Η “γεμάτη αυταπάρνηση ανιδιοτέλεια” τών "Κάλπηδων"

 
                                                                      ---------
 Η παγκόσμια Ιστορία είναι γεμάτη-βρίθει!- από συνωμοσίες, για τήν κατάληψη τής εξουσίας (μέ ό,τι αυτό συνεπάγεται γιά τήν πρόοδο ή τήν οπισθοδρόμηση τού ανθρώπου ως “ζώου κοινωνικού” καί-κατά Αριστοτέλη- “πολιτικού”), σέ τέτοιο βαθμό καί τόσο πλήθος  πού συνάγεται αβίαστα-όσο κι άν ακούγεται υπερφίαλο- τό ασφαλές συμπέρασμα ότι η σημερινή μορφή τού “κόσμου” είναι, κυρίως, τό αποτέλεσμα τών διεργασιών μιάς ατέλειωτης σειράς συνωμοσιών!    Στά ολιγαρχικά, αυταρχικά, απολυταρχικά, φασιστικά καθεστώτα, (δικτατορίες κτλ.) «συνωμοσία καί συνωμότες» είναι τό ίδιο τό καθεστώς καί οι άνθρωποι του, αφού συνωμοτώντας (κατά τού λαού), “καταλύουν καί άρχουν” διά τής βίας. 
       Αντίθετα, στίς κοινοβουλευτικές δημοκρατίες ο σπουδαιότερος  στόχος τών “συνωμοτών” καί τών “συνωμοσιών εξουσίας”(πού παίζουν εντός τού συστήματος) είναι   ο “έντεχνος” αποπροσανατολισμός καί η εξαπάτηση τού πολίτη μέ σκοπό τήν υφαρπαγή καί υποκλοπή τής ψήφου του μέ διάφορες επικοινωνιακού τύπου, καί όχι μόνον, μεθόδους. Πρέπει νά τονιστεί ότι ο ενεργός καί σωστά ενημερωμένος πολίτης πολύ δύσκολα παραπλανάται καί ακόμη δυσκολότερα εξαπατάται από όσους ευγενείς ...«ευπατρίδες» έχουν θέσει ως σκοπό τής ζωής τους “νά σιτίζονται στο Πρυτανείο”. Παίζει, γι’αυτό τό λόγο, σοβαρότατο ρόλο καί έχει μεγάλη βαρύτητα η σωστή ενημέρωση καί η έγκυρη πληροφόρηση των πολιτών-στήν προσπάθεια τους νά αποφασίζουν μέ καλύτερα κριτήρια- καί είναι, ταυτόχρονα, αναγκαία η ελάχιστη «βασική δημοκρατική υποχρέωση τού συνεχούς ενδιαφέροντος γιά τά κοινά». 
    Ιδωμένες μέ αυτό τό, αρκετά, διαυγές πρίσμα οι τρέχουσες-γενικότερες αλλά καί τοπικές-εξελίξεις είναι εύκολα κατανοήσιμο, στόν καθένα, πόση αξία έχουν καί πόσο κούφια λόγια περιέχουν οι, κάθε τόσο, δηλώσεις, “στημένες” συνεντεύξεις, διαφημιστικά φυλλάδια, προεκλογικές ομιλίες, δελτία τύπου καί λοιπές διαφημιστικές (ή καί δυσφημιστικές) κινήσεις, όλων εκείνων πού ενώ η ετυμηγορία τού εκλογικού σώματος όρισε νά «φυλάγουν Θερμοπύλες», αυτοί ή  oι εκπρόσωποι τους (ανεξάρτητα θέσης στή δημοκρατική οργάνωση τής πολιτείας) είτε παραπληροφορούν είτε διαστρέφουν είτε δέν πληροφορούν, είτε, ακόμη χειρότερα, ψεύδονται συνειδητά όταν απευθύνονται στούς πολίτες καί -συστηματικά- αποποιούνται ή δέν αναλαμβάνουν ή μεταθέτουν ευθύνες γιά νά πετύχουν τόν μεγαλύτερο κατά τό δοκούν-καί επ’ωφελεία τους- πολιτικό αποπροσανατολισμό τής κοινωνίας (καί τών πολιτών γενικότερα) υπονομεύοντας ή καί ακυρώνοντας, πολλές φορές, μέ αυτόν τόν τρόπο,τήν ίδια τήν υφή τού Δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο στοχαστής Στέλιος Ράμφος αναφερόμενος στή μεγάλη ανάγκη νά ξεφύγουμε από τή μιζέρια τών ημερών λέει ότι «...ο μεγαλύτερος εχθρός γιά νά αποκτήσουμε μια νέα αντίληψη είναι η τάση μας νά φορτώνουμε στις πλάτες τρίτων τήν ευθύνη γιά τά δικά μας σφάλματα». Εδώ ανάγεται, επίσης, τό ανίσχυρο άλλοθι τής “ήσυχης συνείδησης» όσων  “δέν μετέχουν” στά κοινά, ως υστερόβουλο καί ιδιοτελές «χαρακτηριστικό/απομεινάρι» μιάς μικροαστικής αντίληψης γιά τόν ρόλο τών πολιτών στήν κοινωνία, πού έχει ρίζες μακρινές στόν αρχαίο “ιδιώτη”.                                                                             
    Είναι απαραίτητο, λοιπόν, γιά νά έχουμε μία εξήγηση τής «μυστικοπάθειας» πού χαρακτηρίζει  καί  ταλανίζει τό ευρύτερο, καί ιδίως, τό τοπικό πολιτικό σκηνικό νά υπογραμμισθεί : “Η πελώρια πολιτική σημασία τής ελεγχόμενης ροής τών πληροφοριών ως ι δ ι α ί τ ε ρ α  αποτελεσματικού  καί - εν πολλοίς - δόλιου πολιτικού εργαλείου  X Ε Ι Ρ Α Γ Ω Γ Η Σ Η Σ  τής ελεύθερης βούλησης τών πολιτών”, μέ ότι αυτό μπορεί νά σημαίνει γιά τήν ποιότητα τού πολιτεύματος, τής ζωής καί τού περιεχομένου τής, «καθ’έξιν», σκληρά δοκιμαζόμενης Ελληνικής Δημοκρατίας εντός τής οποίας έχουμε τήν εξαιρετική τιμή, καθώς καί τό προνόμιο, νά επιβιώνουμε  “ασθμαίνοντες” αλλ΄ώς εκ θαύματος “αεί πληροφορούμενοι”(...),  «πλήν χωρίς μίσος γιά τούς-δημοσίως- ψευδομένους»...                             

Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης