Σάββατο 4 Ιουλίου 2020

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ : ΕΝΟΧΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

 

                                                                                        ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΝΟΧΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ
 

Πανικόβλητος και σε πλήρη σύγχυση ο Δήμαρχος και οι συνεταίροι του στη Δημοτική Πλειοψηφία, επιστρατεύουν σαθρά επιχειρήματα, για να απολογηθούν απέναντι στο σοβαρό κατηγορητήριο που τους απευθύνει όχι η Παράταξή μας, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία της Μυκονιάτικες κοινωνίας.
 

Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση, ότι την ώρα που το Νησί μας καλείται να δώσει την πιο κρίσιμη μάχη, η ηγεσία του αποδεικνύεται αδύναμη, φοβική απροετοίμαστη και εντελώς ανεπαρκής.

Οι Μυκονιάτες αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι και παρακολουθούν με θλίψη το νησί μας να διασύρεται και να απαξιώνεται χωρίς καμιά αντίδραση από μέρους της Δημοτικής Αρχής.

Το Δημοτικό Συμβούλιο αντι να ασχολείται με την αντιμετώπιση των κρίσιμων προβλημάτων, δίνει προτεραιότητα σε διευθετήσεις ελεγχόμενης νομιμότητας (αδιαφάνεια και κακοδιοίκηση) και αναλώνεται σε αποφάσεις φτηνού επικοινωνιακού εντυπωσιασμού.

Οι τέσσερις μήνες της καραντίνας αντί να αξιοποιηθούν από τη Δημοτική αρχή για την αναβάθμιση των υποδομών και για την ολοκλήρωση των εκκρεμών έργων εν όψει της δύσκολης τουριστικής περιόδου, πέρασαν δυστυχώς αναξιοποίητοι.

Έτσι, ενώ μπήκε ήδη ο Ιούλιος, ο γιαλός είναι εργοτάξιο, οι βλάβες στην αποχέτευση συνεχείς, τα λήμματα ρυπαίνουν αρκετές περιοχές του νησιού και ο ΧΥΤΑ εξακολουθεί να παραμένει μια άθλια χωματερή.

Το αεροδρόμιο για το οποίο επαίρονται, είναι πράγματι το μοναδικό έργο που ολοκληρώνεται με τη μόνη διαφορά, ότι πρόκειται για έργο ιδιωτικού φορέα (Fraport) και ουδεμία σχέση έχει ο Δήμος με αυτό.

Οι λεονταρισμοί της πλειοψηφίας απέναντι στις μεγάλες ξενοδοχειακές επενδύσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα για το περιβάλλον και τους Μυκονιάτες επιχειρηματίες, δεν πείθουν κανέναν.

Οι πάντες θυμούνται ότι τα προηγούμενα πέντε χρόνια ευνόησαν την επέλαση στο νησί μεγάλων επιχειρηματικών σχημάτων στον τομέα της διασκέδασης.

Ενώ το 2015 σταμάτησαν την ολοκλήρωση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου και ανέχθηκαν το όργιο της αυθαίρετης δόμησης, σήμερα πέντε χρόνια μετά, υπερηφανεύονται ότι θα εκπονηθεί Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο για τη Μύκονο. 

Η υποκρισία σε υπερθετικό βαθμό.

Αφού ανέχθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια να κυριαρχήσει η ανασφάλεια και η παρανομία και να δυσφημισθεί το νησί μας, προσπαθούν σήμερα να οικειοποιηθούν μια ειλημμένη κυβερνητική απόφαση, για βελτίωση της αστυνόμευσης σε όλες τις τουριστικές περιοχές και Νησιά (Μύκονο, Σαντορίνη κλπ).

Αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια απείχαν από κάθε ενέργεια συστηματικής και στοχευμένης προβολής του νησιού μας, προσπαθούν σήμερα ασθμαίνοντες και κατόπιν εορτής να καλύψουν το χαμένο έδαφος.

Αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες ενός Δημάρχου και μιας Δημοτικής αρχής που κρατούν τη Μύκονο καθηλωμένη και ανοχύρωτη.

Στο Nησί μας αξίζει καλύτερη τύχη.

Εμείς δεν θα κουραστούμε να επισημαίνουμε τις ευθύνες της Δημοτικής Αρχής και να αγωνιζόμαστε για να γίνει ξανά η Μύκονος Πρωταγωνίστρια.


Υ.Γ. Η προσπάθεια να διαχωρίσουν τα μέλη της παράταξή μας σε "καλούς" και "κακούς", εξαιρώντας από τη μαύρη λίστα τους το Νίκο Γκέλο, είναι άλλη μία κουτοπονηριά από αυτές που συνηθίζει ο Δήμαρχος καί η παρέα του. Η διάθεση για προσφορά είναι δεδομένη απ’ όλα τα μέλη της Παράταξή μας. Επειδή είναι επίσης προφανές ότι τόσο ο Νίκος Γκέλος όσο και οι υπόλοιποι Δημοτικοί Σύμβουλοι της Παράταξης μας, προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους στους Συμπατριώτες μας και στο Νησί μας, χωρίς να επιζητούν τον έπαινο από μια απούσα και ανεπαρκή Δημοτική Πλειοψηφία.



Μύκονος 4/7/2020

                                                               "ΜΥΚΟΝΟΣ ΠΡΩΤΗ ΞΑΝΑ"

Τό Netflix καί "τά χίλια δίκια τού Μπογδάνου"...

