Το γελοίον της «Νέας Ελλάδας»

Κώστας Γιαννακίδης 

 Η «Νέα Ελλάδα», ως φήμη και ως brand, άρχισε να βγαίνει από χείλη εδώ και μερικά χρόνια. Στην αρχή συνδέθηκε με τη Γιάννα Αγγελοπούλου. Α, ναι. Η Γιάννα, έλεγαν, έχει έτοιμη τη «Νέα Ελλάδα», το κόμμα της. Με το ένα χέρι θα τίναζε τη στάχτη από το πούρο, με το άλλο θα σκόρπιζε το πολιτικό προσωπικό σαν τα πιόνια μιας παρτίδας που χάθηκε. Τελικά το μόνο που έκανε το χέρι της Γιάννας, ήταν ένας εφήμερος αποχαιρετισμός. Η «Νέα Ελλάδα» αναζήτησε καινούργιο ξενιστή στο πρόσωπο του Σαμαρά.
Υποτίθεται ότι πρόκειται για τον αστικό συναγερμό στον οποίο σκοπεύει να καλέσει το έθνος ο πρωθυπουργός. Ένα ευρυμέτωπο κόμμα, μετεξέλιξη της Νέας Δημοκρατίας, που θα ξεκινάει από τις παρυφές της ακροδεξιάς και θα καταλήγει στα εύφορα χώματα, εκεί που ήταν να συναντηθούν ο Βενιζέλος με τον Κουβέλη. Μεταξύ μας, ο Σαμαράς, ένα-δύο βάζα θα μετακινούσε, αλλά θα έλεγε ότι άλλαξε ολόκληρη τη διαρρύθμιση του σπιτιού. Λογικά θα το κάνει, στερείται εναλλακτικών επιλογών. Η Νέα Δημοκρατία κουράζει πλέον...
 συνέχεια
... και ως μνήμη. Επικοινωνιακά δε, επένδυσε στο σύνθημα, όπως οι παλιοί διαφημιστές στα σλόγκαν. Εδώ κάντε μια στάση και θαυμάστε το πλήρες κενό στον επικοινωνιακό προγραμματισμό. Ούτε ένας από το επιτελείο του πρωθυπουργού δεν σκέφτηκε να κατοχυρώσει το neaellada.gr. Ούτε ένας. Δεν θα φτάσω στη χλεύη, μόνο και μόνο επειδή οικτίρω τον εαυτό μου για την οκνηρία του. Μα γιατί δεν το σκέφτηκα εγώ; Το έπιασε κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ και, όντως, αυτό που έκαναν, με τη δημιουργία του site, αποτελεί τον ακριβή προσδιορισμό της τρολιάς. Μέχρις εκεί. Από εκεί και πέρα, όλα όσα γίνονται με αφορμή τη «Νέα Ελλάδα» είναι τόσο αναχρονιστικά, όσο και ο δημόσιος πολιτικός λόγος. Και τόσο γραφικά όσο η καλντέρα της Οίας.
Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος της επικοινωνίας που εισηγήθηκε, στα σοβαρά, στον Σαμαρά, να χρησιμοποιήσει τη «Νέα Ελλάδα» ως brand. Στην πραγματικότητα ως σύνθημα πρέπει να είναι περίπου συνομήλικο της χώρας. Από τότε που πέσαν τα μπετά για την ίδρυση αυτού του κράτους, όλοι μια «νέα Ελλάδα» προσπαθούν να πουλήσουν έναντι ψήφων. Εντάξει, μερικές φορές διατίθεται και η «νέα σελίδα», αλλά η «νέα Ελλάδα» βγαίνει από τα χείλη του πολιτικάντη, όπως η γλώσσα από το στόμα του φιδιού. Ως έκφραση, είναι το πρώτο παράγωγο του πολιτικού ψεύδους. Ως όρος δε, είναι τόσο απροσδιόριστος, ώστε ο καθένας μπορεί να προσθέσει την περιγραφή που του αρέσει. Άσε που σε κάποιους μπορεί να θυμίζει προσφυγιά - όπως λέμε «Νέα Μουδανιά».
Είναι πολύ πιθανό να κάνω λάθος. Άλλωστε για να «σφάζονται» τα δύο κόμματα, κάτι θετικό θα βλέπουν στη «Νέα Ελλάδα». Προφανώς πιστεύουν ότι το σύνθημα διεγείρει τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του ακροατηρίου - η ελπίδα της ανανέωσης πάντα λειτουργεί θετικά. Βέβαια για τον ΣΥΡΙΖΑ θα αρκεί και το γέλιο που σκάει στους τοίχους της Κουμουνδούρου μετά το neaellada.gr. Όμως αν δείτε την εικόνα από ψηλά, θα αναγνωρίσετε τις κηλίδες της γελοιότητας. Και το κοντό μπόι της συλλογικής μνήμης. «Μαζί σου Ανδρέα για μια...»