Δευτέρα 2 Μαΐου 2016

Mε αερόστατο πάνω από τα Μετέωρα

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΩΛΗΣ
Η πτήση με το αερόστατο, για πολλούς από εμάς, αποτελεί ένα παιδικό όνειρο. Αλλωστε, ποιος δεν έχει διασχίσει νοερά την αφρικανική ήπειρο σε πέντε εβδομάδες με ένα αερόστατο, διαβάζοντας το ομότιτλο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν.
Και ενίοτε τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Βρισκόμαστε σε έναν υπαίθριο χώρο, νοτιοδυτικά της πόλης της Καλαμπάκας. Το πρώτο που μαθαίνω είναι ότι, ανάλογα με την κατεύθυνση των ανέμων, καθορίζεται και το σημείο απογείωσης του αερόστατου. Κοιτώντας βόρεια και ανατολικά, διακρίνονται οι πελώριοι βράχοι των Μετεώρων, που στέκουν επιβλητικοί, αιώνες τώρα, ανάμεσα στα όρη Κόζιακας και Αντιχάσια. Το προσωπικό, με γρήγορες κινήσεις, ξεδιπλώνει το πανί το οποίο φουσκώνει με τη βοήθεια θερμού αέρα και μέσα σε λίγα λεπτά μετατρέπεται σε ένα τεράστιο μπαλόνι, ο πιλότος βρίσκεται στη θέση του και η επιβίβαση στο καλάθι γίνεται ταχύτατα. Η άνωση του αερόστατου είναι τόσο μαλακή, που, πριν ακόμα το συνειδητοποιήσουμε, βρισκόμαστε στον αέρα.
Από ψηλά τα σπίτια μοιάζουν με σπιρτόκουτα, όπως λέει και ο Κώστας Χατζής, και είναι η γη σαν ζωγραφιά. Η φύση άλλωστε είναι ο τέλειος δημιουργός, κάτι που εύκολα αντιληφθήκαμε από το υπέροχο θέαμα που άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας.
Αριστερά μας, και από τα βάθη της Πίνδου, ξεπροβάλλει ο ποταμός Πηνειός και μπροστά μας απλώνεται το προ εκατομμυρίων χρόνων δημιούργημά του, οι μεγαλοπρεπείς επιβλητικοί βράχοι των Αγίων Μετεώρων, που δεσπόζουν αγέρωχοι πάνω από την πόλη της Καλαμπάκας. Αυτό το μεγαλούργημα της φύσης, η πέτρινη πολιτεία, που αποτελείται από οκτακόσιους και πλέον βράχους, δεν είναι μόνο ένα από τα πιο θαυμαστά μνημεία της ανθρωπότητας, αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Από το 1100 μ.Χ. περίπου, οπότε σκαρφάλωσαν στις...

Άρθο-ανάλυση γιά τή ρίζα τής κακοδαιμονίας πού -διαχρονικά- ταλανίζει τή Μύκονο, τού πολιτικού επιστήμονα Νίκου Κάπλαντζη

                                           Για την αιτία των πραγμάτων στη Μύκονο  
                              (παλαιών, σημερινών, μελλοντικών). 

τού Nίκου Κάπλαντζη
Η στοχοθεσία μιας δημόσιας παρέμβασης έχει νόημα μόνο όταν έχει ξεκάθαρο σημείο αναφοράς και πολύ περισσότερο : ολοκληρωμένη κριτική συγκρότηση πάνω σε γεγονότα, καταστάσεις, συμπεριφορές και πρόσωπα. Και εκ παραλλήλου προτάσεις για την αλλαγή των ανομικών καταστάσεων. 
Αν οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις δεν ισχύουν τότε οδηγούμαστε αναπόφευκτα σ' ένα φαύλο κύκλο φιλολογικών συζητήσεων, διαδικτυακών εξυπνακισμών, τακτικισμών και προσωπικών στρατηγικών που το μόνο που τελικά κάνουν είναι να δρουν αποπροσανατολιστικά ως προς το επίδικο ζήτημα της παρέμβασής μου :  
Την κινηματική/συλλογική δράση για ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα, νοοτροπίες και πολιτικές. 

Ας έρθουμε στο προκείμενο :  
Για την αιτία των πραγμάτων λοιπόν  
(στέκομαι μόνο στο κεντρικό και όχι στα επιμέρους. Ο αριθμός τους είναι τόσο μεγάλος που απαιτούνται σειρά άρθρων)

1. Ζήτημα πρώτο. Ποιο είναι το πρόβλημα; Eπ' αυτού δεν υπάρχει κοινός τόπος. Γιατί αν υπήρχε θα είχαν υπάρξει θεσμικές παρεμβάσεις για την επίλυσή του. Άρα, πρώτη προϋπόθεση για την όποια αλλαγή είναι να καταστεί δυνατή μια συναίνεση σχετικά με το τι συνιστά πρόβλημα.
2. Ζήτημα δεύτερο. Ποια είναι η αιτία του προβλήματος; Οι θεσμοί, τα πρόσωπα, και τα δύο μαζί ή τίποτα από τα δύο. Αν ορίσουμε το ποιος φταίει τότε θα έχουμε το στόχο.
3. Ζήτημα τρίτο. Ποια είναι η λύση του προβλήματος; Η μέθοδος με άλλα λόγια για την επίλυση του προβλήματος. Η κοινοβουλευτική διαδικασία, ο νόμος, ή η προσωπική και μοναχική διαδρομή της αντίστασης;
Aναλυτικότερα: 
 1. Ζήτημα πρώτο. To κεντρικό πρόβλημα είναι η απόλυτη υποταγή της πολιτικής στην οικονομία και δει στον οικονομισμό. Του δήμου και όλων συν' αυτών τα τελευταία 26 χρόνια σε κάθε λογής μικρά και μεγάλα συμφέροντα, όπου ο δημόσιος χώρος και το συλλογικό καλό υποβαθμίζονται στο βωμό της αλόγιστης και με κάθε μέσο "επιχειρηματικής" πρακτικής. Δεν λέω κάτι νέο. Απλά ο βαθμός διαπλοκής διαφέρει. Άλλος καλύπτει τον φίλο, άλλος τον συγγενή, άλλος τον οικονομικά ισχυρό. Οι συνέπειες αυτού του φαινομένου (που ισχύει και αλλού φυσικά) είναι αρνητικά καταλυτικές. Θα αναφερθώ ενδεικτικά στη δεδομένη καταστροφή του τοπικού οικισμού. Αισθητικά, οικονομικά, κοινωνικά. Αισθητική Ζεφύρη Αττικής και οικονομικά αρπακτής. (Προσοχή! Αναφέρομαι μόνο σε όσους πλουτίζουν παρανομώντας και όχι στο σύνολο των επιχειρήσεων) Πολλές και κακές ξενόφερτες επιχειρήσεις με ζωή το πολύ 2 χρόνων που δεν αφήνουν τίποτα στον τόπο. Εκ παραλλήλου παλαιότερες επιχειρήσεις (ντόπιων και άλλων) διατηρούνται αποκλειστικά μέσα από την ανοχή του Δήμου. Ποιοί πλήττονται; Φυσικά οι νόμιμοι,  κυρίως μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, που μέσα σε συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού καρπώνονται πολύ λιγότερα από τον διαρκώς αυξανόμενο συσσωρευμένο πλούτο. Εκ παραλλήλου, η κακογουστιά και η φθήνια έχει αλλοιώσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τοπικού οικισμού που έχει μετατραπεί σ' ένα υπερ-κορεσμένο εμπορικό κέντρο στο οποίο δεν κατοικεί κανείς μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου. Η καρδιά του νησιού μετατρέπεται σε ένα νεκροταφείο ψυχών, με διαλυμένο τον κοινωνικό ιστό (χωρίς υπηρεσίες, χωρίς μαγαζιά, χωρίς Τύπο, χωρίς περίπτερα, με άδεια τα ελάχιστα μαγαζιά, χωρίς πολιτισμό και......πολλά ακόμα) που μια βόλτα στα σκοτεινά σοκάκια μόνο θλίψη σου προκαλεί. Αυτό ονομάζεται ανάπτυξη;  
2. Ζήτημα δεύτερο. Ο κύριος υπεύθυνος για την κατρακύλα του νησιού είναι η εκάστοτε δημοτική αρχή. Το δημοτικό συμβούλιο και...

«Ρεαλιστική αισιοδοξία» για όψιμη… Ανάσταση


TVXS Ανάλυση 09:04 | 01 Μάιος. 2016

Το ορόσημο του Πάσχα μπορεί να πέρασε, η μάχη όμως δεν χάθηκε: Με αυτό το μήνυμα η κυβέρνηση επιλέγει τη γραμμή της «ρεαλιστικής αισιοδοξίας» , επιμένει στο στρατηγικό σενάριο που λέει ότι ουδείς στην Ευρώπη – μηδέ του Σόιμπλε εξαιρουμένου – δεν θέλει και δεν έχει συμφέρον από μια αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης, και προσβλέπει σε κλείσιμο της συμφωνίας με τους πιστωτές μετά το έκτακτο Eurogroup της 9ης Μαίου.

Νέα χρονικά «ορόσημα» δεν τίθενται επισήμως από το Μαξίμου, τα πραγματικά δεδομένα όμως και οι – απολύτως – ανελαστικές ταμειακές ανάγκες της χώρας καθιστούν τα περιθώρια για λύση και ολοκλήρωση της αξιολόγησης πολύ συγκεκριμένα. Στην κυβέρνηση θεωρούν ότι η συμφωνία πρέπει να κλείσει είτε στο Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας, είτε το αργότερο έως τις 15 με 20 Μαίου ακόμη κι εάν χρειαστεί αν επανέλθει το σενάριο της έκτακτης Συνόδου Κορυφής. Από εκεί και πέρα ο Ιούνιος πλησιάζει απειλητικά, μαζί με το γνωστό «καήκαμε» του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Η μάχη για συμβιβασμό
Για να μην χαθεί και αυτό το χρονοδιάγραμμα, πρέπει...

Ανησυχία Ν.Δ. για τις τουρκικές κινήσεις στο Αιγαίο...


Την ανησυχία της εκφράζει η Ν.Δ. για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, επισημαίνοντας την ανάγκη να υπάρξει νηφαλιότητα και...
συντονισμένη δράση.
Σε δήλωσή της η βουλευτής και συντονίστρια ΟΔΕ Εξωτερικών και Άμυνας της αξιωματικής αντιπολίτευσης Ντόρα Μπακογιάννη, τονίζει ότι η κλιμάκωση της τουρκικής παραβατικότητας στο Αιγαίο και οι προκλητικές παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων και του ελληνικού εναέριου χώρου, κατά παράβαση της συμφωνίας Παπούλια - Γιλμάζ, προκαλούν ανησυχία στη Ν.Δ..
«Απαιτείται νηφαλιότητα, ψυχραιμία και άμεση διπλωματική δραστηριότητα για την ενημέρωση εταίρων και συμμάχων. Δεν είναι ώρα για ασκήσεις επικοινωνίας. Αντίθετα είναι ώρα για συντονισμένη δράση», τονίζει στη δήλωσή της η κ. Μπακογιάννη.
 

Κτηνώδης σκοπιμότητα..

H ορχήστρα των εκβιαστών...

