρόστιμο.
Αυτό τους έλειπε...

Οταν οι θεοί τυφλώνουν τους άρχοντες


                                                        ΛΟΥΚΑΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ*
Η ​​Ευρώπη συντάχθηκε τελικά με τις Ηνωμένες Πολιτείες στην επιβολή νέων κυρώσεων που θα πλήξουν πολύ πιο άμεσα τη ρωσική οικονομία. Και η Ρωσία προετοιμάζεται με τη σειρά της για αντίποινα. Ο φαύλος κύκλος του οικονομικού πολέμου ανάμεσα στις δύο πλευρές των οποίων η αντιπαράθεση κυριάρχησε στη διεθνή σκηνή το δεύτερο ήμισυ του περασμένου αιώνα παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις και δεν είναι διόλου προφανές πώς και από ποιον θα σπάσει. Με την υποχώρηση της άλλης πλευράς, υποστηρίζουν οι θερμοκέφαλοι εκατέρωθεν της διαχωριστικής γραμμής.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία αποτελούν ένα ακόμη καθυστερημένο παρεπόμενο της διάλυσης μιας πολυεθνικής αυτοκρατορίας που ήταν η Σοβιετική Ενωση. Δεν έκλεισε ακόμη ο κύκλος. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η ιστορία, η γεωγραφία, αλλά και η εσωτερική σύνθεση της Ουκρανίας επιβάλλουν λύσεις συμβιβασμού για το εσωτερικό σύστημα και τον διεθνή προσανατολισμό της χώρας.

Οποιαδήποτε άλλη λύση θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη για την ειρήνη εντός και εκτός συνόρων. Πολλοί προσποιούνται ότι δεν το καταλαβαίνουν. Μερικοί μάλιστα, κυρίως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, «φλερτάρουν» με έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο με εντυπωσιακή ανεμελιά. Ενώ στη Ρωσία του Πούτιν, οι αντίστοιχοι θερμοκέφαλοι δεν φαίνεται καν να υποψιάστηκαν τους τεράστιους κινδύνους που ενέχει ο εξοπλισμός με βαριά όπλα άτακτων ομάδων που αναλαμβάνουν τις ευθύνες του πολέμου για λογαριασμό άλλων. Η κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία κινδυνεύει να ξεφύγει από τον έλεγχο.

Στη Γάζα έχουμε μια νέα εκατόμβη. Η τραγική ιστορία επαναλαμβάνεται με ανελέητη συχνότητα. Οι Ισραηλινοί φαίνεται να πιστεύουν ότι σπέρνοντας τον τρόμο στον άμαχο πληθυσμό, ισοπεδώνοντας συνοικίες ολόκληρες και ανατινάζοντας τα τούνελ των αντιπάλων τους στον αέρα θα εξασφαλίσουν τη δική τους προστασία από τις ρουκέτες που ρίχνει η Χαμάς στις πόλεις τους. Και η εξίσωση με την οποία φαίνεται να έχει συνηθίσει να ζει ο υπόλοιπος κόσμος είναι ότι μία ζωή που χάνεται στο Ισραήλ ισοδυναμεί με πενήντα ζωές Παλαιστινίων – ή μήπως και περισσότερες;

Οπως πολλές φορές στο παρελθόν, οι Αμερικανοί...

Αρχιτεκτονική του λιγότερου

 ΓΙΟΥΛΗ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ
«Πρέπει να αναζητήσουμε μια αρχιτεκτονική του λιγότερου, μια αρχιτεκτονική νηφάλια, που δεν θα μιλάει για τον ευδαιμονισμό των ’00s, θα είναι θεμελιώδης και ασκητική, ανατρεπτική και καινούργια», μας λέει ο Γιάννης Αίσωπος. O καθηγητής αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού, εθνικός επίτροπος της Ελλάδας στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγο καιρό, παρουσίασε στη Βενετία ένα πρότζεκτ-έκθεση με τίτλο «Ξαναφτιάχνοντας την Ελλάδα: Τοπία Τουρισμού», μια αφήγηση που ξεκινάει το 1914, φτάνει στο σήμερα και προτείνει το αύριο της αρχιτεκτονικής του τουρισμού.

Από το πανεπιστήμιο Columbia, όπου αυτό το διάστημα διδάσκει ως επισκέπτης καθηγητής σ’ ένα εργαστήριο αρχιτεκτονικού σχεδιασμού για μεταπτυχιακούς φοιτητές, ο Γιάννης Αίσωπος μας μίλησε για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του τουρισμού συνδέοντάς τον με την αρχιτεκτονική, κάνοντας μια ανάλυση εξαιρετικά επίκαιρη και σε μια περίοδο που η χώρα έχει βαφτίσει τον τουρισμό ως τη μόνη ίσως πειστική αναπτυξιακή προοπτική.

Η ελληνική παρουσίαση στην Μπιενάλε Aρχιτεκτονικής ξεκίνησε σαν μια απάντηση στο γενικό θέμα της διοργάνωσης, την αφομοίωση της νεωτερικότητας, του μοντέρνου δηλαδή, τα τελευταία εκατό χρόνια. «Η δική μου ουσιαστικά απάντηση είναι να εξετάσουμε τον τουρισμό ως όχημα της νεωτερικότητας στην Ελλάδα», σημειώνει ο Γιάννης Αίσωπος. «Η πρόταση είχε δύο ενότητες: Η πρώτη ήταν το αρχείο, τα εκατό χρόνια 1914-2014 και η δεύτερη τι κάνουμε από δω και πέρα, γιατί θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα σημείο καμπής, βρισκόμαστε στο τέλος της κρίσης ή στη μετά την κρίση εποχή και δεν μπορούμε ουσιαστικά να αναπτύσσουμε τον τουρισμό μας με τον ίδιο τρόπο που το κάναμε μέχρι τώρα».

Και οι υποδομές

Ο τίτλος «τοπία τουρισμού» και όχι αρχιτεκτονική του τουρισμού, δίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση στην έννοια της αρχιτεκτονικής:

«Πέρα από τα ξενοδοχεία, συμπεριλαμβάνει τις οργανωμένες ακτές και τις παραλίες, τα τουριστικά περίπτερα, τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Ολα αυτά είναι μορφές αρχιτεκτονικής που καθιστούν τον τουρισμό εφικτό. Ακόμη και...

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη