Η «ποιότητα του δημόσιου λόγου»...

Όλα τα ΄χαμε, το ΕΣΡ μας έλειπε…

Αγαθές οι προθέσεις του ΕΣΡ. Όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος όχι μόνο να μην είναι αποδοτικός και επωφελής ο παρεμβατικός ρόλος του, αλλά να προκληθούν σοβαρότερα προβλήματα από αυτά που επιχειρεί να λύσει.

του Γιάννη Τριάντη Με αφορμή την «υπόθεση Καψώχα», το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) ασχολήθηκε με την «ποιότητα του δημόσιου λόγου» και με «το ζήτημα της αμεροληψίας των ειδησεογραφικών και ενημερωτικών εκπομπών και το κλίμα πόλωσης που καλλιεργείται». Επίσης ανακοίνωσε την «έναρξη διαδικασιών ελέγχου και επιβολής κυρώσεων στις περιπτώσεις που αυτό επιβάλλεται». Στόπ! Για ένα αναγκαίο εμβόλιμο: Ανιστόρητη και απαράδεκτη-κι οχι απλώς ατυχής- ήταν από τον Σωτήρη Καψώχα η σύνδεση του Σέρτζιο Πανούτσιο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη (παρέλκουν οι λεπτομέρειες, διότι πρόκειται για αστεία απόπειρα σύνδεσης ή ταύτισης). Εξίσου απαράδεκτη και η αντίδραση της ΝΔ, με το εμπάργκο στην ΕΡΤ. Τελεία. Διότι ούτε επ΄αυτού χρειάζονται επιχειρήματα… Επιστροφή στο ΕΣΡ, λοιπόν. Πρώτον, πως ορίζεται η «ποιότητα του δημόσιου λόγου» και από ποιόν; Παραδείγματος χάριν...   ...συνιστά ποιοτικό λόγο η απουσία επιθετικών  χαρακτηρισμών και «νηφάλιας προσέγγισης», όταν ο λόγος αυτός εκπέμπεται «στρογγυλός» χωρίς αιχμές, υπόρρητα καθεστωτικός-ευνοώντας συμφέροντα χωρίς να τα κατονομάζει- και ήπιος, παραπέμποντας σε μια βολική ουδετερότητα; Και γιατί δεν είναι ποιοτικός ένας λόγος αιχμηρός, τολμηρός, έστω και οριακός στην ένταση του; Κι ακόμη: είναι πάντοτε επικίνδυνη και απευκταία η πόλωση, ειδικά όταν δεν είναι τεχνητή, αλλά υπακούει σε πραγματικούς λόγους για μείζονα ζητήματα που αφορούν τη χώρα; Δεύτερον, τι σημαίνει –και πως κατοχυρώνεται-η αμεροληψία στις ειδήσεις και στις εκπομπές; Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να αναδείξεις ή να υποτιμήσεις μια είδηση , χωρίς να κατηγορηθείς για αποσιώπηση. Το ΕΣΡ δεν τους αγνοεί. Αλλά και δεν είναι δυνατό να τους αντιμετωπίσει. Και να γιατί, με ένα απλό παράδειγμα: Δηλώνει ή εξαγγέλλει κάτι ο πρωθυπουργός ή κάποιος άλλος πολιτικός ηγέτης. Ένα κανάλι δεν παραλείπει την είδηση, αλλά προτάσσει στην εκφώνησή της τις σφοδρές αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η εν λόγω δήλωση. Σαφές και απτό το αποτέλεσμα :αυτό που δημιουργεί εντυπώσεις δεν είναι η ουσία της δήλωσης ή εξαγγελίας , αλλά ο θόρυβος των αντιδράσεων. Αλήθεια, πως θα αντιμετωπιστεί αυτό από το ΕΣΡ και την ΕΣΗΕΑ; Δηλαδή, πως θα μπεί φρένο στην ασύστολη προπαγάνδα που έχει τυπικώς καλυμμένα τα νώτα της;  Τρίτον, καθημερινά ακούγονται και γράφονται τα μύρια όσα τερατώδη. Κιτρινισμοί, βαρύτατοι πολιτικοί χαρακτηρισμοί, κομψοί αλλά ανθρωποβόροι υπαινιγμοί, προκλητικά προπαγανδιστικές αναφορές κ.α. Μιλάμε για χάος στο οποίο κανένας έλεγχος δεν μπορεί να βάλει τάξη, χωρίς να διακινδυνεύσει την πιθανότητα να επισυμβούν-με τον έλεγχο και τις κυρώσεις- τα χειρότερα: αφενός να κριθούν επιλεκτικώς οι επιλήψιμες περιπτώσεις και αφετέρου, όπερ και το σπουδαιότερο, να εγκατασταθεί καθεστώς  λογοκρισίας. Ευθέως, λοιπόν, το κοινότοπο: καλύτερα χάος με τα γνωστά παθογενή, παρά «μεγάλος αδερφός» στην ενημέρωση.  Εκτός κι αν θεωρούμε την κοινωνία ανόητη και ανίκανη να αντιληφθεί τα στοιχειώδη για την  δεοντολογία, τις υπερβολές και την  προπαγάνδα ( Εννοείται ότι η μόνη περίπτωση αναγκαίας παρέμβασης, και καταφυγής στην Δικαιοσύνη, είναι να σε αποκαλέσει κάποιος κλέφτη ή απατεώνα, χωρίς να παραθέσει στοιχεία). Αγαθές οι προθέσεις του ΕΣΡ. Όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος όχι μόνο να μην είναι αποδοτικός και επωφελής ο παρεμβατικός ρόλος του, αλλά να προκληθούν σοβαρότερα προβλήματα από αυτά που επιχειρεί να λύσει. newpost.gr