Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα

Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός, οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.

                -------

«Φαίνεται ὁ Κάβο-Γάτα...», μοῦ εἶπε ὁ καπετάνιος
δείχνοντας ἕνα χαμηλὸ γιαλὸ μέσα στὸ πούσι
τ᾿ ἄδειο ἀκρογιάλι ἀνήμερα Χριστούγεννα,
«... καὶ κατὰ τὸν Πουνέντε ἀλάργα τὸ κύμα γέννησε τὴν Ἀφροδίτη
λένε τὸν τόπο Πέτρα τοῦ Ρωμιοῦ.
Τρία καρτίνια ἀριστερά!»
Εἶχε τὰ μάτια τῆς Σαλώμης ἡ γάτα ποὺ ἔχασα τὸν ἄλλο χρόνο
κι ὁ Ραμαζὰν πῶς κοίταζε κατάματα τὸ θάνατο,
μέρες ὁλόκληρες μέσα στὸ χιόνι τῆς Ἀνατολῆς
στὸν παγωμένον ἥλιο
κατάματα μέρες ὁλόκληρες ὁ μικρὸς ἐφέστιος θεός.
Μὴ σταθεῖς ταξιδιώτη.
«Τρία καρτίνια ἀριστερά» μουρμούρισε ὁ τιμονιέρης.
...ἴσως ὁ φίλος μου νὰ κοντοστέκουνταν,
ξέμπαρκος τώρα
κλειστὸς σ᾿ ἕνα μικρὸ σπίτι μὲ εἰκόνες
γυρεύοντας παράθυρα πίσω ἀπ᾿ τὰ κάδρα.
Χτύπησε ἡ καμπάνα τοῦ καραβιοῦ
σὰν τὴ μονέδα πολιτείας ποὺ χάθηκε
κι ἦρθε νὰ ζωντανέψει πέφτοντας
ἀλλοτινὲς ἐλεημοσύνες.
«Παράξενο», ξανάειπε ὁ καπετάνιος.
«Τούτη ἡ καμπάνα-μέρα ποὺ εἶναι-
μοῦ θύμισε τὴν ἄλλη ἐκείνη, τὴ μοναστηρίσια.
Διηγότανε τὴν ἱστορία ἕνας καλόγερος
ἕνας μισότρελος, ἕνας ὀνειροπόλος.
«Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας,
- σαράντα χρόνια ἀναβροχιὰ -
ρημάχτηκε ὅλο τὸ νησὶ
πέθαινε ὁ κόσμος καὶ γεννιοῦνταν φίδια.
Μιλιούνια φίδια τοῦτο τ᾿ ἀκρωτήρι,
χοντρὰ σὰν τὸ ποδάρι ἄνθρωπου
καὶ φαρμακερά.
Τὸ μοναστήρι τ᾿ Ἅι-Νικόλα τὸ εἶχαν τότε
Ἁγιοβασιλεῖτες καλογέροι
κι οὔτε μποροῦσαν νὰ δουλέψουν τὰ χωράφια
κι οὔτε νὰ βγάλουν τὰ κοπάδια στὴ βοσκὴ
τοὺς ἔσωσαν οἱ γάτες ποὺ ἀναθρέφαν.
Τὴν κάθε αὐγὴ χτυποῦσε μία καμπάνα
καὶ ξεκινοῦσαν τσοῦρμο γιὰ τὴ μάχη.
Ὅλη μέρα χτυπιοῦνταν ὡς τὴν ὥρα
ποῦ σήμαιναν τὸ βραδινὸ ταγίνι.
Ἀπόδειπνα πάλι ἡ καμπάνα
καὶ βγαῖναν γιὰ τὸν πόλεμο τῆς νύχτας.
Ἤτανε θαῦμα νὰ τὶς βλέπεις, λένε,
ἄλλη κουτσή, κι ἄλλη στραβή, τὴν ἄλλη
χωρὶς μύτη, χωρὶς αὐτί, προβιὰ κουρέλι.
Ἔτσι μὲ τέσσερεις καμπάνες τὴν ἡμέρα
πέρασαν μῆνες, χρόνια, καιροὶ κι ἄλλοι καιροί.
Ἄγρια πεισματικὲς καὶ πάντα λαβωμένες
ξολόθρεψαν τὰ φίδια μὰ στὸ τέλος
χαθήκανε, δὲν ἄντεξαν τόσο φαρμάκι.
Ὡσὰν καράβι καταποντισμένο
τίποτε δὲν ἀφῆσαν στὸν ἀφρὸ
μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα.
Γραμμή!
Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες
παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα
τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.
Αἰῶνες φαρμάκι γενιὲς φαρμάκι».
«Γραμμή!
Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες
παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα
τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.
Αἰῶνες φαρμάκι, γενιὲς φαρμάκι».
«Γραμμή!» ἀντιλάλησε ἀδιάφορος ὁ τιμονιέρης.
Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969

Η Ζούγκλα που εκτρέφαμε

Τζαίημς Ένσορ, «Δυο σκελετοί παλεύουν για μια ρέγγα τουρσί», 1891
Τζαίημς Ένσορ, «Δυο σκελετοί παλεύουν για μια ρέγγα τουρσί», 1891
ΖΟΥΓΚΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΡΙΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
 του Δημήτρη Χριστόπουλου
  Θέλει σκέψη αν χρειάζεται κανείς να επιχειρηματολογήσει ορθολογικά εναντίον τού 
Μ. Τριανταφυλλόπουλου. Από τη μια πλευρά παρέλκει, διότι το αίσχος ξεχειλίζει· από την άλλη όμως είναι αναγκαίο. Διότι αυτός ο «κίτρινος τύπος» δεν ήταν μόνος του, ούτε ακριβώς τηλεοπτικό υποπροϊόν. Από την εκπομπή του έχουν σουλατσάρει πολλά και υψηλόβαθμα πολιτικά στελέχη, αριστεροί και δεξιοί. Κάποιοι έπιασαν στασίδι εκεί. Αριστεροί και δεξιοί. Κάπως δημιουργήθηκε ο «Μάκης» στον ιδιωτικό τηλεοπτικό ορίζοντα της δεκαετίας του ’90. Ο «Μάκης» έγινε, δεν γεννήθηκε. Ας το σκεφτούνε αυτό όποιοι κάθονταν συστηματικά στις καρέκλες του, καθώς και όσοι συνεχίσουν, στις καρέκλες της Ζούγκλας κι άλλων ανάλογων, σήμερα…
Θα επιχειρήσω, λοιπόν, με σχετική ψυχραιμία –όση μπορεί να μείνει μέσα στον αποτροπιασμό– να αναδείξω μέχρι πού μπορεί να είναι θεμιτή η αναφορά στην ιδιωτική ζωή ενός δημοσίου προσώπου.
Κάποιος μου έστειλε προσωπικά το ακόλουθο μήνυμα σε ανάρτησή μου στο facebook: «Κόπτεσαι εναντίον του Μάκη, γιατί αδειάζει το πουλέν σας. Όταν βγήκε το βίντεο του Κασιδιάρη με Μπαλτάκο άλλα έλεγες. Τώρα λες για προσωπικά δεδομένα και τέτοια…». Πράγματι, όταν είχε βγει το εν λόγω βίντεο είχα γράψει ότι «ως πολίτες αυτού του τόπου, έχουμε κάθε δικαίωμα να ξέρουμε πώς ασκεί τα υπηρεσιακά του καθήκοντα ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, και μάλιστα σε ένα τόσο ευαίσθητο για τη δημοκρατία ζήτημα. Ακόμη και με candid camera» («Η εισαγγελέας και το παγκάρι», Η Αυγή, 13.4.2014: goo.gl/B9zlmn).
Οι δύο περιπτώσεις, ωστόσο, έχουν τη σχέση του φάντη με το ρετσινόλαδο. Η κρίσιμη διαφορά που μας κάνει να δεχόμαστε το ένα βίντεο και να μην ανεχόμαστε το άλλο δεν είναι ότι συμπαθούμε τον έναν και αντιπαθούμε τον άλλον. Η διαφορά είναι ότι...

Να οργανωθούμε παιδιά!





               ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ!
                                                  -----
Τα νέα που μας είπε ο πρωθυπουργός είναι υπέροχα: χάρη στην άνοδο του τουριστικού ρεύματος, «φέτος αντιστοιχούν δύο τουρίστες για κάθε Ελληνα». Επισημαίνω, ωστόσο, ότι εδώ ακριβώς ανακύπτει ο οργανωτικός, συντονιστικός ρόλος του κράτους, διότι η κατανομή των φύλων πρέπει να είναι η αρμόζουσα στα γούστα του καθενός μας...

(από τή στήλη "ΦΑΛΗΡΕΥΣ" τού Στέφανου Κασιμάτη)
kathimerini.gr

Σχόλιο τού "ΦΑΛΗΡΕΑ"...





                                 Παίζουν με τα νεύρα του
                                             -------
Τον τελευταίο καιρό, ακούγεται από διάφορους απίθανους ανθρώπους (λ.χ., τον Γιάννη Τραγάκη) το όνομα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή Β΄ του Ακάματου για την προεδρία της δημοκρατίας. Σας προειδοποιώ να μη δίνετε καμία σημασία στις προτάσεις αυτές. Ο μοναδικός σκοπός για τον οποίον γίνονται είναι επειδή έχει πολλή πλάκα να εκνευρίζεται ο Αντώναρος...

(από τή στήλη "ΦΑΛΗΡΕΥΣ" τού Στέφανου Κασιμάτη)
kathimerini.gr

Σκίτσο του Ηλία Μακρή

Ο κατήφορος της κλειδαρότρυπας

Τασούλα ΚαραϊσκάκηΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ
 Η σκανδαλολογική δημοσιογραφική πολυλογία που βγάζει εκκωφαντικά τα άπλυτα διασήμων στη φόρα πάντα υπήρχε και θα υπάρχει, επειδή είναι η ηδονοβλεψία και η χαιρεκακία που προκαλεί η αποκάλυψη της παρεκτροπής, του παθήματος του άλλου ένα είδος ανακούφισης, μια μορφή εκτόνωσης, λύτρωσης.

Ομως σε εποχές κρίσης, οικονομικής αλλά και αξιών, το ηδονοβλεπτικό κοινό μεγεθύνεται ραγδαία και οι ειδήσεις - σκουπίδια παράγονται με ταχύτητα οπλοπολυβόλου. Δεν ενδιαφέρουν οι πολιτικές πράξεις του ανδρός ή της γυναικός, αλλά το μπουντουάρ τους. Η ψυχαγωγική ανάλωση προσωπικών ιστοριών, συνήθως ερωτικού έως και πορνογραφικού περιεχομένου, αγγίζει «οροφή», προκαλώντας μια ανησυχητική σύγχυση ανάμεσα στο κουτσομπολιό και στην είδηση, στο περιθώριο και στην κοινωνική σκηνή, στον βούρκο και στην πολιτική πραγματικότητα.

Τις τελευταίες ημέρες, για άλλη μια φορά η φαιά δημοσιογραφία, η πέραν κάθε δεοντολογίας, λογικής και αξιοπρέπειας, σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως με αφορμή τις «αποκαλύψεις» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου περί Γαβριήλ Σακελλαρίδη και την πανταχόθεν καταδίκη της θλιβερής πρακτικής να διαπομπεύονται πρόσωπα με πρόσχημα τη διαφάνεια και κύριο πραγματικό στόχο τη χρυσοφόρα τηλεοπτική επιβίωση.
Ομως οι προεκτάσεις...

Μόνο η δήμευση των κλοπιμαίων θα αλλαξοδρομήσει τη χώρα

                                                                                                                                                             ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

"Δήμευση ακίνητης περιουσίας"
Χρήστος Γιανναράς Η ​​βίωση της απελπισίας δεν περιγράφεται, δεν γνωστοποιείται με τα γλωσσικά σημαίνοντα, δεν γίνεται πληροφορία. Ο Βίττκενστάιν έλεγε: «Δεν μπορώ να πω τον πονόδοντό μου», ακριβώς όπως κανένας απελπισμένος δεν μπορεί να «πει» τον απελπισμό του: τα νύχια της απόγνωσης καρφωμένα, μέρα-νύχτα, στα σωθικά του.

