Τρείς μήνες μέ τόν Κάρλο, τό γεράκι...

Ο Κάρλος, τό γεράκι, βρέθηκε σέ νεαρή ηλικία ανήμπορος νά πετάξει (μέ χτυπημένη φτερούγα, μάλλον από πρόσκρουση σέ καλώδιο) στά χωράφια πού είναι σήμερα τα ξενοδοχεία τού Πέτασου καί τού Πετεινού (πάνω από τό μωλαράκι τού Πλατύ Γιαλού) τόν Ιούνιο τού 1980.

"Φιλοξενήθηκε" από τόν πατέρα μου -πού είχε αδυναμία σ' όλα "τά πετεινά τού ουρανού"- ολόκληρο εκείνο τό καλοκαίρι (προφανώς κάτι καταλάβαιναν -κι αυτά- καί τόν εμπιστευόντουσαν). 

Καρδαμωμένος, πιά, απελευθερώθηκε περί τά τέλη Αυγούστου γιατί σέ λίγο θά άρχιζε η κυνηγητική περίοδος καί δέν έπρεπε νά είναι εξοικειωμένος καί ήμερος...

Πέταξε κι έφυγε, όμως, τό σούρουπο επέστρεφε...

Οπότε, αναγκαστικά, φύγαμε καί μείναμε στό σπίτι τής χώρας, μέχρι τέλους εκείνης τής σαιζόν, γιά νά τή γλυτώσει ο αναρρώσας Κάρλος τόν οποίο -εν τώ μεταξύ- αγαπήσαμε πολύ καί γι αυτό δέν γινότανε αλλιώς... 

 Δ.Ν.Α.

(στή φωτογραφία μέ τόν πατέρα μου τό καλοκαίρι τού 1980)