Καμιά φορά...

... πονάει για πάντα η "πρώτη φορά"!

"Λένε πως, αν σε κοροϊδέψουν μια φορά, τότε φταίνε αυτοί.
Αν σε κοροϊδέψουν και δεύτερη, τότε φταις εσύ" ...
Δεν το είχα κάνει ποτέ. Ήξερα πως η πρώτη φορά είναι πολύ σημαντική. Δεν έπρεπε να...
είναι με τον οποιονδήποτε, οι συνέπειες θα ήταν μεγάλες. Έπρεπε να είναι μοναδική. Αξέχαστη. Έπρεπε να ήταν με κάποιον που να τον εμπιστεύεσαι. Που μαζί του θα ένιωθες οικειότητα και ασφάλεια. Που δεν θα σε πρόδιδε την επόμενη μέρα.
Πρόκειται, άλλωστε για εκείνη τη στιγμή που από κορόιδο γίνεσαι μαλάκ@ς.

Ήρθε λοιπόν η πρώτη μου φορά την προηγούμενη Κυριακή.
Με πλησίασε ένας ψηλός, ώριμος άνδρας και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω.
Τον ρώτησα ποιος είναι και μου απάντησε ότι είναι ο "Ανεξάρτητος".
Δεν είχε πάνω του κανένα χρώμα. Τα ρούχα του ήταν κάτασπρα. Καθαρά σαν μετά από μπουγάδα.
Μύριζε όμορφα, σα να τον είχαν λιβανίσει.
Μου μίλησε με ωραία λόγια, μου είπε ότι τα 'χει κανονίσει όλα για την πρώτη μου φορά και πως, αφού...

 συνέχεια
...τον επιλέξω, μετά δε θα με ξεχάσει, όπως οι άλλοι!

Τον ρώτησα για το αμαρτωλό παρελθόν, που λένε κάποιοι ότι έχει.

Μου απάντησε ότι τώρα δεν έχει πια δεσμεύσεις.

Μου είπε πως δε θα με προδώσει ποτέ!

Γιατί πάνω απ' όλα... είναι Ανεξάρτητος!

Τον εμπιστεύτηκα λοιπόν.

Την Κυριακή το πρωί του δόθηκα.

Μετά εξαφανίστηκε.

Περάσανε λίγες ώρες και τον αναζήτησα.

Τον ξαναείδα την Κυριακή το βράδυ.

Αλλά είχε πλέον το ύφος του θριαμβευτή.

Και τώρα πια είχε και χρώματα πάνω του!

Ήταν όλος βαμμένος πράσινος και μπλε!

Τρελάθηκα!

Είπα μέσα μου "Θεέ μου, πώς την πάτησα έτσι;"

Ένιωσα πως έχω προδοθεί.
Ένιωσα πως με πιάσανε μαλάκα την πρώτη μου φορά.

Και να πεις πως δε μου το 'λεγαν;
Μου φαινόταν, μάλιστα, τόσο κακεντρεχές ένα παλιό τραγούδι που άκουγα εκείνο το πρωί στο mp3 μου.
Να δεις πώς το 'λεγε...
Α ναι!
"Πονάει πάντα η πρώτη φορά...
μα καμια φορά.... καμιά φορά....
Πονάει ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ η πρώτη φορά!"

Σα να είχε δίκιο, τελικά, αυτό το τραγουδάκι.
Μια λάθος επιλογή στη ζωή, μια λάθος απόφαση μπορεί να ληφθεί σε κλάσματα του δευτερολέπτου και για πλάκα, αλλά, αν είναι καταστροφική, μπορεί να καθορίσει τη ζωή για πολλά χρόνια. Ίσως και για πάντα.

 Και τώρα φτάνει η δεύτερή μου φορά.
Αυτήν την Κυριακή.
Πρέπει να κοιτάξω να μη με ξεγελάσει πάλι κάποιος που θα μου συστηθεί "Καινούριος, Ακομμάτιστος και Ανεξάρτητος" και την Κυριακή το βράδυ θα κάνει την επιλογή μου λάστιχο στα μέτρα του.
Κάποιος που θα τον επιλέξω "άσπρο" και, αφού νικήσει πάρει χρώμα.
Δεν υπάρχει άσπρο. Ποτέ δεν υπάρχει άσπρο. Πάντα υπάρχουν χρώματα.
Κι όποιος τα κρύβει, δεν το κάνει για καλό.

Πρέπει να προσέξω τη δεύτερή μου φορά.
Γιατί λένε πως, αν σε κοροϊδέψουν μια φορά, τότε φταίνε αυτοί.
Αν σε κοροϊδέψουν και δεύτερη, τότε φταις εσύ.


Μαζεστίξ από τοίχο-τοίχο... 

greki-gr.blogspot