  Ούτε που τους περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να είναι σε εξέλιξη με ευθύνη των υπερσυντηρητικών κύκλων ένα σχέδιο ρήξης ώστε να οδηγηθεί η χώρα στα βράχια και εκτός ευρωζώνης.
                            ***
«Να φύγετε τώρα» επαναλαμβάνει μονότονα ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να έρθει αυτός στα πράγματα, ο οποίος στην αρχή δεν βιαζόταν να γίνει πρωθυπουργός, τώρα όμως είναι...
εθνικώς επιβεβλημένο να πάρει το τιμόνι στα χέρια του γιατί η χώρα έχει τη χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Ευτυχώς κατέληξε επιτέλους κάπου γιατί μας είχε μπερδέψει με τη βαθμολογία του, αφού την είχε χαρακτηρίσει ως τη χειρότερη κυβέρνηση από την απελευθέρωση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μαθαίνει από τα λάθη του γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα λάθος» υποστήριξε ο πρώην πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, αποκαλύπτοντας την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει για τη διαχείριση της εξουσίας και την επιφανειακή σχέση του με τη δημοκρατία, έστω και στην ατελή μορφή της όπως είναι αυτή που βιώνουμε. Πάλι καλά που δεν πρότεινε να τεθεί εκτός νόμου το «λάθος κόμμα».

Εγώ δεν πούλησα αντιμνημόνιο για να είμαι εδώ. Τόσο σας αρέσει να είστε υπουργοί;» είπε στη Βουλή ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αδωνις Γεωργιάδης απευθυνόμενος στους κυβερνητικούς παράγοντες. Εχει νόημα να του θυμίσουμε τι έλεγε όταν ήταν στον ΛΑΟΣ; Εχει νόημα να του θυμίσουμε ότι μετακόμισε από τον ΛΑΟΣ στη Νέα Δημοκρατία για να παραμείνει υπουργός; Οχι βεβαίως.

Διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας ένας αδίστακτος πυρήνας τυχοδιωκτών» δήλωσε ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ευάγγ. Βενιζέλος, ο οποίος ονειρεύεται τη μέρα που θα πάρει τη μεγάλη ρεβάνς από τους «αδίστακτους τυχοδιώκτες», υποχρεώνοντάς τους σε ατιμωτική συγγνώμη.

Στη διαπραγμάτευση υπάρχει από τη μια μεριά η κυβέρνηση με τους λίγους συμμάχους της (υποστήριξη από Γαλλία, Ιταλία και Πορτογαλία στο Eurogroup) και τις ογκώδεις αυταπάτες της για τον ρόλο της Ευρώπης και από την άλλη οι δανειστές με όλο το βαρύ πυροβολικό τους στο εξωτερικό και τους συμμάχους τους στην Ελλάδα (Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατική Συμπαράταξη, δίκτυα της διαπλοκής).

Η κυβέρνηση στριμωγμένη για ακόμη μία φορά (αλήθεια, έπεσε από τα σύννεφα;) θέλει να παραπέμψει στο μέλλον το νέο πακέτο με το επιχείρημα ότι η διαδικασία για την επιβολή μέτρων προβλέπεται έτσι κι αλλιώς στο τρίτο Μνημόνιο και θα ενεργοποιηθεί αν παραστεί ανάγκη, ωστόσο οι θεσμοί ζητούν να συμφωνηθούν από τώρα τα μέτρα στην παραμικρή λεπτομέρειά τους και να ψηφιστούν... χτες από τη Βουλή.

Μαέστρος στην ορχήστρα των εκβιαστών το ΔΝΤ, που απαιτεί και της Παναγιάς τα μάτια και αμφισβητεί τα στοιχεία της Eurostat γιατί όπως είπε η κ. Λαγκάρντ, «αναγκάστηκε στο παρελθόν να τα αναθεωρήσει»- ενώ τα στοιχεία του δικού της οργανισμού παίρνουν βραβείο εγκυρότητας και ακρίβειας (ασυγκράτητα γέλια).