Η μερίδα των Ελλήνων που ζουν σήμερα ανυπόφορο απελπισμό, έχουν τον επιπλέον αποκλεισμό να μη λογαριάζεται καν η ύπαρξή τους. Για τα Δελτία Ειδήσεων, την τηλεοπτική εικόνα που μονοπωλεί και εξαντλεί την «ενημέρωση» σε διεθνή κλίμακα (δηλαδή τη μεταποίηση του πανανθρώπινου γίγνεσθαι σε Ιστορία), η απελπισία συγκεκριμένων πληθυσμικών ομάδων όχι μόνο δεν γνωστοποιείται, δεν κοινωνείται, δεν δηλώνεται, αλλά μεθοδικά ανυπαρκτοποιείται. Οι σφήνες εικόνων από τον κτηνώδη ξυλοδαρμό των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών που εγκαταβιούν στο πεζοδρόμιο διαμαρτυρόμενες για την απόλυσή τους, υπηρετούν τη λογική τής εμπορικά επιβεβλημένης «ενημερωτικής ποικιλότητας» – συντονίζονται δηλαδή με τον αριθμό των κοστουμιών που πρέπει να αλλάζει ο κ. Σαμαράς σε κάθε Δελτίο Ειδήσεων.

Ο ζόφος και πνιγμός της απελπισίας που βασανίζει (πραγματικά, όχι μεταφορικά) μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην Ελλάδα σήμερα, δεν γεννιέται από πρόβλημα πείνας σε καθημερινή βάση (τουλάχιστον όχι ακόμα) ούτε από την απειλή ξένης εισβολής (ακόμα). Γεννιέται από την ολοκληρωτική απουσία λογικής της ελπίδας, την απόσβεση κάθε λογικής από κάθε παραμικρή προσπάθεια να αναχαιτισθεί η συντελεσμένη και ακάθεκτα συνεχιζόμενη καταστροφή της χώρας. Κυριαρχεί παντού, μα παντού, ο παραλογισμός, η παράνοια, αυτονόητη η καταστρατήγηση κάθε λογικής. Υπερβολές;

Το στοιχειωδέστατο λογικά: Είναι δυνατό στους φυσικούς αυτουργούς οικονομικής και παντοδαπής καταστροφής της χώρας, στους ανθρώπους που παραμένουν υπόδικοι για τον (κομματικά) ιδιοτελέστατο και εξωφρενικό υπερδανεισμό της, να εμπιστευόμαστε ότι αυτοί θα μάς «σώσουν» από τις συνέπειες των εγκλημάτων τους; Δεν είναι τέλειος παραλογισμός, όχι μόνο να αναλαμβάνουν τη «σωτηρία» της χώρας όσοι κακούργησαν την οικονομική της καταστροφή και την οργανωτική της διάλυση, αλλά και να μας εμπαίζουν καταπρόσωπο προσλαμβάνοντας σαν υπουργούς τους (επιτελείς στο έργο της «σωτηρίας») ό,τι πιο κραυγαλέο διαθέτουν τα κόμματά τους σε αναίσχυντο αμοραλισμό, κωμική μικρόνοια και χαυνότητα – όπως στον πρόσφατο κουκλοθεατρινίστικο «ανασχηματισμό» της κυβέρνησης;

Μας είπαν κάποτε...

Αλέκος Παπαδόπουλος: Ο λαϊκισμός διατρέχει οριζόντια όλα τα κόμματα

Συνέντευξη στην Καθημερινή




Το δρόμο των μεταρρυθμίσεων, του ρεαλισμού και του ορθολογισμού απέναντι στον «ιδεολογικά πολυμορφικό λαϊκισμό» θεωρεί ως μοναδική λύση για τη διάσωση της χώρας ο Αλέκος Παπαδόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Καθημερινή».
alekos papadopoulos

Αυτός ο δρόμος θα πρέπει να οδηγήσει στη συγκρότηση ενός «αντιποπουλιστικού-αντιπερονικού δημοκρατικού μετώπου» από κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες υπάρχουν, αλλά όπως ο κ. Παπαδόπουλος λέει αργούν «απαράδεκτα».

