«Είναι ξεκάθαρο ότι τα οικονομικά ως επιστήμη παραστράτησαν τις τελευταίες δεκαετίες οδηγώντας στην κρίση. Αλλά οι αποτυχίες των οικονομικών επιδεινώθηκαν σε μεγάλο βαθμό και από τις αμαρτίες των οικονομολόγων, που πολύ συχνά άφηναν τις προκαταλήψεις τους, τον κομματισμό τους και την προσωπική τους επιβεβαίωση να υπερισχύσουν του.
Του Μπάμπη Μιχάλη«Πώς και δεν αντιληφθήκατε το μεγαλύτερο κραχ από το 1929;». Την απλή ερώτηση υπέβαλε η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ αρκετούς μήνες μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008 και την απαρχή της μεγαλύτερης διεθνούς οικονομικής κρίσης των τελευταίων 70 ετών στους καθηγητές του London School of Economics…
Απάντηση φυσικά δεν πήρε. Οι οικονομολόγοι είχαν καταπιεί τη… γλώσσα τους. Βυθισμένοι στις δάφνες των τελευταίων 30 ετών, οι νεοκλασικοί οικονομολόγοι απέτυχαν και να προβλέψουν και να προτείνουν μέτρα πρόληψης του κραχ του 2008. Απέτυχαν παταγωδώς και στην εξεύρεση αποτελεσματικών λύσεων για την αντιμετώπιση των δεινών που ακολούθησαν το κραχ, δηλαδή την παρατεταμένη κρίση που ταλανίζει εδώ και 6 χρόνια την παγκόσμια οικονομία, τις ανεπαρκείς επιδόσεις των δυτικών οικονομιών, την εκρηκτική μεγέθυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων, την εκτόξευση της φτώχειας.
«Είναι ξεκάθαρο ότι τα οικονομικά ως επιστήμη παραστράτησαν τις τελευταίες δεκαετίες οδηγώντας στην κρίση. Αλλά οι αποτυχίες των οικονομικών επιδεινώθηκαν σε μεγάλο βαθμό και από τις αμαρτίες των οικονομολόγων, που πολύ συχνά άφηναν τις προκαταλήψεις τους, τον κομματισμό τους και την προσωπική τους επιβεβαίωση να υπερισχύσουν του επαγγελματισμού τους», υποστηρίζει ο γνωστός νομπελίστας οικονομολόγος και καθηγητής του Πρίνστον, Πολ Κρούγκμαν. Οι κυρίαρχες ακαδημαϊκές ελίτ των τελευταίων 30 ετών πίστευαν ότι μια κρίση αυτού του μεγέθους ήταν αδύνατο να συμβεί πια στον πλανήτη. Κάτω από αυτή την πίστη κρυβόταν φυσικά η εξιδανικευμένη θέασή τους για τον καπιταλισμό. Σύμφωνα με αυτήν, τα άτομα λειτουργούν πάντα ορθολογικά και διαμορφώνουν τις οικονομικές τους αποφάσεις με αποκλειστικό γνώμονα το δικό τους συμφέρον, ενώ οι αγορές λειτουργούν από την πλευρά τους τέλεια. Προσφορά και ζήτηση βρίσκουν πάντα σημείο ισορροπίας βραχυπρόθεσμα. Οσον αφορά το μέλλον η πρόβλεψή του δεν είναι δυνατή από έναν επιστήμονα όπως ο οικονομολόγος, αφού εξαρτάται από τις απεριόριστες ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις. Οι άνθρωποι είναι εγωιστές και οι επιχειρήσεις κυνηγούν το κέρδος. Ετσι το σφάλμα που τυχόν θα προκύψει δεν οφείλεται στα οικονομικά αλλά στην ανθρώπινη φύση.
Και έτσι οι ελίτ έβγαζαν την ουρά τους απ’ έξω, συνέχισαν να κυριαρχούν στον κόσμο της γνώσης και να απορρίπτουν -σχεδόν διά ροπάλου- κάθε άλλη αντίληψη. Από τη δεκαετία του ’80 ήταν σχεδόν αδύνατο να διαβάσει κάποιος στις μεγάλες οικονομικές εφημερίδες του κόσμου μια διαφορετική άποψη, μια ανάλυση που θα αμφισβητούσε το ιδανικό μοντέλο των ελεύθερων αγορών.
( Oλόκληρο τό άρθρο ΕΔΩ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.