Στις θέσεις του κοινού οι εγχώριοι χειροκροτητές (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και τα «ανεξάρτητα» μέσα ενημέρωσης) που πανηγυρίζουν (δεν τους αφήνει η χαρά να κρυφτούν) για τα χαστούκια που δέχεται η ελληνική πλευρά και παροτρύνουν τους δανειστές με μία φωνή «ρίξτε κι άλλα, κανένα έλεος». Είναι τόσο μυαλοφυγόδικοι που βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος.

Ούτε που τους περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να είναι σε εξέλιξη με ευθύνη των υπερσυντηρητικών κύκλων ένα σχέδιο ρήξης ώστε να οδηγηθεί η χώρα στα βράχια και εκτός ευρωζώνης.

Ούτε που έδωσαν σημασία στη δήλωση Σόιμπλε πως δεν είναι σίγουρος ότι θα βγει το πρόγραμμα και θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα αν είχε το όπλο της εξωτερικής υποτίμησης. Πέρασαν στο ντούκου την προειδοποίηση του Ρέγκλινκ ότι τελειώνει η ρευστότητα. Ούτε ίχνος ανησυχίας στο τυφλωμένο από το μίσος βλέμμα τους για την επαναφορά στο προσκήνιο από τα «σοβαρά» ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης του Grexit.

Δεν τους ενδιαφέρει τι κάνουν οι ξένοι και γι’ αυτό δεν έχουν πει μέχρι τώρα μία επικριτική κουβέντα για το ΔΝΤ, δεν έβγαλαν, έστω για να κρατήσουν τα προσχήματα, μια ανακοίνωση για τις ιταμές αξιώσεις των θεσμών, δεν κατέθεσαν, έστω για τα μάτια του κόσμου, μια τοσοδούλα εναλλακτική πρόταση. Πάνω απ’ όλα και με κάθε κόστος η παραμονή στην ευρωζώνη.

Δεν αναρωτήθηκαν γιατί οι σωτήρες της Ελλάδας ζητούν μέτρα όταν δεν πιάνουμε τους στόχους και ζητούν μέτρα ακόμη κι όταν τους πιάνουμε; Πιστεύουν οι άφρονες ότι αν πέσει η κυβέρνηση και έρθουν αυτοί είτε με εκλογές είτε με οικουμενική θα αλλάξει θεαματικά η στάση των θεσμών και από φανατικοί θα γίνουν ευρύχωροι και ανεκτικοί;

Δεν πήραν κανένα μάθημα από τα δικά τους στραπάτσα. 
Διακαής πόθος τους να επιστρέψουν στην εξουσία. 
Πάση θυσία και όπως όπως. Εστω και ως άχρηστοι ηλίθιοι. Κτηνώδης σκοπιμότητα...