Ο πρώην υπουργός στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» απορρίπτει τον όρο «Κεντροαριστερά» ως «τεχνικό και απολίτικο» και τονίζει, αντιθέτως, την ανάγκη να προκύψει ένας δεύτερος πόλος «απέναντι σε όλο το λαϊκιστικό σύστημα».
Ο ίδιος δηλώνει πως δεν φιλοδοξεί να έχει κάποιον οργανικό ρόλο, ωστόσο επισημαίνει πως θα βοηθήσει με όλες τις δυνάμεις του. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι δύο «γνωστοί κομματικοί πόλοι» δεν είναι παρά οι «δύο όψεις του ίδιου νομίσματος» ενώ επισημαίνει πως ο λαϊκισμός «διατρέχει οριζόντια όλα τα κόμματα».
Αναφερόμενος στις ευρωεκλογές ο κ. Παπαδόπουλος τονίζει πως «το μήνυμα των ευρωεκλογών είναι πως η χώρα μπήκε σε περίοδο αδιεξόδου. Στις επόμενες εκλογές θα συγκρουστεί η λαϊκιστική δεξιά με τον αριστερό ιδεοληπτικό λαϊκισμό».
Για την οικονομική κατάσταση της χώρας το διακεκριμένο πολιτικό στέλεχος εξέφρασε την άποψη πως η Ελλάδα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εξωτερική βοήθεια λέγοντας χαρακτηριστικά πως: «Η Ελλάδα δεν είναι ακόμα έτοιμη να βγει οργανικά παρά μόνο τεχνητά στις αγορές. Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να αποκτήσει σταθερά δημοσιονομικά πεδία.»
 matrix24
                                 ολόκληρη η συνέντευξη στήν «Καθημερινή» : εδώ
(Διαβάστε την πρίν αρχίσουν νά τόν συκοφαντούν καί αυτόν οι διάφοροι Μπίστηδες καί τά τσιράκια τού Μπένι επειδή δέν γοητεύεται από τήν Ελιά)

«Μπορεί να βγάλει πρόεδρο αυτή η Βουλή»


Κυβερνητικές προσεγγίσεις «χωρίς ταμπού» σε βουλευτές. Οι «κλεισμένοι» και οι 26 «πιθανοί». Δεν είναι μόνον «αριθμητικό» το θέμα, υποστηρίζει ο κυβερνητικός συνασπισμός…
Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Συγκρατημένα αισιόδοξοι δηλώνουν στην κυβέρνηση για την επικείμενη εκλογή προέδρου Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, υποστηρίζοντας ότι «μπορεί να εκλέξει πρόεδρο». Μάλιστα επισημαίνουν ότι το θέμα δεν είναι στατικά αριθμητικό. Οφείλει – λένε με νόημα- να το «δει» κανείς μέσα στο ευρύτερο πολιτικό κλίμα που θα διαμορφωθεί με βάση την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και τις σχέσεις Ελλάδας και δανειστών. Αυτά ενώ είναι ανοιχτό και το ενδεχόμενο το ζήτημα της εκλογής προέδρου να τεθεί νωρίτερα από τις αρχές του 2015.

Πάντως επιστρατεύοντας την… απλή πρακτική αριθμητική τα πράγματα έχουν ως εξής: Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνουν αθροιστικά 155 βουλευτές στους οποίους συνυπολογίζονται οι Α.Λοβέρδος, Χρ.Αηδόνης που προσχώρησαν στην Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ καθώς και ο Δ.Μπριάνης που αντικατέστησε τον Ν.Σταυρογιάννη αφού ό τελευταίος είναι πλέον δήμαρχος στην Λαμία.

Σύμφωνα με κοινοβουλευτικές πηγές από την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θεωρούνται «κλεισμένοι» όσον αφορά το ζήτημα της προεδρικής εκλογής 14 ακόμη βουλευτές από τις υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ομάδες εξαιρουμένων φυσικά των Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής. Αυτά την ίδια στιγμή που το «διαπραγματευτικό δίκτυο» της κυβερνητικής πλειοψηφίας συνεχίζει να … «διπλαρώνει» και άλλους βουλευτές και μάλιστα «χωρίς ταμπού» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. Δηλαδή έχουν εξασφαλιστεί οι ψήφοι 169 βουλευτών και αναζητούνται άλλοι 11.

Πιο αναλυτικά – και με βάση τις ίδιες πηγές- «σίγουροι» για την προεδρική εκλογή εκτιμούνται οι εξής: