Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Μαύρα χάλια της αντιπολίτευσης...

τού Γιώργου Σταματόπουλου
Είναι αλήθεια -και δεν είναι καμιά πρωτοποριακή επισήμανση- ότι για να φανεί άξια μια κυβέρνηση απαιτείται να υπάρχει μια...
σοβαρή, σώφρων και ισχυρή αντιπολίτευση ώστε να σφίγγονται τα λουριά της αυθαιρεσίας της πρώτης, ο κυνισμός της, η αδιαφορία της για τα λαϊκά κυρίως στρώματα, τα οποία, για δες, είναι αυτά που βοήθησαν στην κατάληψη της εξουσίας από τους αριστεροδεξιούς συγκυβερνώντες [τι θλίψη κι αυτή, που όμως ουδείς τολμά να τη θίξει ή να την αναλύσει, βρε αδερφέ, γιατί στην πολιτική όλα επιτρέπονται λένε οι πολιτικοί (!), ακόμη και με τον διάβολο συμμαχείς για να υφαρπάξεις την πολυπόθητη και μονάκριβη εξουσία].

Εχουμε λοιπόν μια αντιπολίτευση που δεν ξέρει πού πάν’ τα τέσσερα, βουλευτές που ουρλιάζουν και καταγγέλλουν ακαταπαύστως προκαλώντας τη δυσφορία σε όσους περίμεναν απ’ αυτούς μια ουσιαστική και με επιχειρήματα κριτική σε όσους ασκούν εξουσία (που παίρνουν αποφάσεις ερήμην του λαού αλλά και της ίδιας αυτής αντιπολίτευσης).

Αμετροι, παρότι πού και πού επικαλούνται το μέτρον άριστον του Κλεόβουλου του Λίνδιου - πουλάνε μούρη αλλά δεν βλέπουν τα μούτρα τους (τη μούρη τους). Η δε δημοκρατία τρέχει από τα μπατζάκια τους.

Εθίγη ο αντιπρόεδρος του κόμματος από μία συνάδελφό του και αμέσως ο πρόεδρος την «καθαίρεσε» και έβαλε άλλον γυρολόγο και καιροσκόπο στη θέση της, τον πρώην Ποτάμιο Ιάσονα Φωτήλα (το λέγαμε ότι η περίπτωσή του θα μας απασχολήσει, έστω αρνητικά...)...

συνέχεια
Η τάξις επανήλθε, η δημοκρατία αποκαταστάθηκε· έρμη δημοκρατία. Να, όμως, που η κίνηση του αρχηγού του κόμματος δεν κρίνεται, μάλιστα θεωρείται δυναμική ενέργεια, απόδειξη μιας πυγμής του αρχηγού και ας πάει στο καλό, ή όπου αλλού, η ελευθερία της έκφρασης και ο κριτικός λόγος, ακόμη κι αν είναι ελαφρύς, επιπόλαιος, ασύντακτος (αρκεί να διαβάσει κανείς το κείμενο της τιμωρηθείσης).

Πώς να το κάνουμε, ο ισχυρός αντίπαλος δείχνει το μέγεθος του ηγέτη· εμείς αρκούμαστε στη φτηνή αντιπαλότητα, με λεκτικές και ανούσιες ύβρεις εκατέρωθεν, τόσο φτηνές που καταλήγουν ολίγιστες αντιπαραθέσεις του παρελθόντος - ουτιδανοί πολιτικοί, πώς αλλιώς να τους χαρακτηρίσεις· από προγράμματα και ιδεολογία παραφουσκώσαμε, τόσο που κοντεύουμε να σκάσουμε.

Αρκεί λοιπόν· τόσο η Αριστερά όσο και ο φιλελευθερισμός ας βρουν άλλα λεκτικά «παιχνίδια» μπας και αποκτήσει κανένα ενδιαφέρον η πολιτική σκηνή του τόπου, μπας και απαλλαγούμε από Αδώνιδες και λοιπούς αλλοπρόσαλλους στην κυριολεξία.

Και τι εσωκομματική δημοκρατία! Οι μεν πήραν το μέρος του Αδώνιδος οι δε της κυρίας Παπακώστα - η τελευταία παρά την καρατόμησή της δήλωσε παρούσα, μάχιμος στρατιώτης και λοιπά «δημοκρατικά»... ό,τι πει ο μέγας αρχηγός, και αυτό είναι αυτονόητο για όλα τα κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου· όποιος ξεστρατίσει από τη στάνη θα τον φάει ο λύκος. Ετσι είναι αυτά τα πράγματα, χιλιετίες τώρα· τι, παίζουμε;...

Γιώργος Σταματόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.