Ο Μπογδάνος έχει δίκιο
Όχι ένα αλλά πολλά δίκηα έχει ο κ. Μπογδάνος και οι συν αυτώ, που τον συντρέχουν στη προσπάθειά του να αποκαλύψει το νεομαρξισμό του Netflix και την τορπίλη που αυτό επιχειρεί να βάλει στα θεμέλια του καπιταλισμού και των αξιών του. Όχι των χρηματιστηριακών, αλλά κυρίως των ηθικών αξιών του. Δεν πρόφτασε να ολοκληρωθεί η προβολή του ντοκιμαντέρ για τον Τζέφρι Επστάιν  και οι αμερικανικές αρχές, ωσάν να ξύπνησαν μετά από εφιάλτη, συνέλαβαν προχθές την Γκισλέιν Μάξγουελ, σύντροφο του Τζέφρι και συνδιοργανώτρια των πάρτι παιδοφιλίας.
Πριν καταλήξει σε πραγματικό κελί, ο Επστάιν εξαγόραζε για δεκαετίες    -όπως έδειξε το ντοκιμαντέρ- δικαστές και εκδότες, που ήταν έτοιμοι για αποκαλύψεις, ενώ εκινείτο με άνεση στα υψηλά κλιμάκια, από Ντόναλντ Τράμπ μέχρι Κλίντον, τρομοκρατώντας με την φήμη του τα θύματά του. Φαντάζεσαι το Netflix  να ασχοληθεί με την ελληνική δυστοπία και να προβάλει πώς ένας πρωταγωνιστής της παιδοφιλίας μπορεί να γίνει σύμβουλος μελλοντικού πρωθυπουργού και να αποσύρεται απ’ το προσκήνιο με την προτροπή να μείνει στην άκρη μέχρι να ξεχασθεί το θέμα; Αντί να χρηματοδοτεί το Netflix ντοκιμαντέρ με μεταμεληθέντες προστατευόμενους μάρτυρες όπως ο Τομάζο Μπουσκέτα, που οδήγησαν στο εδώλιο σχεδόν όλη την Μαφία, να προβάλει ντοκυμαντέρ για το πώς ένα μεγάλο σκάνδαλο σαν εκείνο της Novartis μπορεί να μετατραπεί σε σκευωρία και οι προστατευόμενοι μάρτυρες να απειλούνται με λυντσάρισμα, μέχρι του σημείου να προσφερθεί η Αμερική να τους παράσχει καταφύγιο! Ο κατηγορούμενος υπουργός να απειλεί με φυλάκιση μια γυναίκα δικαστή που επιμένει στην έρευνα, τη στιγμή που ο σύζυγος άλλης δικαστού που προβάλλεται ως φορέας αποκαλύψεων να ελέγχεται για συμμετοχή στο σκάνδαλο. Αν ο νεομαρξισμός του Netflix εισβάλει στην μπανανία της Ευρώπης, τί πρόκειται να απομείνει απ’ τον τριτοκοσμικό καπιταλισμό της; Δηλαδή να φθάσουμε στο σημείο το Netflix να γυρίσει μια σειρά ντοκυμαντέρ για το πώς μια οικογένεια μπορεί να επιβληθεί με την λαϊκή ετυμηγορία σ’ ένα μικρό ειδυλλιακό κράτος όχι της Καραϊβικής, αλλά της μεσογειακής Ευρώπης, με ιστορίες για αρχαιοκαπηλίες, παρακολουθήσεις, υποκλοπές, καταλόγους χρηματοδοτήσεων, ενδοοικογενειακές ίντριγκες, προδοσίες προστατευόμενου νεαρού υπουργού Εξωτερικών προς τον Πρωθυπουργό του και, κατόπιν, συνεργασία του “προδότη” με τον γιό του προδομένου πρωθυπουργού για να ανελιχθεί ο γιός σε πρωθυπουργό και να συγκρουσθεί στο τέλος ο γιός με τον “προδότη” πρώην πρωθυπουργό. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα.
Ώρα είναι τώρα, με αφορμή το ελληνικό φαινόμενο, ν ’αρχίσει το Netflix σειρές με τίτλο “Δικαιοσύνη και ΜΜΕ”, όπως κάνει με αφορμή τις ΗΠΑ. Ή, αντί για τον Μπερλουσκόνι και τα μπούγκα-μπούγκα  πάρτυ, ν’ ασχοληθεί με την αιμομιξία μεταξύ πρώτης και τέταρτης εξουσίας.
Είναι όμως αυτά θέματα κατάλληλα για ένα χριστεπώνυμο πλήθος, που καλείται κάθε φορά να συμβάλει με την ψήφο του στην ανατροπή των μαρξιστών;\
Ένα ερώτημα παραμένει υπόρρητο και μάλλον αυτό θέλουν να θέσουν οι ακροδεξιοί, αλλά παρασύρονται απ’ την αντιμαρξιστική υστερία και τον μανιχαϊσμό του μαύρου-άσπρου: Πώς είναι δυνατόν το Netflix να υποσκάπτει την καπιταλιστική ιδεολογία; Το να γίνει δεκτός ο ισχυρισμός ότι ο καπιταλισμός μπορεί να σου πουλήσει και το σχοινί που θα τον κρεμάσεις, τους είναι αδιανόητο. Μήπως, όμως είπε κάτι επ’ αυτού ο Μαξ Βέμπερ; Ή μήπως κι αυτός ήταν κρυφοαριστερός και πρέπει να ανατρέξουν στον Ντ’ Ανούντσιο ή, τέλος πάντων, στον συγκαιρινό μας Όρμπαν για κάτι πιο εύληπτο;

03 Ιουλίου 2020

Γιώργος Βαρεμένος
 

Οι Πολιτικές ανακοινώσεις δέν είναι "παίξε-γέλασε"! Έχουνε τό "ντέρτι" τους...

Η σύζευξη τής "Μαγειρικής τέχνης" καί τού "Πολιτικού Μαγειρείου" εις "τέχνην Ομοούσιον"...
...είναι κάτι σάν τό παραεμπόριο...!
Ασκεί αθέμιτο ανταγωνισμό στούς επαγγελματίες τού είδους...


(Παραλλαγή σ' ένα παλιότερο σκίτσο τού Κ. Γρηγοριάδη)