Το άναρθρο 14

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
 Μια αμερικανική παροιμία λέει ότι «αν είσαι σφυρί, βλέπεις όλο τον κόσμο σαν καρφιά» και επομένως πολύ λογικά η επιτροπή της Ν.Δ. για τη συνταγματική αναθεώρηση το μόνο πρόβλημα που βρίσκει στο άρθρο 14 είναι τα του «βασικού μετόχου»· όσοι δεν θυμούνται, είναι η υπόθεση που ταλάνισε τη χώρα επί τριετία, μέχρι που εισπράξαμε μια ευρωκαταδίκη και πήραμε τον απόθαρρό μας.

Μόνο όμως που το 577 λέξεων (!) άρθρο 14 έχει πολλά κι εξόχως αντιδημοκρατικά. Κατ’ αρχάς -παρά τη ρητορική «ο Τύπος είναι ελεύθερος»- επιτρέπει την κατάσχεση εντύπου «για προσβολή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας, για προσβολή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας, για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των Ενόπλων Δυνάμεων ή την οχύρωση της χώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους, για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος». Τι είναι δημόσια αιδώς και πώς αυτή ορίζεται, τρέχα γύρευε...

Δεύτερον, «διατάσσει την οριστική ή προσωρινή παύση της έκδοσης του εντύπου και, σε βαριές περιπτώσεις, την απαγόρευση της άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος (!) από το πρόσωπο που καταδικάστηκε, όπως ο νόμος ορίζει». Εχει και την ιλαρή διάταξη «νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τα προσόντα για την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος»!

Φυσικά αυτές οι συνταγματικές διατάξεις δεν μεταφράστηκαν ποτέ σε εφαρμοστικούς νόμους και δεν ίσχυσαν ποτέ. Είναι από εκείνα τα άταφα πτώματα του καταστατικού χάρτη της χώρας με τα οποία ουδείς ασχολείται και ουδείς ντρέπεται που υπάρχουν σε Σύνταγμα δυτικής χώρας. Δεν απασχόλησαν την επιτροπή για τη συνταγματική αναθεώρηση της Ν.Δ. ούτε τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε δύο συνταγματικές αναθεωρήσεις (2001, 2007) και δεν τον απασχολούν και τώρα που ξανά-μανά αναθεωρεί το διπλά αναθεωρημένο σε μία δεκαετία Σύνταγμα.

Δεν απασχολεί όμως ούτε τις συνδικαλιστικές ενώσεις συντακτών, που αγρόν αγοράζουν είτε γίνεται αναθεώρηση του Συντάγματος είτε δεν γίνεται. Απλώς οι δημοσιογράφοι εν συνόλω εκπλήσσονται και οργίζονται όταν όλο αυτό το πλέγμα ανελευθερίας πέφτει στο κεφάλι κάποιου δημοσιογράφου και όλοι αναρωτιούνται «μα... πώς έγινε αυτό;».

kathimerini.gr