Τάσος Παππάς
efsyn.gr

Ζιακόπουλος - Πέτρου: Ο καιρός ποτέ δεν πρόκειται να κατακτηθεί κατά 100%



ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
Καλώς εχόντων των πραγμάτων, τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ο Δημήτρης Ζιακόπουλος και η Χρυσούλα Πέτρου θα απολαμβάνουν λίγες στιγμές ηρεμίας με τις οικογένειές τους. Η θύελλα των μετεωρολογικών προγνώσεων για τον καιρό του Πάσχα επιτέλους κόπασε – ό,τι έγινε, έγινε. Η ένταση της περιόδου θυμίζει λίγο αυτή των δημοσκόπων πριν από τις εκλογές. Τεράστια η πίεση από το κοινό για ακρίβεια, αμφισβήτηση σε περίπτωση αλλαγής του σκηνικού αλλά και εκτεταμένη καχυποψία («διαβάστε τι μας κρύβουν για τη θεομηνία που έρχεται το Πάσχα», έγραφε πριν από λίγες ημέρες μια ιστοσελίδα).
«Οταν ήμουν στην ΕΡΤ, θυμάμαι, έρχονταν οι δημοσιογράφοι και με ρωτούσαν δύο εβδομάδες πριν, τι καιρό θα κάνει το Πάσχα. Πέρα από το γεγονός ότι όποιον συναντούσες στον δρόμο σε ρώταγε τι καιρό θα κάνει», θυμάται ο κ. Ζιακόπουλος, επί πολλά χρόνια διευθυντής προγνώσεων της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, συνταξιούχος σήμερα, αλλά δάσκαλος πάντα για όλους όσοι ασχολούνται με τον καιρό και τα τερτίπια του στην Ελλάδα. «Ησουν υποχρεωμένος μέσα σε τρία δευτερόλεπτα, όρθιος στον διάδρομο, να του περιγράψεις τον καιρό όλης της Μεγάλης Εβδομάδας, που ήθελε να φύγει στο χωριό, να του πεις για το Μεγάλο Σάββατο, για ανήμερα, κατά το ψήσιμο του οβελία, μετά το ψήσιμο του οβελία, κατά την επιστροφή».
«Και να ξέρεις και το χωριό του πού ακριβώς είναι!» προσθέτει γελώντας η κ. Πέτρου, προϊσταμένη του Εθνικού Μετεωρολογικού Κέντρου της ΕΜΥ. «Τους έλεγα λοιπόν –συνεχίζει ο κ. Ζιακόπουλος– πηγαίνετε να ρωτήσετε τον Αντρέα τον Λαζάνη –καλή του ώρα– αυτός ξέρει». Ο αείμνηστος μετεωρολόγος φυσικά τους εξηγούσε ότι πρόγνωση δύο εβδομάδων δεν υφίσταται. «Δεν καταλαβαίνει ο κόσμος ότι είναι περιορισμένες οι δυνατότητες της μετεωρολογίας, ιδιαίτερα δε σε μια ασταθή εποχή όπως είναι η άνοιξη. Δεν ξέρει ότι όταν λέμε προγνωστικά μοντέλα καιρού είναι μια προσέγγιση σε μια χαοτική κατάσταση, το πώς θα εξελιχθεί έπειτα από 4, 5, 6, 7 μέρες. Ακόμα και να το πετύχεις για τη 10η μέρα, θα είναι τυχαίο. Είναι σαν να παίζεις βελάκια και να κάθεσαι σε 10 μέτρα απόσταση. Μπορεί κάποια στιγμή να πέσει ένα στο κέντρο, αλλά αν θες οι επιτυχίες να είναι συγκεκριμένες και σταθερές, πρέπει να πας κοντά. Οσο πιο κοντά πας, τόσο περισσότερες φορές θα πέσεις στο κέντρο».
Καθόμαστε και απολαμβάνουμε τον απογευματινό ήλιο σε ένα εστιατόριο στην Πλάκα. Οταν κλείναμε το ραντεβού, τους ρώτησα πού θα ήθελαν να συναντηθούμε για να περπατήσουμε μαζί ώς το μαγαζί. «Ε, μπροστά στους Αέρηδες, το συζητάς;» μου είπε ο κ. Ζιακόπουλος. Στον πύργο του αστρονόμου Ανδρόνικου, μέσα στη Ρωμαϊκή Αγορά, φέρονται ανάγλυφοι στις μετόπες οι οκτώ κύριοι άνεμοι. Η απαρχή της μετεωρολογίας χάνεται πίσω στους αιώνες, αλλά η αριθμητική πρόγνωση του καιρού είναι μια νεαρά επιστήμη, μου επισημαίνουν, δεν έχει ούτε 50 χρόνια ζωής. «Η πρόγνωση του καιρού είναι στην ουσία η επίλυση αναρίθμητων μη γραμμικών εξισώσεων με τις οποίες προσομοιώνουμε την ατμόσφαιρα πολλές φορές κάθε μέρα. Για να τις λύσουμε, χρησιμοποιούμε τον...