Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

Τo λάθος της Τουρκίας...

...να μη μετεξελιχθεί σε θερμότερο επεισόδιο...

 «H ελληνική διπλωματία, χωρίς φανφάρες και μεγαλοστομίες, κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες υπεράσπισης του εθνικού συμφέροντος καθώς και των δικαιωμάτων των Ελλήνων αξιωματικών», αναφέρει μεταξύ άλλων ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, με αφορμή την κράτηση των δύο Ελληνων στρατιωτικών.

«Καταγράφουμε τις προκλητικές συμπεριφορές της Τουρκίας σε βάρος μας όσο και σε βάρος τρίτων, όπως η επέμβασή της στη Συρία και στο Ιράκ, η κατάρριψη ρωσικού αεροπλάνου, οι πολύχρονες κρατήσεις Γερμανών υπηκόων, η διάθεση σύγκρουσης με τις ΗΠΑ. Καλούμε δε την Τουρκία να μην προσπαθήσει από μια τέτοια κατάσταση να δημιουργήσει ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός και μια παρατεταμένη παραβίαση του διεθνούς δικαίου», προσθέτει ο Κοτζιάς, σε συνέντευξή του στο "Documento". 

Παράλληλα εκτιμά ότι «κάθε μέρα που περνά είναι μια μέρα παραπάνω στη συνέχιση μιας προκλητικής κίνησης της Τουρκίας. Κίνηση που προς το παρόν αποτελεί προσπάθεια δημιουργίας χαμηλής έντασης κρίσης».

Ερωτηθείς αν συμμερίζεται την ανησυχία που εξέφρασε πρόσφατα ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, για το ενδεχόμενο επεισοδίου μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας, ο υπουργός Εξωτερικών υπενθυμίζει ότι εδώ και τρία χρόνια υπογραμμίζει «προς κάθε πλευρά ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα ή και λάθος. Ότι, επιπλέον, πρέπει κανείς να έχει ανοικτά τα κανάλια επικοινωνίας ώστε να μη μετεξελιχθεί αυτό το λάθος σε θερμότερο επεισόδιο».

«Όπως έχω εξηγήσει» αναφέρει «η νευρικότητα της Τουρκίας είναι πολύ μεγάλη και μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις κάθε άλλο παρά ειρηνικές και ορθολογικές. Όταν ο διπλανός σου περνά περίοδο με ισχυρά τα αισθήματα της "κρίσης αλαζονείας και αίσθησης ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει" σε συνδυασμό με "φόβο και αισθήματα ανασφάλειας", εσύ πρέπει να είσαι πολύ μετρημένος. Αυτό δεν είναι αδυναμία, αλλά στάση ισχυρής ευθύνης και υπευθυνότητας».

Πολύς λόγος γίνεται, αυτές τίς μέρες, γιά τήν κατάθλιψη...

Το μαύρο σκυλί
Γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης

Ο Πόε ήταν καταθλιπτικός. Και ο Ρεμπώ. Και ο Καρυωτάκης. Νομίζει κάποιος ότι η κατάθλιψη τους εμπόδισε να γράψουν αριστουργηματικά Μεθυσμένα Καράβια; Και αν απαντήσει ότι είναι άλλο η μεγάλη ποίηση και άλλο η γραφειοκρατία ας δει πόσοι γνωστοί άνθρωποι του δημοσίου βίου με σημαντική παραγωγικότητα στον τομέα τους, που δεν είναι μόνο η Τέχνη και η διανόηση, έχουν ομολογήσει ότι έχουν συναντηθεί κάποτε με την κατάθλιψη.
Η αλήθεια είναι ότι ακριβώς επειδή πρόκειται για πάθηση που πολλοί την δημοσιοποιούν,.. νομίζουμε ότι έχουμε και εξοικειωθεί εμπειρικά μαζί της και πια έχουμε την άνεση να την περιλαμβάνουμε και στις κουβέντες του καφενέ. Και να έχουμε αίφνης το δικαίωμα να αποφασίζουμε ότι ένας καταθλιπτικός δεν δικαιούται να αναλάβει τη διοίκηση ενός νοσοκομείου. Δεν είναι όμως έτσι.
Πρώτον την πάθησή του την ανακοινώνει κάποιος που θέλει, και δεν είναι νοητό να βρεθούν καλοθελητές να βγάλουν στο μεϊντάνι την ευαίσθητη πληροφορία που αφορά άλλον. Ενας διοικητής ενός νοσοκομείου δεν είναι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών...

Τό μεταφορικό ισοδύναμο καί τί ακριβώς, σημαίνει γιά τούς νησιώτες...


«Έφυγε» o Χρήστος Πασαλάρης...

Πένθος στο δημοσιογραφικό κόσμο...
Πένθος στο δημοσιογραφικό κόσμο - «Έφυγε» o Χρήστος Πασαλάρης
Η είδηση του θανάτου του Χρήστου Πασαλάρη γέμισε με θλίψη τον δημοσιογραφικό κόσμο. Ο δημοσιογράφος ήταν  επί σειρά ετών διευθυντής ιστορικών εφημερίδων.

Γαλούχησε γενιές νέων δημοσιογράφων και δίδαξε με την δυνατή του πένα την δημοσιογραφία με τον μοναδικό τρόπο που ο ίδιος την υπηρέτησε.

Ποιός ήταν ο Χρήστος Πασαλάρης
Γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1925 και σπούδασε Ιατρική και Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και Δημοσιογραφία στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του έδρασε στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του, γεννημένη στο Μοναστήρι, ήταν κόρη του Μακεδονομάχου Ναούμ Κωνσταντινίδη, οπλαρχηγού του Παύλου Μελά. Σύζυγός του υπήρξε η σπουδαία ζωγράφος Λούη Σηλυβρίδου-Πασαλάρη.

Στην Κατοχή (1941-1944, ο Χρήστος Πασαλάρης (ως «Αλέξης») έδρασε στον παράνομο τύπο της Αντίστασης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε στο Γουδί και στο Χαϊδάρι και διέφυγε ως εκ θαύματος την εκτέλεση στην Καλλιθέα. Δραπέτευσε λίγο πριν από την απελευθέρωση.

Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα το 1946 στον...

Το κελί...

Οταν συνάντησα πρώτη φορά τον «δάσκαλο» (έτσι τον έλεγαν οι παλιοί), είχα παρατηρήσει ότι έκοβε συνεχώς βόλτες μπρος-πισω, αριστερά-δεξιά με τα χερια στις τσεπες, αλλά δεν έδωσα σημασία. 

Τις επόμενες φορές που συναντηθήκαμε παρατήρησα το ίδιο πράγμα. 

Eπειδή ήμουν πολύ μικρός και δεν τον «φοβόμουν» όπως οι άλλοι συντάκτες που έτρεμαν τις σωστές αλλά.. αυστηρές παρατηρήσεις του, αποτόλμησα να τον ρωτήσω γιατί το κάνει αυτο: δηλαδή γιατί κόβει συνεχώς αυτές τις μικρές βόλτες.

- Μου έχει μείνει συνήθεια από το κελί.

- Δηλαδή;..

- Πέρασα πολύ καιρό στις φυλακές και περπατούσα συνέχεια μέσα στο κελί για να μην σκουριάσω...

Ρώτησα, έμαθα και τότε ανέβηκε περισσότερο στην εκτίμησή μου.

Αντίο, δάσκαλε.

ΥΓ Η φωτογραφία είναι από διαφημιστικό για την έκδοση του Ελεύθερου τύπου το 1981, πολλά πολλά χρόνια προτού τον συναντήσω.

zοορλός 

zoornalistas.blogspot.gr